Het aardbeiendorpje

Hoi allemaal,

Na een goede nachtrust voor de spiertjes, maar wel een tekorte stonden we om 04:00. Met een take away ontbijtje werden we opgehaald door onze bus. We hadden de laatste stoelen in de bus en konden ons de volgende vijf uur verheugen op een tochtje bergje op en bergje af. De weg was zo kronkelig en bestond alleen maar uit mooie haarspeldbochten. Het was een mooi uitzicht. Alleen was Ellen een beetje wagenziek.

Om 08:30 kwamen we aan in Pyin Oo Lwin en werden we warm ontvangen door een 4-jarig jongetje die goed Engels spreken kon. Het hele zeskoppige personeel hielp ons met inchecken, volgens mij waren we de enige gasten. De mensen zijn hier zo aardig en behulpzaam. Iedereen heeft altijd een glimlach klaar en vind het geweldig om hun land te laten zien. We hadden een mooie vierpersoonskamer waar Mandy snel een dutje ging doen. Wij hebben het slechtste Aziatische eten tot nu toe gegeten, al viel de rijst van Ilse mee. We zijn het dorpje rondgelopen dat bekend staat om de aardbeien. Als je dit niet zou weten, zou je het niet door hebben. Nergens konden we aardbeien krijgen. Het speciale is dat ze hier ook aardbeienwijn maken, maar ook deze was nergens te bekennen. We liepen over de markt en door leuke steegjes en haalden in de middag Mandy op om een rondje te fietsen.

De fietsen waren lekkere roestbakken, maar we kwamen vooruit. Bij een fruitrestaurantje hebben we de aarbeien smoothie gevonden! Zoo lekker :) We fietsten langs Britse gebouwen die stamde uit de koloniale tijd, wat hier goed zichtbaar is. Daarna kwamen we bij het leukste en lekkerste eettentje van Myanmar. Het was een klein foodcourt met ontzettend veel bediening. We bestelden de dingen van de kaart die we niet konden lezen, en hadden lekkere dikkere noodles met een rode creme saus, onbekende groentes, Birmese snacks wat cakejes gemaakt van rijst waren en een gember soep met noodles. Als side dish konden we papaya, watermeloen en een soort dunne rijstnoodle sliert met soja saus pakken, wat verrassend prima te eten was. We hebben hier zo lekker gegeten en toen de rekening kwam, bleek dat het 1,650 (€1,10) per persoon was. We waren stomverbaasd. Met een gevulde maag fietsten we een pittige heuvel op naar de Botanische tuin, waar we lekker zijn wezen zwemmen tussen de locals in het zwembad. Hier hebben we heel fijn gechilld waarna we koffie gingen drinken bij Barista-Khine, de beste Myanmarse koffie in Pyin Oo Lwin. Alleen Pim houdt van koffie, dus bestelde wij een aardbeien smoothie die ook ontzettend lekker was. Ook konden we de taartjes niet weerstaan en hebben we ook die geprobeerd. Hierna zijn we naar de night market midden in het dorpje gefietst dat voornamelijk uit (dezelfde) eettentjes bestond en wat kleren. Het was niet heel groot. Ons hotel raden een Indiaas restaurant aan, waar we kip-, groenten-, en geitencurry hebben gegeten met naanbrood. Wij zijn verliefd geworden op Indiaas eten.

Het was zoo lekker allemaal. Vandaag was alweer de laatste dag met Mandy. Op de rooftop hebben we gezellig thee (de aardbeienwijn hadden we niet meer gevonden) gedronken en shithead gespeeld, een perfect einde van een toffe korte trip samen