Let’s stop here, Arequipa

De grensovergang van Bolivia naar Peru over land verloopt vlot; eerste kantoortje de ‘out’-stempel, de grens overwandelen en in het volgende kantoortje de ‘in’-stempel.

Eindelijk weer warmte! Na een korte stop-over in de grensstad Puno reizen we snel door naar het zuidelijk gelegen Arequipa, waar onze shorts en flipflops weer uit de backpack mogen komen! In deze tweede grootste stad van Peru is heel wat te doen en op die manier willen we de laatste restjes van de junglepech verwerken.

Als eerste doen we het wildwater raften van Thailand (wat toen meer op rustig wat peddelen leek) nog eens over. Deze keer zijn er rapids tot klasse 4 en is er al heel wat meer uitdaging aan om relatief droog in de boot te blijven zitten.

Om ook eens iets helemaal anders te doen, trekken we er op uit te paard. Beiden zonder ervaring, rijden we op ros Ricky en watje Nacho het platteland in. Om ons te laten “wennen” aan de paarden beslist de gids om maar meteen steil af te dalen tot aan de rivier, een hele uitdaging voor ons beginnelingen! Wanneer de paarden onverwacht ergens wat water over zich heen krijgen schrikken ze en schieten ze in galop weg, met ons er op, welteverstaan. Al bij al slagen we erin om de hele dag in het zadel te blijven zitten en kunnen we tussendoor zelfs ook nog genieten van het mooie landschap. De spierpijn in onze billen zal echter nog wel enkele dagen blijven.

We vinden een klein beetje België terug in Arequipa: er wordt regelmatig gestaakt waarbij de hele stad stilgelegd wordt. Deze week is het weer zo: er kan niemand de stad in of uit (overdag). Bussen die dat wel proberen worden bekogeld met stenen door boze mijnwerkers. Wat begint met een kalme protestmars eindigt enkele dagen later in een dode op het centrale plein. Het is ook voor de lokale ondernemers niet ideaal gezien tours afgelast moeten worden omdat het onmogelijk lijkt te vertrekken.

Toch willen we wel graag naar de Colca Canyon gaan, 5,5 uur reizen vanuit Arequipa. Samen met de nabijgelegen Cotahuasi Canyon is dit de diepste canyon ter wereld, bijna dubbel zo diep als de Grand Canyon in de VS. Ontstaan door verschuivingen van tektonische platen en vulkaanuitbarstingen, kijken hoge bergpieken uit op een vruchtbare vallei beneden in de diepte.

Gelukkig vinden we een touroperator die een slimme oplossing voor de stakingsblokkades gevonden heeft: ’s nachts om 2 uur vertrekken! We pakken onze hoogstnoodzakelijke spullen dus maar weer eens in de kleine rugzak en gaan die avond vroeg slapen ter voorbereiding van de trektocht.

Als prachtig begin van de trek spotten we de lokale condorfamilie die wakker wordt en met de eerste thermiekvlagen op zoek gaat naar een ontbijt van dode dieren. Deze tweede grootste vogel ter wereld heeft een indrukwekkende spanwijdte van ongeveer 3,10 m!

Na het bewonderen van de vogels beginnen we aan de orde van de dag: afdalen in de canyon. In 9 km dalen we tot in het diepste punt, zo’n 1,2 km lager gelegen. Ongelooflijk dat hier mensen leven, zo ver afgezonderd van de bewoonde wereld en het moderne leven dat zich boven afspeelt. Het hutje en bed gemaakt uit bamboe vervolledigt het plaatje.

De volgende dag volgen we de rivier stroomafwaarts tot we bij een oase uitkomen. Onderweg maken we kennis met de lokale lekkernijen die aan de bomen en planten groeien. De oase is de uitvalsbasis voor de vele luxe-avonturiers en zodoende is onze bungalow naast een douche en WC met stromend water ook met een zwembad uitgerust!

Trekken in een canyon heeft één groot nadeel: je begint met het gemakkelijkste (namelijk afdalen) maar uiteindelijk moet je ooit ook weer naar boven klimmen… Om de warmte van het zonnetje te vermijden beginnen we de steile tocht naar boven ’s morgens al heel vroeg in het donker. We houden wel van een uitdaging en omdat de man van het agency ons zei dat wij waarschijnlijk wel 4 uur nodig zouden hebben om boven te geraken, schakelen we het tempo een versnelling hoger. Uiteindelijk slagen we erin de 8 km lange klim van 1,1 km hoogteverschil in 2 uur en 10 minuten te doen! Helemaal kapot maar wel trots hebben we boven toch een kwartier nodig om weer een beetje tot leven te komen. Via lokale dorpjes en het nationale natuurreservaat glippen we ’s avonds weer Arequipa binnen.

Omdat de mountainbiketocht in Bolivia op de Death Road ons zo goed beviel, besluiten we om onze avontuurlijke dagen hier af te sluiten met een tweede downhill uitdaging. Ditmaal duiken we van de Chachani vulkaan en crossen we via zandweggetjes, shortcuts en stenige paden vanaf 4800m tot op 2325m (soms) recht naar beneden. Voor wie benieuwd is naar de filmpjes: u bent van harte uitgenodigd om elke bijna-crash te komen bewonderen na afloop van de reis! :-)

Na deze goedgevulde dagen en een lading schone was nemen we de nachtbus naar Cusco, waar we opnieuw aan de hoogte wennen en ons voorbereiden op de wandeltrek naar Macchu Picchu!