Vanochtend was er nog steeds geen spraken van de zon. Integendeel, de druppeltjes vielen sierlijk uit de hemel. Dit slechte weer maakte ons een beetje zorgen doordat we vandaag een fietstocht doorheen de wijnvelden hadden gepland. Tijdens het ontbijt hadden we de receptioniste van het hotel al naar de organisatie van bikes&wine laten bellen om te horen of onze toer nog doorging maar zij zouden pas op het moment van vertrek een beslissing nemen. We hebben ons dan maar warm aangekleed en voorbereid op het ernstigste. Natuurlijk was het net op het moment dat we gingen vertrekken gestopt met regenen zodat zowel onze gids als he koppeltje dat ons vergezelde meteen op hun fiets vlogen om te vertrekken. We hadden dus geen andere keus dan volgen op onze veel te kleine mountainbikes desondanks de grote zwarte wolk die boven onze hoofdjes hing. Het duurde dan ook niet lang, we hadden namelijk onze eerste wine estate nog niet bereikt, of die vieze zwarte donkere wolk brak open en zorgde ervoor dat we binnen enkele tellen drijfnat waren. We zijn zo snel als we konden naar de eerst beste wine estate dat we tegenkwamen gereden waar we een poging deden tot opdrogen. In tegenstelling tot ons medereizend koppeltje wou niemand van ons vier het risico nog nemen om door dit weer te fietsen. Een natte jeansbroek is noch aangenaam om aan te hebben, noch droogt het snel en het is al helemaal niet handig als je je broek probeert uit te doen op het toilet want deze plakt door de nattigheid helemaal aan je benen. Onze gids is dan maar een busje gaan halen terwijl wij aan onze eerste wijnproeverij begonnen. Eigenlijk hadden we vanaf nu een privétoer want het koppeltje wou blijven fietsen en ging dus met een andere groep mee. Bij onze twee wine estate waren wij al lichtelijk opgedroogd, met de nadruk op lichtelijk, toen de andere groep binnenkwam. Zij waren nog natter dan ervoor want onderweg hadden ze een tweede wolkenbreuk tegengekomen. Bij de derde wine estate gingen we ook meteen lunchen. Tijdens de lunch legde onze gids zowat heel zijn leven uit, zowel van nu als van vroeger, wat maakte dat we nog al lang aan tafel hebben gezeten. Rond half vier kwamen we terug aan waar we vertrokken waren en waar ook meteen onze laatste wijnproeverij was. Hier hadden ze een wijn ‘Avalon’ die zowel in 2015 als in 2016 een goude medaille had gewonnen op een wijnwedstrijd in onze Brusselse hoofdstad. Desondanks deze wijn eigenlijk niet om te proeven was kregen omdat we Belgen waren toch twee glaasjes om te proeven. Na onze laatste wijnproeverij zijn we terug huiswaarts gekeerd. Geen zorgen we werden door een busje opgepikt en hoefde dus na al deze wijnproeverijen niet meer zelf te rijden. Moe van al dat proeven en door het slechte weer hebben we in de namiddag niet veel meer gedaan buiten gerust/geslapen op ons bed. Enkel voor te eten konden ze ons nog uit ons bed krijgen en dat is dan ook gebeurd want tegen 19u30 stond onze taxi voor de deur. Deze avond gingen we eten in restaurant ‘Het Wijnhuis’. Voor een voorgerecht hadden we niet echt meer plaats dus besloten we gewoon wat tapas te bestellen. Als hoofdgerecht genoten mama en papa van een tagliata, dus zo dun gesneden steak, terwijl Charlotte op haar gemakje een filet pure naar binnen werkte. Stephanie daarentegen zat te zwoegen om haar twee monsterstukken kippenschnitzel op te krijgen maar is hier uiteindelijk toch niet in geslaagd en heeft een deel moeten laten liggen. Terwijl niemand van de dames nog ‘pap’ kon zeggen bestelde papa nog een dame blanche, ik denk dat hij deze karaktereigenschap van zijn mama heeft geërfd. Moe maar voldaan pakte we de taxi terug naar huis waar we enkel nog de weg naar ons bed vonden.