Een tochtje op een olifant

Bedankt Joey, Brecht, Cuppens, Ben, Raf, Maikel, Niels, Kellen, Martijn, Dorien, Kenny, Lien, Eloi, Kyra, Tom en Tanja voor de sponsoring van deze unieke ervaring!

Het is een discussie die al jaren gevoerd wordt in Thailand: kan je als toerist best wél of best níet een olifanten rescue kamp bezoeken en dus sponsoren? Er zijn heel wat voor- en tegenargumenten waarbij het vermijden van het lijden van olifanten uiteraard centraal staat. Zelfs de Lonely Planet zegt dat het wel kan, zolang je maar kieskeurig bent in het uitzoeken van een organisatie. Wij hebben het wél gedaan en hebben daar zeker geen spijt van.

Het kamp dat wij tijdens onze trekking bezoeken biedt een thuis aan een zevental grote olifanten en één kleintje. De dieren hebben er weinig echte vrijheid maar moeten, behalve de tochtjes met toeristen, geen werk verrichten. Ze zien er over het algemeen verzorgd uit en worden niet slecht behandeld (voor zover wij kunnen oordelen).

Al meteen bij aankomst zijn we onder de indruk van de gigantische dieren. Het is heel raar om ze buiten de dierentuin in ‘het wild’ te zien. Ze zijn heel beheerst en komen slim en bedachtzaam over.

Zoals beloofd mogen we een ritje maken op de olifanten. Met z’n tweetjes kruipen we via een platform op het zitje en met een kleine ‘HUA’ van de begeleider schiet de olifant in gang. Het lijkt heel comfortabel te zitten, maar dat is het dus eigenlijk helemaal niet. Het voelt hobbelig aan en het is moeilijk om je evenwicht te bewaren.
Ondanks de vurige discussie zijn we blij dat we het gedaan hebben; het is een unieke ervaring om zo dicht bij een olifant te zijn terwijl die wat rondloopt en staat te eten.

Als extraatje mocht Loes ook op de olifant naar de rivier wandelen op weg naar het wassen, geweldig!