Sundays no longer scare you

Zaterdag voel ik me weer goed genoeg om de stad in te gaan, en wat helpt genezing nou beter dan een apfelstrudelcroissant als lunch? (Wie dat heeft uitgevonden verdient een Nobelprijs!) Dat laadt me voldoende op om een bezoekje aan de Karlskirche te brengen. Maar dat gaat niet zomaar: om er te komen moet ik me eerst een weg door de kerstmarkt banen. Ik kom er zonder kleerscheuren en zonder Glühwein doorheen. De Karlskirche is indrukwekkend, zeker omdat je er gedurende de restauratie met een panoramalift helemaal tot in de nok kan. Zo kan je de fresco's bijna aanraken, met als bonus een mooi uitzicht over de stad. Niet iedereen is het daarmee eens, overigens. Een clubje dames klaagt bij de liftbediende over het matige panorama-uitzicht. "Het is een panoramalift, nergens is een panorama-uitzicht beloofd."

Het uitzicht is daarentegen adembenemend als ik op zondag naar Graz ga. 18 signs that you've become Viennese, nummer 4: sundays no longer scare you (http://www.viennawurstelstand.com/article/eighteen-signs-that-youve-become-viennese/).

urstelstand.com/article/eighteen-signs-that-youve-become-viennese/). Inderdaad, ik maak gewoon een dagtripje en dan is zo'n zondag best te doen. Omdat eens de eerste keer moet zijn neem ik de Flixbus, en gelukkig weet ik een plekje voorin te bemachtigen. Ik kijk en geniet. En probeer af en toe een foto te maken: het diploma 'foto's van bergen vanuit rijdende objecten maken' komt steeds meer in zicht. Eenmaal in Graz besluit ik eerst het buitendeel te doen, omdat de zon schijnt. Ik wandel een beetje in het centrum en op een blijkbaar bekende Doppelwendeltreppe rond, om vervolgens de Schlossberg te beklimmen. Als ik de Chinese muur aan kan, moeten die 260 treden om de Uhrturm van dichtbij te bewonderen ook lukken. En ach, als ik dan toch boven ben en wandelschoenen aan heb, laat ik dan ook maar die hele berg rond lopen. Prachtig uitzicht, mooie route, en op de top, hoe kan het ook anders, een kerstmarkt. Goed voor de eetlust, dus gauw naar het Murinsel (Mur = rivier door Graz, dus eilandje in de rivier) om te lunchen. Dan nog een flitsbezoekje

aan het Kunst Haus Wien, wat, als ik het goed begrepen heb, een alien voor moet stellen. Ja, ja... Ik begrijp moderne kunst en de bijbehorende architectuur gewoon niet zo.

Maandag doe ik mee aan een pubquiz (3 Nederlanders, 3 Oostenrijkers, 1 team). Op de vraag 'Uit welk land komt Gouda-kaas?' (overigens niet in het Nederlands gesteld natuurlijk) moeten we heel hard lachen, zeker omdat een teamgenoot uit Gouda komt. Die hebben we vast in the pocket. Niet dat het helpt om te winnen, maar we eindigen in ieder geval ook niet als laatste. Als we na afloop naar de tram lopen ondervind ik 18 signs that you've become Viennese, nummer 1 ook nog even: 1. You stop at a red light and wait patiently. Als ik wil oversteken word ik achterdochtig aangekeken door mijn Oostenrijkse teamgenoten.

Dinsdag leer ik in een seminar iets over industrie en CGE's, maar ik weet niet meer wat. Niet mijn ding, economische modellen. Woensdag valt me weer eens op hoe woensdag hier niet als woensdag voelt. Bij PBL weet je het gelijk als je B30 binnen stapt: het is woensdag, want uitgestorven. Niet bij IIASA: niet te onderscheiden van andere dagen. De lunchtafel is zelfs voller dan normaal. Niet zo'n stille hint aan mijn lieve PBL-collega's? ;) Omdat het heerlijk weer is maken we na de lunch nog een wandeling in het park, wat niet alleen enorm blijkt te zijn, maar ook een prachtig meer (eh,

See natuurlijk) en kasteel verborgen houdt. Een oase van rust, in het toch al rustige Laxenburg.

Ik zou het bijna vergeten omdat ik me niet voor de lunch had aangemeld, maar vandaag is Thanksgiving. Omdat IIASA zo internationaal is, wordt dat uitgebreid (hoewel minder dan andere jaren, omdat niemand het wilde organiseren) gevierd. Opeens komen er hele kalkoenen op dienbladen voorbij, in plaats van de dagelijkse kost. Van een afstandje, met mijn vegetarische maaltijd en drie Chinese collega's, neem ik het allemaal waar. Intussen probeer ik ze Sinterklaas (en de eindeloze zwartepietendiscussie) uit te leggen. Elk volk z'n eigen tradities. ;) Dat is het leuke aan IIASA, al die verschillende nationaliteiten bij elkaar. Ik leer vooral over China, Iran, Finland, Brazilië en Italië. Morgen wordt het helemaal fusion: de verjaardagen van drie Brazilianen vieren in een Aziatisch restaurant in Mödling.