Het was 6u in de ochtend toen dat vreselijk geluid van de wekker weer begon te loeien. In een snel tempo hebben we ons klaar gemaakt, de valiezen in geladen en de auto gepakt. Na een dik half uur startte de motor van de wagen voor een laatste keer en reden we naar de King Shaka Luchthaven waar we afscheid namen van onze Nissan X-trail. De vlucht naar Port Elizabeth vertrok pas om 9u50. Aangezien we zo vroeg vertrokken waren omdat we niet wisten hoe lang het ging duren om onze wagen in te leveren hadden we nu genoeg tijd om rustig te ontbijten. Dit deden we dan ook van zodra we ingecheckt waren en de douanecontrole achter ons hadden gelaten. Iedereen ging nog een laatste keer naar het toilet en dan was het tijd om te boarden. Eerst moesten we op een bus die ons vervolgens naar ons vliegtuig bracht. De reden hiervoor is dat het vliegtuig veel te klein was om rechtstreeks met de luchthaven verbonden te worden. Er konden 50 passagiers mee met het vliegtuig, dit wil dus zeggen 13 rijen met aan elke kant twee passagiers. Ons vliegtuigje was zo klein dat we via een trap instapten die maar 5 treden telde. Ook toen we aankwamen was alle bagage uit het vliegtuig op minder dan een half uur. We waren met de vlieger vertrokken in Durban met een stralende ochtend zon en kwamen in Port Elizabeth aan in gietende regen. Daar stonden we dan in onze short zonder jas. Aangezien onze bagage er al heel snel was konden we ook snel onze nieuwe wagen gaan afhalen. Deze keer geen witte Nissan maar een zilveren Honda. Toen we lekker droog in onze auto zaten vertrokken we richting Kirkwood waar onze verblijfplaats voor die nacht was gelegen. De Lemon3Lodge Was gelegen op een prachtig domein tussen de citrusbomen wat de reuksensoren in onze neus enorm triggerde. Aangezien we nog altijd wanhopig opzoek zijn naar een luipaard besloten we een bezoekje te brengen aan ‘Cheeta Breeding’. Dit is een soort van boerderij dat ervoor zorgt dat cheeta’s niet uitsterven door ze in beveiligde domeinen onder te brengen zodat zowel de cheeta’s als hun jongeren overleven. Naast cheeta’s zitten er ook nog luipaarden, misschien niet in het wild maar we hebben ze toch maar gezien dan, leeuwen, wilde katten, stokstaartjes en nog een paar soorten katachtigen. Bij de luipaarden zaten baby’tjes van 9 en 11 maanden uit. De leeuwen waar twee broers, Chuck en Norris, die eindeloos met elkaar konden spelen. Net toen we bij de leeuwen waren krijgen ze hun eten waardoor ze heel energiek waren en elkaar als het ware omver liepen. Toen de poort nar hun eten werd geopend vlogen beide leeuwen op hun eigen stapeltje eten. We hebben ze dan maar rustig laten genieten van hun avondmaal. Onze gids, Maxie, bracht ons als laatste bij Khaki de cheeta. Hier mochten we zijn kooi betreden wat we dan ook gedaan hebben. Op het moment we op nog geen meter van de cheeta merkte hij ons op en kwam hij rustig naar ons toe. Eerst naar de gids die hij kopjes begon te geven toen ze hem begon te aaien zag je dat hij er ontzettend van genoot. Na de gids was het onze beurt om Khaki de cheeta te aaien, enkel mama durfde niet. Nog nagenietend van het contactmoment met de cheeta reden we terug naar de Lemon3lodge. Drie keer raden wie we hier tegenkwamen. Het Nederlandse koppel van voorheen toch zeker. Wat een toeval. Voor het avondeten moest mama eerst nog heel de valies terug uitpakken want net voordat we naar de boerderij met cheeta en andere wilde dieren vertrokken kwamen we erachter dat we een enveloppe met €800 misten. Het klinkt waarschijnlijk wel geloofwaardig als we zeggen dat de stemming even minder was op dat moment maar gelukkig hebben we alles terug gevonden en was iedereen weer gelukkig en ontspannen. We hadden besloten om in onze lodge te blijven eten en genoten als voorgerecht van een heerlijk toast met avocado wat opgevolgd werd door boboti. Boboti is een typich Zuid-Afrikaans gerecht, alhoewel we deze dag hebben geleerd dat het eigenlijk afkomstig is uit Maleisië aangezien dat in de periode van de ontdekkingstochten de Maleisische bevolking naar hier werd gevoerd samen met verschillende kruiden. Deze slaven moesten apart wonen van de oorspronkelijke ‘rijkere’ bevolking waardoor het woord ‘apartheid’ is ontstaan. Tot hier de geschiedenis, waar het eigenlijk op neer komt is dat de slaven het vroeger maakten met bedroven vlees en het daarom heel erg pikant maakten zodat ze die bedroven smaakt niet meer proefden. Rijst en brood waren ook goedkope ingrediënten die erbij werden gegeten om het pikante een beetje te tolereren. Tegenwoordig wordt deze maaltijd wel gemaakt met verse producten. Als dessertje kregen we een stukje melktaart voorgeschoteld met een kopje thee of koffie wat ook meteen het einde betekende van onze gezellig avond met het Nederlandse koppel dat we overal tegenkomen en een Engels koppeltje dat op huwelijksreis was. Met een voldaan gevoel vertrokken we naar dromenland.