De schoonheid van Indonesië

Hoi allemaal,

Ook vandaag was het weer vroeg uit de veren voor deze twee dames. Gelukkig werden we gebracht met de auto naar het station en konden we ons netjes om 06:00 inchecken. Met paspoorten al. Het begin van de reisdag van 15 uur. De trein zat vol met locals en was prima qua comfort. Het landschap wisselden van rijstvelden, simpele huisjes tot hoge gebouwen in de grote steden. Om 13:00 hadden we ons genesteld in de Dunkin Donuts in Surabuya, waar we tot 17:00 moesten wachten tot onze trein naar Yogyakarta vertrok. Uiteindelijk vloog de tijd en zaten we eind van de midag in een hele nette trein met een iets te goedwerkende airco naar onze eindbestemming. Hier kwamen we om 22:30 aan en werden we koud ontvangen met een tropische regenbui. Uiteindelijk hebben we best wel snel ons hostel gevonden (Laura's backpackers hostel) en kwamen we niet helemaal als doorweekte katjes aan.

Na een prima nacht in de dorm, zijn we naar de hoofdstraat genaamd Malioboro (die al snel de bijnaam Marlboro kreeg) gegaan. Deze straat is zo ontzettend druk. Zoveel streetfood kraampjes met zitplekken aan de ene kant en allemaal volgestouwde verkoopkraampjes aan de andere kant. Yogyakarta staat bekend om haar Batik kunst, een speciale manier van kleur behouden op een canvas door middel van wax. Op deze drukke straat werden we al snel aangesproken om daar eens een kijkje te nemen. We wisten van tevoren al dat de Batik winkels in deze straat nepkunst verkopen, dus is het bij 'kijken, kijken en niet kopen' gebleven. Een term die vele verkopers wel kenden.

Toen we eenmaal verder liepen, werden we nogmaals aangesproken en deze man vertelden ons over alle neppe kunst hier en stuurden ons naar een art center voor studenten. Het proberen waard. Het was een mooie exhibitie met prachtige kunstwerken. Batik kunst kun je wassen, strijken en het werk is van beide kanten te zien, het wordt soms nog mooier als je aan de achterkant een licht schijnt.

In Yogyakarta staat het Fort Vredeburg, een Nederlandse militaire basis voor de bescherming van de gouverneur en andere belangrijke mensen, tegenover het presidentiële paleis. Hier kwamen we een erg vriendelijke man tegen die ons bij het verlaten van het museum veel tips gaf. Iedereen is hier erg vriendelijk en behulpzaam. Het museum ging over de onafhankelijksstrijd van de kolonisatie door Nederland. Het was helaas niet heel internationaal opgezet en dus waren de meeste beschrijvingen in het Indonesisch. Hier in Yogyakarta zijn ze niet heel erg gewend aan buitenlanders en worden we dan ook continue aangestaard. Dus ook hier in het museum, waar zelfs schoolkinderen 5 minuten achter ons aanliepen en daarna om een foto vragen.

Na een lekkere lunch werden we door de eigenaar doorgestuurd naar een art school voor

studenten. Wij hadden hetzelfde center als eerder deze middag verwacht, maar zijn toch maar even gaan kijken. Dit was nog toffer. Je zag hier een student bezig zijn met deze techniek en de hoeveelheid schilderijen was enorm. Een enthousiaste student ontving ons en gaf ons een uitleg over de techniek.

Eenmaal terug bij ons hostel was het 'snacktime', wat eigenlijk gelijkstond aan avondeten.
'S avonds was er een soort coverband competitie van een radioshow, dat best groot opgezet was met een podium, camera's en lichten.
Dus daar wilden wij natuurlijk wel even heen. Als de enige toeristen stonden we van de muziek te genieten die uiteenliep van house tot metal. Wat ons opviel was dat echt geen één indo danste of bewoog op de muziek. Ze kwamen pas los toen er op het eind een metal band was en iedereen ging crowdsurfen. Een erg geslaagd concert.

In Yogyakarta zijn ze niet erg gewend aan toeristen en we worden dan ook continue aangestaard, gevraagd voor de foto en horen "hello miss, how are you?" Het was wel even wennen aan al die aandacht en dat alleen door de kleur van je huid en haar. Het vervoer gaat per scooter of bakfiets en je wordt voortgefietst door een lofcal. Ook zie je hier nog paard en wagen.

De tweede dag stonden we al om 6:00 bij de Borobudur. Dit is een bekende tempel in Yogyakarta. Het staat vooral bekend om zijn mooie bouw. Wel negen etages hoog en in een vorm van een stoepa. We hadden ons van te voren al ingelezen over de geschiedenis van deze tempel. De bouw van deze enorme tempel heeft wel ruim 80 jaar geduurd en dat allemaal op pure mankracht. De Borobudur is in de 19e eeuw gerestaureerd, omdat het flink vervallen was. We kwamen aan en we zagen gelijk de tempel. Wat was die onwijs groot en mooi, erg indrukwekkend. We deden onze sarongs om en gingen richting de tempel. De Borobudur bestaat, zoals we al eerder vertelde uit etages. Op elke etage staan verschillende gebeurtenissen in die tijd afgebeeld in de stenen muren. De afgebeelde mensen die uitgehakt zijn in de stenen zijn ontzettend gedetailleerd. Ontzettend mooi om te zien. De etages zijn een symbool van de boeddhistische kosmos. Elke dag wordt hier nog gebeden en rituelen uitgevoerd. We werden al snel aangesproken door een groepje schoolmeisjes. Ze vroegen of

ze ons een gratis tour konden aanbieden, want ze moesten voor school Engels leren. Erg leuk om nog meer informatie te krijgen.

In de middag waren we naar de Prambanan gegaan. Dit is het grootste hindoestaanse tempelcomplex in Indonesië. Het is een tempel dat in 850 is gebouwd door een koning. Nadat het gigantische complex was voltooid, werd het al snel verlaten en begon het te vervallen. Daarna hebben ze het weer opgebouwd, maar door de aardbeving in 2006 was het complex weer erg beschadigd. De herstelbezigheden zijn nog steeds bezig maar het grootste deel is weer open voor publiek. Dit was ook weer een onwijs mooie en indrukwekkende tempel. Totaal anders dan de Borobudur. De ontzettende hoge tempels in het complex zijn erg bijzonder. Door de, zowat zwarte steen van de tempels geeft het een beetje een mysterieuze sfeer. In de tempels stonden verschillenden goden afgebeeld in grote stenen standbeelden.

Nadat we waren uitgekeken gingen we terug naar ons hostel met de lokale bus. Overal waar we komen beginnen locals met je te praten over van alles, erg gezellig. En zodra ze horen dat we uit Nederland komen, komen de verhalen over familieleden of de reisjes naar Nederland aan bod.
We waren pas weer rond half 7 in ons hostel. We gingen wat eten en genoten nog even van de mooie straatmuziek in de hoofdstraat.

Na gisteren een intensieve, culturele maar indrukwekkende dag buiten Yogya, gaan we vandaag het sultanpaleis in de stad verkennen samen met Rosan, een meisje uit Groningen van hetzelfde hostel. De sultan woont nog in dit paleis en stelt het open voor bezoekers. Aangezien het vandaag een nationale vrije dag is, zijn veel gebouwen eerder dicht, dus ook het paleis. Gelukkig waren we ruim optijd om tussen de mooie ruimtes door te lopen. Veel hallen hingen vol met schilderijen van eerdere sultans of familieleden. Ook de Batik kwam hier veel terug in de kleding. Naast schilderijen werden er ook foto's, meubels en servies tentoongesteld. Het kon allemaal wel een stofbeurtje gebruiken. Na het paleis wilden we naar de watertempel, maar deze was helaas dus al dicht. In plaats hiervan werden we door dezelfde meneer van fort Vredeburg, die man duikt ook echt overal op als je hem nodig hebt, getipt om naar de plaatselijke overdekte markt te gaan, net naast de drukke Malioboro straat. We liepen naar binnen en werden overweldigd door de hoeveelheid kleine kraampjes vol met spullen. Hierna zijn we weer bij hetzelfde tentje wezen lunchen en weer naar de Art School geweest. Ondertussen spreken locals je gewoon aan en sommige lopen met je mee voor een praatje. Onze planning om in de middag naar het strand te gaan (een uurtje hier vandaan) viel in het water, want eenmaal terug bij ons hostel was het al 16:30. Dus besloten we maar om wat dingetjes te regelen voor de volgende dag en onze volgende bestemming.

Na de snacktime en een heerlijke (koude) douche, hadden twee Nederlanders, Chantal en twee Canadezen zich aangesloten bij ons plan om naar een live Blues bar te gaan. Deze bleek uiteindelijk niet live te zijn, maar het was alsnog heel geslaagd. Ze verkochten hier zelfs Heineken, dat beter smaakt dan het Indonesische Bintang. Je kunt je eigen tap bestellen voor op je tafel. Onze kroegentocht ging verder naar een andere bar waar wél live muziek was, al stond hij voor het mooie net iets te hard. Een geslaagde avond uit.

De laatste dag in Yogyakarta wilde we wat doen wat de locals ook regelmatig doen. We vroegen het aan de staff in het hostel. De twee jongens zeiden dat ze regelmatig relaxen bij de watervallen vlakbij. We gingen bij hen achterop de scooter en binnen 50 minuten kwamen we aan bij de waterval. We waren even in de zevende hemel, hoe mooi het hier was. Bedenk je maar een plaatje uit een tijdschrift voor met een grote waterval met prachtige natuur en daaronder een plas waar je in kan zwemmen met knalblauw water, omtzettend mooi! We waren de enige toeristen met nog vier locals. We zwommen en genoten van de mooie natuur om ons heen. Het was er heerlijk rustig en de zonnestralen vielen door de natuur heen op de waterval. Na een poosje lieten de locals nog een andere waterval zien. Deze was iets minder mooi om te zwemmen, maar je kon dichter bij de waterval komen. Wat een kracht heeft dat water!

Na deze relaxte ochtend gingen we door naar een deel van de stad waar veel zilver word gemaakt en verhandeld. We mochten ons eigen sieraad maken. We kozen allebei voor een ring. Zelf op maat maken, versieren, buigen, smelten en solderen. Onze creatieve kant kwam weer helemaal naar boven. Erg leuk om te zien hoe het proces van zilver is.

Daarna gingen we even lekker naar de salon. Hierna moesten we ons een beetje haasten want onze nachtbus naar Pangandaran ging al over 1,5 uur. Gelukkig hadden we het gehaald en zeiden we alweer gedag tegen de leuke stad Yogyakarta.
Op naar Pangandaran in West-Java.

Liefs,

Ilse & Ellen