Wenen

Blijkbaar is familiebezoek nodig om dan eindelijk eens een Apfelstrudel te scoren. Hij smaakt goed, in het café van Kunst Haus Wien, het museum dat bij het Hundertwasserhaus hoort. Met een mooie tentoonstelling Visions of Nature, en schilderijen van Hundertwasser. Die meneer wist al wat circulaire economie en energieneutrale huizen waren ver voordat deze termen populair werden. Pap en ik kunnen ons geluk niet op. De eensgezindheid is iets verder te zoeken in het Leopoldmuseum, met werk van onder andere Egon Schiele. Wie kent hem niet... (als je nu je hand opsteekt: leerling / vriend van Gustav Klimt. Maar dat wist ik tot

heleenvansoest

14 chapters

16 Apr 2020

Eindelijk Apfelstrudel

Wenen

Blijkbaar is familiebezoek nodig om dan eindelijk eens een Apfelstrudel te scoren. Hij smaakt goed, in het café van Kunst Haus Wien, het museum dat bij het Hundertwasserhaus hoort. Met een mooie tentoonstelling Visions of Nature, en schilderijen van Hundertwasser. Die meneer wist al wat circulaire economie en energieneutrale huizen waren ver voordat deze termen populair werden. Pap en ik kunnen ons geluk niet op. De eensgezindheid is iets verder te zoeken in het Leopoldmuseum, met werk van onder andere Egon Schiele. Wie kent hem niet... (als je nu je hand opsteekt: leerling / vriend van Gustav Klimt. Maar dat wist ik tot

zondag ook niet). Ik vind het wat grauw en abstract. "Dit is helemaal niet abstract!" "Maar voor mij is het te abstract..."
Na een heerlijk soepje en voor de niet-vegetariërs onder ons Weense worstjes in de Augustinerkeller, en thuis even tijd om op adem te komen, sluiten we het weekend af met een heerlijk Italiaans diner bij Danieli. Aanrader, mocht je in de buurt zijn. ;)

Omdat ik op maandag weer op tijd de deur uit mag, stuur ik pap naar een ontbijttentje. Uit ontbijten is toch een ding hier in Wenen, blijkbaar (en terecht, als je het mij vraagt!). Op werk is er een 'all staff meeting'. Zoals de naam al doet vermoeden, is dat een meeting voor alle IIASA-medewerkers. Ik ben wel benieuwd hoe zoiets eraan toe gaat hier. Af en toe voel ik me net een stagiair, alle meetings bijwonen om vooral een beetje sfeer te proeven. Misschien omdat ik nooit stage heb gelopen... Net als PBL kent ook IIASA een reviewproces. De aanbevelingen worden nu geïmplementeerd. En er wordt opnieuw over de missie, visie, waardepropositie, en 'place in the world' nagedacht. Ook dat komt bekend voor. Wat minder bekend voorkomt zijn de klachten over de onmogelijkheid om thuis te werken. Wat dat betreft kunnen ze wel wat van PBL leren. Maar misschien niet teveel, want het heeft ook wel voordelen als iedereen gewoon altijd aanwezig is.

Verder verdiep ik me in Limesurvey (dit doet me denken aan dat goede oude Limewire, lang voordat Spotify er was). Ik maak namelijk een online vragenlijst voor experts op het gebied van de duurzame ontwikkelingsdoelen (SDG's). Komt best veel bij kijken, maar ik begin het door te krijgen. Ik ben helemaal blij als het lukt om te 'branchen': de volgende vraag die je te zien krijgt hangt af van je antwoord op de vorige vraag. (Wow, zoveel heb ik nog nooit over werk geschreven in dit dagboek.)

Minder blij ben ik met mijn nieuwe laptop, na de aanvankelijke euforie. Na een paar dagen gebruik begint te ventilator opeens een raar geluid te maken. Een bezoekje aan ICT en telefoontjes met ASUS en Coolblue later, zie ik het allemaal niet meer zitten. Het plan ontstaat om de laptop weer terug te sturen, maar ja, Coolblue komt natuurlijk niet even naar Wenen. Mag mijn volgende bezoeker hem mee terug nemen. Denk ik, want als ik Maarten wil laten horen wat voor geluid eruit komt, is ie (de laptop dus) opeens weer stil. Zal je altijd zien. 'Gelukkig' begint het weer nu ik dit schrijf. Al houdt het op na de laptop even op de kop te hebben gehouden. Hm. Ik kijk het even aan en beslis dan wat het plan van aanpak wordt om uit deze nieuwe laptopcrisis te komen.

Omdat mijn levensstijl hier bestaat uit ja zeggen tegen alle sociale activiteiten, zit ik woensdagavond in Burg Kino bij Bladerunner 2049. Op zich interessant, maar niet zo'n handige pre-party voor de silent disco die volgt. Het lukt me met moeite om mijn ogen open te houden. Komt misschien ook wel doordat het scherm wat hoog hangt, waardoor ik helemaal onderuitgezakt in mijn stoel zit. Buitenlucht maakt me wel weer wakker, en gelukkig maar, want de silent disco is fantastisch (Mariësse, misschien moet je 2 december hierheen komen, dan is het weer!). We kunnen zelfs buiten dansen, met onze koptelefoons op. Om 3 uur is het wel mooi geweest, en neem ik met twee collega's die ook in het 3e wonen (3e district - 'Bezirk') een taxi naar huis. Want OV is wat onhandig op dit tijdstip. Gelukkig is vandaag, 26 oktober, een nationale feestdag en kan ik uitslapen. Iets met herdenking van de neutraliteit van Oostenrijk. http://www.austria.org/national-day/
Op mij komt het meer over als een verheerlijking van het leger, met allemaal militairen en Pantsers in de stad. Maar het is heerlijk weer, dus ik loop een beetje rond en neem het allemaal in me op. En bezoek ook gelijk wat musea die vandaag gratis zijn: de Prunksaal van de nationale bibliotheek, en het Globemuseum. Ik weet al wie ik daar mee naar toe wil nemen. :)