Betoverend Cuba

Tijdens het reizen krijgen we maar weinig van het wereldwijde nieuws mee. Wat ons wel ter oren komt zijn de vele berichten over de nieuwste ontwikkelingen tussen Cuba en de VS. Velen wijzen op het feit dat het eiland op korte termijn een groot deel van z’n charme zal verliezen als het door Amerika ‘opgegeten’ wordt. Nu de contacten tussenbeide opnieuw positief gekleurd zijn, zal er inderdaad één en ander veranderen. Cubanen zelf zijn er echter van overtuigd dat dit nog niet op korte termijn zal gebeuren en schatten eerder een aanpassingstermijn van 5 à 10 jaar.

Cuba, het leven en de mensen zoals het nu is, is een wondere, aparte wereld. Een reis terug in de tijd, maar eigenlijk toch ook weer niet. Het verschil zit ‘m vooral in materialistisch bezit, niet zo zeer in de mentaliteit of cultuur. Door het politieke systeem verdienen en bezitten mensen hier erg weinig. Een standaard loon als je werkt voor de overheid (in de toeristische sector werken verdient beter) bedraagt omgerekend 30 US dollar. Omdat de levensmiddelen wel goedkoop zijn maar niet helemaal evenredig aan dat inkomen, moeten mensen creatief zijn om in leven te

blijven. Het kopen van luxeproducten (zoals een smartphone, pc, auto) of reizen zit er niet in. Voor Cubanen is er het ‘Moneda National’, voor toeristen werd een aparte ‘toeristenmunt’ ingevoerd. Als ondertussen volleerde reizigers beslissen we om beide munteenheden aan te schaffen. Voor ons budget komt het altijd beter uit goedkoop te leven. Het duurt even, maar mits wat zoekwerk betalen we met de lokale munt voor een pizza één vierentwintigste van wat je anders als toerist zou uitgeven!

We zijn gecharmeerd door alles wat Cuba te bieden heeft. Cubanen zijn geduldig, warmhartig en open-minded en staan altijd klaar voor een babbel. Ze behandelen toeristen als gelijken (niet als een wandelende portemonnee) en delen vol enthousiasme hun cultuur en prachtige natuur. We voelen ons hier thuis, vrij en veilig.

Omdat het eiland zo groot is (grootste in de Caraïbische Zee), kunnen we maar de helft ervan bezoeken. Vanuit Havana, onze eerste en laatste stop, reizen we eerst door naar Viñales in het Westen, om langs de zuidkust door te reizen naar Cienfuegos en Trinidad. Daarna trakteren we onszelf op een decadente paar dagen in een all-in resort om vervolgens via de idyllische noordkust weer terug naar de hoofdstad te trekken.

In de mooie dorpen en steden is het merendeel van de huizen in koloniale stijl gebouwd met kleurige voorgevels. Ze vormen een statig decor voor het voorbijkomende verkeer: keurig opgeblonken oude Amerikaanse auto’s delen de straten met paardenkarren, fietsen en roet verspreidende trucks. Het lijkt wel alsof we op een filmset staan!

Omdat het zo warm is, zijn er overal mensen op straat. Iedereen gaat familiair met elkaar om en kent elkaar. Op die manier komen we ook overal in gezellige ‘Casas particulares’ (guesthouses) terecht: de eerste gastvrouw regelt een verblijf voor ons bij een vriendin in het volgende plaatsje, waarna die ons dan weer helpt aan een onderkomen bij haar nicht/zus/tante. Ons Spaans is er hier in elk geval goed op vooruit gegaan; behalve in de grote toeristische plaatsen wordt er namelijk maar amper Engels gesproken.

Havana, onze eerste en laatste stop, lijkt wel de gezelligste hoofdstad ter wereld! Overal mensen, de zee met lekker briesje om uit te waaien dichtbij, ontelbaar veel (goedkope) eetkraampjes en mooie gebouwen met kleine straatjes om door te kuieren.

Het groene Viñales dat midden in het Nationale Park ligt, leert ons de tabaksplantages en z’n sigarenrollers kennen. Te paard gaan we op ontdekkingstocht tussen de landbouwvelden waarop onder andere vele exotische vruchten geteeld worden.

In Cienfuegos ontdekken we een eeuwenoud fort dat nog nooit aangevallen werd. Door de slimme ligging aan de Caraïbische Zee en doordachte architectuur was het voor de Spanjaarden en later de Amerikanen de perfecte uitvalsbasis om de rustige baai te beschermen tegen aanvallen van piraten of andere ongewenste gasten. Geboeid door de geschiedenis missen we zelfs bijna de laatste ferry terug naar het vasteland.

Even later blijken we geluk te hebben: in Trinidad, een oude koloniale stad uit de Franse periode, is het toevallig net carnaval! Dietmar verheugt zich al op hoempa-muziek maar hier wordt het toch net iets anders gevierd. Op verschillende plaatsen in de stad worden oude trucks met enorme biervaten gepositioneerd langs podia met geluidsinstallaties. Tot diep in de nachten wisselen dj’s en latinobands elkaar af om de mensenmenigte aan het dansen te brengen.

En dan is het tijd voor rust. We laten ons verleiden voor een paar dagen all-in in hotel Memories Caribe op het onbewoonde resorteiland Cayo Coco . Het voelt als echte verwennerij: het grote zwembad met de gigantische cocktaillijst in de poolbar, het buffet en de restaurants en bovenal het prachtige privéstrand.

Het went snel, dat all-in leventje. Met wat spijt in het hart vertrekken we dan ook naar Varadero. De zomervakantie is voor vele Cubanen net ingegaan en het is er dan ook gezellig druk. Omdat de stad op een smal schiereiland gebouwd is, heeft het regelmatig last van hevige onweders. ’s Nachts schrikken we dan ook wakker van het harde lawaai en zijn we bij elke flits zelfs een beetje bang voor een blikseminslag. ’s Ochtends is er echter helemaal niks meer van te merken en straalt het zonnetje weer volop. Blijft vreemd, dat tropische klimaat!

Het einde van de reis nadert en we willen graag nog een laatste snorkelplaatsje opzoeken. Wanneer we in Jibacoa van de ene naar de andere camping doorgestuurd worden omdat ze volzet zijn, lijkt het er even op dat dat er niet meer in zit. Gelukkig hebben ze bij de Villa Tropica wel nog een plekje voor ons. Sterker nog, ze hebben er op 20m van het strand het koraal en de vissen waar we al sinds de Indonesische Togean eilanden naar verlangen! Het heldere water, de kleurrijke vissen en het levendige koraal zorgen ervoor dat we heel wat uurtjes in het water doorbrengen. Eigenlijk is het niet te beschrijven: je ligt wat op het water te dobberen, kijkt onder je en mag zomaar stiekem de wondere onderwaterwereld begluren.

Het is er zelfs zo mooi dat we ons laten overtuigen om er samen met de duikinstructeurs op uit te trekken en onze allereerste duik te doen! Langs de steile reefs , tussen smalle spleten en door grotten, begeleid door een school vissen zien we het onderwaterleven van een heel nieuw perspectief. Prachtig!

En dan komt dan toch die laatste avond… Om in stijl af te sluiten besluiten we onszelf te trakteren op een concert van de beroemde Buena Vista Social Club. Al swingend en meezingend kunnen we zo van de laatste avonduurtjes genieten.

Nu zit er niks anders op dan ook echt in het vliegtuig naar huis stappen. Vandaag, de dag van vertrek, hebben we allebei het gevoel dat er iets niet zo leuk staat te gebeuren, dat we van iets afscheid moeten nemen waar we eigenlijk nog geen zin in hebben. Omdat Wi-Fi hier praktisch onbestaande is en we de laatste weken volledig van de rest van de wereld afgesloten geweest zijn, kijken we er wel enorm naar uit om iedereen weer terug te zien en bij te babbelen!