Om half vier was het zo ver. Eindelijk vertrokken we op het avontuur waar we zolang naar hebben uitgekeken, onze drijfveer doorheen de herexamens. Na een half uurtje kwamen we aan in Zaventem waar het, desondanks het nachtelijke uur en de periode buiten seizoen, krioelde van het volk. Onder ‘volk’ mag u gerust gepensioneerden (op weg naar Benidorm ofzo) en studenten die gedaan hebben met hun herexamens verstaan. Als we op het verdiep van vertrek kwamen werden we meteen de naweeën van de aanslag van 22 maart 2016 gewaar. De witte tent en hekken voor extra controle stonden er nog samen met een rij van een paar honderden meters lang en marcherende militairen en politiemannen. Toen we in de rij stonden hebben we toch maar een weesgegroetje gedaan dat het niet regende want heel de rij bevond zich onder de blote hemel. Als we eindelijk door de witte tent en extra controles waren konden we meteen onze bagage gaan afgeven. Maar die bagage afgeven gebeurde niet zomaar hoor, we werden namelijk vergezeld door niemand minder dan de enige echte Jacky Lafon, beter bekend als zatte Rita. Spijtig genoeg hebben we haar teleur moeten stellen dat we niet met haar cruise mee konden. Toen we Jacky Lafon achter ons hadden gelaten, zijn we naar onze gate gelopen waar we onze vlucht naar Amsterdam opgingen. Over deze vlucht valt niet veel te zeggen buiten dat we meer in het vliegtuig hebben gezeten toen we op de grond stonden dan werkelijk in de lucht. In Schiphol zijn we dan even gaan ontbijten. Dit ontbijten ging gepaard met een beetje in het rond staren aangezien we alle vier toch wel redelijk moe waren van onze korte nachtrust. Toen we in het rond staarden hebben we toch een paar opmerkelijke dingen vast gesteld. Zo zat de tafel naast ons vol Deense gepensioneerdes die om 8u ’s ochtends de nood hadden om Heineken te drinken en deze dan ook gewoon op de grond hebben laten vallen. Komt ervan als je alcohol drinkt als er nog geen twee cijfers op de klok staan. Een ander opmerkelijk geval waren weer een paar gepensioneerde vrouwen, deze keer van Nederlandse nationaliteit. Nadat ze eerst een man hadden weggejaagd van zijn tafel omdat ze anders niet samen aan tafel konden zitten stond de chef van de groep oftewel de Nadia van de groep recht. Zij ging de pot regelen en vroeg wat iedereen moest drinken, uiteindelijk besloot zij gewoon dat iedereen koffie moest hebben. Bij het halen van de koffies pakte ze een vuile plateau, die nog op hun tafel stond, en zette deze gewoon voor de neus van een jong meisje dat ze totaal niet kende, nu was zij er van af. Na ons een kriek te hebben gelachen over de Nederlandse chef zonder manieren zijn we naar de paspoortcontrole vertrokken. Na hier een tijdje te hebben aangeschoven konden we eindelijk naar de gate en vrijwel meteen op het vliegtuig. Wij zaten aan het begin van een nieuwe coupé dus hadden we enorm veel beenruimte. Tijdens het vliegen hebben we heel veel gegeten, als middageten konden we kiezen tussen kip met polenta en penne met spinazie, vervolgens hadden we nog keuze uit chips of een ijsje. Ons eten was nog niet verteerd of we kregen al opnieuw een broodje met eiersla en net voor aankomst kregen we nog een plateau met tomaat mozarella, pizza en een dessertje op. Onze vlucht bestond natuurlijk niet alleen uit eten hoor. We hebben ook heel veel geslapen en natuurlijk ook films gezien. Papa liet zich volledig gaan in de vecht- en geschiedenisfilms terwijl mama en de meisjes voor de romantische films gingen. Alhoewel het nog in vraag te stellen valt hoeveel mama van de films heeft gezien want de ene helft van de tijd viel ze in slaap en de andere helft was ze aan het wenen. Na 10 lange uren waren we eindelijk weer op de grond. Na even aanschuiven aan de paspoortcontrole, wachten op de bagage en euro’s te wisselen in Zuid-Afrikaanse Rand konden we eindelijk onze taxichauffeur gaan zoeken. Toen we deze gevonden hadden konden we samen met een paar andere mensen van op onze vlucht die in dezelfde lodge sliepen vertrekken. Natuurlijk ging onze pater familias van voor zitten, toch even niet vergeten te vermelden dat ondanks we er nog maar net over aan het lachen waren papa aan de verkeerde kant ging instappen (ze rijden hier namelijk links), de drie dames moesten samen met een andere man op drie zitjes gaan zitten omdat er een plaatsje te kort was. We waren nog geen half uur in Zuid-Afrika en we hadden al de verkeersregels overtreden. Als we aangekomen waren in de airport game lodge kregen we snel onze kamers toegewezen, een dubbel bed voor mama en papa en een twin room voor Charlotte en Stephanie. Wat bleek nu, de twin room van Charlotte en Stephanie bestond niet enkel uit twee aparte bedjes maar ook nog eens uit een dubbel bed. Charlotte heeft die nacht geslapen in een enkel bed terwijl Stephanie het dubbele bed had opgeëist. Net voor het slapen gaan wouden we nog even genieten van de mooie tuin voor onze kamers en dus besloot papa nog even wat wijn te kopen. Deze wijn moesten we kopen uit een automaat en er waren alleen nog maar kleine flesjes dus besloot papa er twee te kopen want anders had niet iedereen een glas, logische redenering zou men denken maar dit was niet naar de zin van de mensen achter ons in de rij van de automaat die ook een flesje wijn wouden kopen maar aangezien er nog maar twee flesjes in de automaat zaten had papa de laatste genomen. Het Hollandse koppel achter ons is het dan maar afgetrapt terwijl het een paar beschuldigende zinnen naar ons hoofd riep. Ach ja, we trokken het ons niet aan want wij hadden onze wijn nah! Na genoten te hebben van deze lekkere wijn zijn we dan allemaal ons bedje ingekropen.