Op deze zonnige dag konden we weer een heel klein beetje uitslapen. Het ontbijt zat deze keer niet in pakketjes maar rijkelijk uitgestald over verschillende tafels. Nadat we op ons gemakje genoten hadden van het heerlijke ontbijt gingen mama en Charlotte de valiezen maken. Dit was een heleboel werk omdat ze helemaal moesten uitgeladen worden zodat we de reeds gekochte souvenirs veilig konden vervoeren, met andere woorden tussen de kleren. Tegelijkertijd zochten papa en Stephanie de carwash op zodat we onze auto, die ondertussen oranje was geworden van al de zanderige wegen, weer wit te krijgen. Voor 85 rand, €5,50, kregen we een volledige hand carwash voor zowel de binnenkant als de buitenkant van de auto. Na een klein uurtje was onze auto eindelijk weer kraaknet. Pas toen viel het op dat al dat zand zelfs op plaatsen was gekropen waar men nu niet meer aangeraakt om het proper te maken. Met een glinsterende auto die zalig rook reden we terug richting de lodge waar we mama en Charlotte samen met de valiezen oppikten en richting onze volgende stop, Durban, vertrokken. Na een trip van drie uur kwamen we aan in Umlangha. Dit is een stad dat zich iets buiten Durban bevindt en dat enkel bestaat uit Grote villa’s van blanken die op z’n minst een half miljoen euro kosten. We hebben het dus snel uit ons hoofd gezet om hier een vakantieverblijf te kopen. Onze lodge had achterin een poortje dat toegang gaf tot een soort van privéstrand. Dit strand was enkel toegankelijk voor mensen wiens achtertuin aan het strand grensde. De zee was helder blauw en zeer verleidelijk om in te gaan zwemmen. Toch mochten we dit zeker niet doen. Ten eerste omdat het water veel te koud was maar vooral omdat er noch redders, noch haaiennetten aanwezig waren op dit deel van het strand. De Indische zee is namelijk de thuisbasis van haaien. We hebben dan maar een mooie strandwandeling gemaakt en genoten van de avondzon. De golven waren zeer groot en woest en blijkbaar was het water aan het opkomen want het gebeurde regelmatig dat we tijdens het wandelen aan de kant van het water, met onze voeten nog net niet in de zee, opeens overspoeld werden door één van deze immense golven met als gevolg dat we tot onze knieën in het water stonden. Met natte broeken en een paar mooie foto’s keerden we terug richting onze lodge waar mama en Stephanie nog even een plonsje in het zwembad namen terwijl papa en Charlotte zich verdiepte in een beetje literatuur. Noem het toeval of niet maar toen we aan het ontspannen waren bij het zwembad kwam ineens het Nederlandse koppel van in Johannesburg, dat boos was dat wij het laatste flesje wijn hadden en vervolgens de dag nadien samen met ons de uitleg kregen van Tonny, binnen gewandeld. Na een week tijd hadden we dus genoeg om over bij te kletsen. Bij het ondergaan van de zon maakten we ons klaar om een stapje in de wereld van al die rijke mensen die hier woonden te zetten. We trokken richting Chartwell, de enige straat waar er zich restaurants bevinden en die daardoor ook zeer druk is. In het restaurant ’14 on Chartwell’ genoten we van een reusachtige seafood platter bestaande uit calamares, mosselen, witte vis, king prawns, lagoustine, etc. Met gevulde maagjes besloten we nog een wandelijk te maken op de promenade, met andere woorden ‘den dijk’. Maar aangezien het al donker was geworden buiten en we ons in Zuid-Afrika bevonden en niet in Knokke waren alle ingangen naar de promenade al gesloten. Terwijl we deze ontgoocheling aan het verwerken waren keerden we huiswaarts. Thuis hebben we nog kort even iets gedronken op het terras waarna we in ons bedje kropen want veel tijd om te slapen was er niet. Er stond namelijk de volgende dag een vliegtuig op ons te wachten.