Sehr laut!

Nu ik weer alleen ben, is het hoog tijd weer eens een update te schrijven. Vorige keer stond ik op het punt naar Bonn te vertrekken voor een conferentie, dat lijkt inmiddels een eeuwigheid geleden. Wat ik me in ieder geval herinner: een vreemde gewaarwording er niet met de trein heen te gaan. Ook vreemd om geneigd te zijn Grüß Gott te zeggen, om vervolgens te beseffen dat men dat in Duitsland niet zegt. En misschien wel nog gekker: het gevoel naar huis te gaan als ik weer naar Wenen terugkeer. Een goed teken. De conferentie zelf is overigens heel interessant, nuttig (ik ontmoet er een auteur van het Global Sustainable Development Report, die mijn onderzoek graag wil gebruiken daarin), en een tikkeltje out-of-the-box. Twee mannen van de EPA presenteren namelijk een bijzondere oplossing voor Europa: Refugreenergy. https://www.refugreenergy.org/. Na ongeveer een halve minuut kom ik erachter dat dit toch niet helemaal serieus kan zijn, en het blijken dan ook The Yes Men te zijn. Een briljante onderbreking van een conferentie op zaterdag en zondag. Keywan (mijn huidige baas, afdelingshoofd van Energy bij IIASA) bereidt me vast voor op het systeem voor reisdeclaraties: het is de slechtst mogelijke combinatie, met een per diem allowance, alle bonnetjes moeten bewaren, en niet voor collega's mogen betalen. Volgens Keywan is er daarom voor elke medewerker van IIASA een andere medewerker die zijn of haar bonnetjes doet. Dat belooft wat... Ik word dan ook gevraagd, naast alle bonnetjes (ook voor eten en drinken), mijn boarding passes op te sturen. Maar het lijkt te werken.

Na een weekend hard werken is het tijd voor ontspanning. Hoe kan dat beter dan op maandag vrij te nemen om Maarten van het vliegveld te halen? Eindelijk, na 6 weken weer herenigd! Na hem zijn nieuwe thuis voor de komende 1,5 week te laten zien, beginnen we gelijk aan onze tour door Wenen. De highlights in de binnenstad, uiteraard, maar ook gelijk naar Julius Meinl. Maarten vindt daar een nieuwe liefde, maar daar kan ik wel mee leven: Apfelstrudelchocola. Als ik Maarten vertel hoe ze hier een pompoenhype lijken te hebben (Kurbis, de avocado van Wenen?), zien we overal Kurbis. Kurbiskernöl, Kurbiskernbrot.

Dinsdag moet ik gewoon weer werken: ik heb een afspraak met Barry Hughes, van het International Futures model. Leuk om weer bij te praten na onze ontmoeting in december in Peking. Ik ga niet al te laat naar huis, want 's avonds gaan Maarten en ik naar de Musikverein. Naar der Große Musikvereinssaal, welteverstaan. Bekend van de nieuwjaarsconcerten. Een hoop goud, indrukwekkend. Maar het hoogtepunt is het concert van het Tonkünstler-Orchester Niederösterreich. Genieten! We klappen dan ook zeer enthousiast. De oude brompot voor ons kan dat niet zo waarderen, en kijkt Maarten nors aan: "Sehr Laut!". Meneer, mocht u het nog niet doorhebben: u zit in een enorme zaal waar de muziek vermoedelijk harder is dan ons applaus. Verder hebben we een fantastische avond, waarbij we ons, om ons heen kijkend, heel jong voelen.

Donderdag gaat Maarten mee naar IIASA, leuk om hem te laten zien waar ik werk. En voor hem ook nuttig wat collega's te ontmoeten. Bovendien kan hij helpen met de (leg)puzzel, die in de gemeenschappelijke ruimte van de afdeling ligt. Ook iets voor KLE, als Facilicom dat toestaat? ;) Komen mijn skills toch nog van pas, die ik hier in Wenen heb ontwikkeld door een puzzel die al in het appartement lag te maken - iets wat ik normaal nooit doe. 's Avonds besluiten we naar de film te gaan, na een heerlijke volkoren, biologische pizza: Murder on the Orient Express (OV: original version). Vrijdag hebben we allebei vrij genomen, voor een lang weekend. We wagen het erop bij Cafe Central, waar ik al een tijdje heen wil maar steeds kom op tijdstippen dat er een enorme rij staat. Vandaag hebben we geluk, en kunnen we er heerlijk ontbijten. Alleen al voor het croissantje zou ik terugkomen, maar de binnenkant van het cafe, waar vroeger onder anderen Trotsky en Freud een kopje koffie - of misschien wel thee - dronken, is ook de moeite waard. Om in stijl verder te gaan, bezoeken we Schönbrunn. 9 jaar geleden met Jolien geweest, dus kan best nog een keer. Nog altijd even mooi. En lekker: op aanraden van Maartens ouders bestellen we een Apfelstrudel met vanillesaus, en als we dan toch bezig zijn ook maar de Kaiserschmarrn (lievelingsgerecht van Kaiser Franz Joseph), Glühwein en warme chochomelk a la Mozart (met een beetje pistache en een Mozartkugel). Mahlzeit. ;)

Zaterdag bezoeken we het Naturhistorisches Museum, met een eindeloze collectie mineralen en de 29 500 jaar oude Venus von Willendorf (foto), en de drie musea in de Hofburg (Silberkammer, Kaiserappartements, Sisi Museum), om vervolgens bij te komen in het Palmenhaus (opnieuw geluk: geen rij!). Alsof we nog niet genoeg musea hebben gezien gaan we zondag naar het Hundertwasserhaus en Kunst Haus Wien, het Fälschermuseum (een klein, schattig museum over kunstvervalsingen, waar ik geïnterviewd word door twee mannen uit Dubai die een serie maken over eigenaardige plaatsen in de wereld - binnenkort op de Arabische tv/Youtube? :o ), en tot slot het Globe Museum, wat voor Maarten aka Kaarten toch niet kan ontbreken. ;)

Om toch ook even wat over werk te zeggen (ik werk hier heus wel, maar dat lijkt me minder interessant voor de lezer, inclusief mezelf als ik dit later teruglees): dinsdag is er een lezing voor de 45e verjaardag van IIASA, door Peter Gluckman, New Zealand's science advisor. Het gaat over science diplomacy, en hoe wetenschap kan helpen bij de duurzame ontwikkelingsdoelen. Zeer relevant voor mijn huidige onderzoek. De directeur van IIASA, Pavel Kabat, vertelt in zijn aankondiging van Peter nog even hoe IIASA gebouwd is op 'top notch science' en 'relevance of that science'. Ik voel me thuis. (Voor drie maanden, ik kom wel terug hoor!)

Ik kom er net op tijd achter dat sommige kerstmarkten al open zijn (de meeste openen dit weekend, als Maarten net vertrokken is), dus we besluiten dinsdagavond een kijkje te nemen. Duidelijk nog niet het echte werk, want bij Haas & Haas branden slechts een paar vuurtjes (wel goed voor een Apfelpunsch en een Glühwein), en bij Museumsquartier hebben ze het in een nieuw jasje gestoken, met modernere huisjes waar je drinken kan halen. Toch leuk om even sfeer te proeven. Woensdag is onze bubbel dan toch echt voorbij. We lunchen op de Naschmarkt, en nemen een stukje Sachertorte mee om dat ook van Maartens lijstje te kunnen schrappen (ik ben blij dat mijn beeld bevestigd wordt: ik vind het tegenvallen, droge chocholadetaart). 's Avonds zwaai ik hem uit op het vliegveld. Gek, toen ik hier alleen was ging dat prima, maar nu ik weet wat ik miste, is het toch even lastig. Dat ik de volgende dag met voedselvergiftiging of griep de hele dag ziek thuis lig (en de halve dag slaap) heeft daar niks mee te maken natuurlijk. ;) Gelukkig komen er ook weer leuke dingen aan, zoals een pubquiz. Om dan toch maar eens mijn nieuwe favoriete liedje te gebruiken (opgepikt bij de Silent Disco, misschien is dat trouwens wel wat voor de brompot van de Musikverein):

Egal was kommt, es wird gut, sowieso
Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo
Auch wenn's grad nicht so läuft, wie gewoht
Egal, es wird gut, sowieso!