De gouden rots

Hoi Allemaal,

Na een heerlijke nacht in onze mooie hotelkamer waren we de enige bij het ontbijt en kregen we heerlijk een gebakken eitje. Ondertussen waren we aan het bedenken hoe we naar Kalaw zouden gaan en of we dat vandaag al gingen doen of de volgende dag. In Kyaiktiyo wilde we de gouden rots bezoeken en het typische dorpje op de berg. Daarnaast is er in dit dorpje niet heel veel te doen. We besloten dus om vandaag gelijk na de rots weer weg te gaan en te kijken of we de bus naar Bago zouden halen. Deze bus vertrekt om 16:30 naar Bago en daar stappen we over op de nachtbus naar Kalaw. De laatste bus zou rond 20:00 vertrekken en de afstand Bago - Kalaw is ongeveer 2,5 uur. Een beste planning, maar we wagen het erop.

We deden het lekker rustig aan deze morgen, hadden onze tassen ingepakt en klaarstaan en gingen rond 11:00 met een truck vol mensen omhoog naar de 'Golden rock'. Een heilige gouden rots bovenop de berg waar dit plaatsje bekend om staat. Het leek alsof de truck al vol was, maar een jongetje van 10 die de 'conducteur' was, wist nog wel twee plekjes te vinden.
De weg naar boven was slingerend en de auto reed gemiddeld denk ik 80; het leek echt net een achtbaan. Alleen duurde deze rit niet 30 seconden, maar 45 minuten. Het leek echt alsof we in een attractiekarretje van de Efteling zaten, met een prachtig decor. Wij vonden het een superleuke tocht naar boven. Na een klein uurtje kwamen we bovenaan de top. We deden onze lange rok aan en onze schouders waren bedekt. We moesten nog een stukje lopen op blote voeten en toen zagen we de grote gouden rots. De route naar boven vanaf de voet van de berg staat bekend als pelgrimstocht. De gouden rots die balanceert op een andere rots lijkt er elk moment vanaf te kunnen rollen. De rots is goud gekleurd doordat (alleen mannen) er gouden papiertjes op plakken. De Kyaiktiyo pagode is de derde belangrijkste pelgrimsplek in Myanmar, naast de Shwedagon Pagode in Yangon die we al bezocht hebben en Mahamuni Pagoda in Mandalay.
Er waren veel monniken en locals die hier komen om de rots te eren. We maakten de nodige foto's. In sommige delen rond de rots mochten vrouwen niet komen, wat de reden was dat we daar niet mochten komen was niet helemaal duidelijk. We liepen verder naar het dorpje waar ze van alles verkochten van zonnenhoeden tot plakband en natuurlijk een plastic versie van de rots om mee te nemen.

Het was ondertussen twee uur en we besloten wat te gaan eten. De mensen op deze berg kunnen niet heel goed Engels dus een andere locale tourist vertaalde onze bestelling, maar dat ging niet helemaal goed, want een half uur later hadden we alleen nog maar onze thee gekregen. Ze hadden onze bestelling dus toch niet compleet doorgegeven. Op zich hadden we nog wel de tijd om beneden bij ons hotel te eten, dus zijn we teruggelopen door het dorpje en langs de rots naar de trucks. Bovenop de berg zitten ook hotels en er zijn mensen met manden op hun rug die de koffers naar boven brengen. Ook oude vrouwtjes tillen hele zware manden vol met etenswaar of was. Wat ontzettend knap dat ze die manden zo op hun hoofden kunnen dragen. De rit met de truck naar beneden was wat rustiger en we waren binnen een half uurtje beneden. We werden aangesproken dat de bus richting Bago over 15 minuten al vertrok, een half uur eerder dan gepland. We sprongen direct de bus in, met zitplaatsen gelukkig. Na twee uur kwamen we aan in Bago en daar stonden al mensen klaar om ons te helpen richting de bus naar Kalaw. Super lief van de mensen in de bus om dat door te geven. We konden ons snel opfrissen en omkleden en zo stapten we de nachtbus in. Eerst zou de bus pas over een uur vertrekken, maar hier moet je bedacht zijn op alles, dus binnen 10 minuten werden we al 'geroepen' dat de bus vertrok. De bus was prima en had verstelbare stoelen en genoeg ruimte. We hadden als eten alleen wat chips meegenomen voor lunch dus we waren blij dat we nog langs een wegrestaurant gingen om wat te eten. We konden onze draai niet helemaal vinden in de bus en hebben dus niet echt kunnen slapen.

Gelukkig hadden we wel een dekentje gekregen, want de airco was weer zoo koud. We zouden rond 05:30 aankomen en hadden dus geen hostel geboekt. Ondertussen horen we te weten dat tijden hier maar een indicatie zijn en vaak puur om henzelf in te dekken. Oftewel

om 03:00 kwamen we al aan in Kalaw. Duss.. opzoek naar een hostel. We kregen onze tassen aangereikt en werden meteen aangesproken en getipt voor 'Golden lily'. Terwijl we hierheen liepen merkten we een vies vis luchtje aan onze tassen, hier vertellen we in onze volgende blog meer over... Achter ons liep een oude meneer die ons de weg naar Golden Lily kon vertellen. Achteraf bleek hij de eigenaar te zijn, maar wij waren op dat moment erg verbaasd over het feit dat hij ons zo een kamer gaf. Nu was dit niet echt een beste kamer, met een dun matrasje op een houten ondervloer. Stiekem sliepen we in de jungle luxer. Ach we waren moe en hebben uiteindelijk best geslapen.