Om 8u zaten we alweer aan de ontbijttafel. Onze zwarte diensters ware weerom even goedgezind en bereidden met veel liefde de scrambled eggs met bacon. Het beloofde een mooie zonnige dag te worden en we maakten ons klaar om naar het Robbeneiland te gaan. We namen de auto richting Waterfront en zochten een parking. Erin was geen probleem, maar te voet de uitgang vinden was minder evident. Gelukkig vind je overal vriendelijk parkwachters die je de weg wijzen. We vonden al snel het Nelson Mandela platform vanwaar de overzet vertrok richting Robbeneiland. Stephanie probeerde zich mentaal voor te bereiden voor de overtocht en ondertussen volgden we de geschiedenis in het bijhorende museum over het gevangenschap van Nelson Mandela en andere grote bekende figuren die vochten tegen apartheid. We konden ‘boarden’ (net zoals in een vliegtuig) en zochten een plaatsje op het bovenste dek zodat we de zon in ons gezicht hadden. Hoewel de zee rustig was, voelde Stephanie zich toch al snel onwel en ze was dan ook blij dat na een uur de overtocht erop zat. De ontvangst op Robbeneiland was wel indrukwekkend. Er werd een weemoedige sfeer opgeroepen waarbij een stem door de microfoon riep ‘Please proceed to the busses. Do not walk alone’. We werden allen in oude kleine bussen gedropt en konden zo de poort naar de gevangenis doorrijden. In de bus werden we op het eiland rondgeleid en gaf de gids extra informatie over het leven van Nelson Mandela. Bij het hoofdgebouw konden we uit de bussen en werden we in groepen verdeeld. Per groep werden we de gevangenis rondgeleid. We kregen daarbij één van de ex-gevangenen die als gids ons begeleidde. Dit gaf een extra dimensie aan het hele verhaal. Het werd al snel duidelijk dat een heel streng regime gevolgd diende te worden en dat de vele gevangenen weinig tot geen mogelijkheden hadden om zich bezig te houden de hele dag. Nelson bleek daarop wel een uitzondering: hij zorgde ervoor dat er een moestuintje kwam op de binnenplaats, hij schreef artikels en had de mogelijkheid om verder te studeren in de gevangenis. De begeleiding door iemand die daar echt gezeten heeft maakte het allemaal heel reëel. Deze ervaring zal echter niet lang meer meegaan want deze mensen bereiken toch allemaal wel een gezegende leeftijd. Na de rondleiding werden we opnieuw naar de boten geleid met de uitdrukking “You are FREE now to go off the island”. Terug op de boot waren we toch stiller dan ervoor. Maar niet voor lang, want bij het wegvaren van het eiland werden we uitgewuifd door een walvis die tot tweemaal met heel zijn lichaam boven de zee uit kwam. (en hiervoor moesten we niet bijbetalen ?). Na een uurtje stonden we terug aan de kade van de Waterfront en wandelden langs de kade op zoek naar een mooi plekje in de zon voor een lunch in één van de leuke lunchbars of restaurantjes. We kozen voor een tafeltje in de zon bij een Italiaanse bar ‘Alfredo’ en genoten van een salade carpaccio. Iets verderop stond een bandje te spelen en we bewogen heerlijk mee met de deuntjes. Dit was de ideale vakantiemuziek, we kochten dan ook meteen een cd. Zo eens lekker niksen op een terrasje en de mensen gadeslaan was er nog niet van gekomen op heel de reis, dus iedereen was even blij dat we eens zalig niets deden. Na deze rustige namiddag wandelden we nog eens rond in de haven en zo liepen we plots op een Belgisch restaurant, geopend door brouwerij ‘het anker’ uit Mechelen. We konden dan ook niet anders dan reserveren voor het avondeten. Dit zagen we echt wel zitten. We namen de taxi naar ons hotel en doken alle vier de badkamer in om ons eens helemaal op te maken voor deze laatste avond in Kaapstad. Tegen 21u hadden we gereserveerd, maar bij onze aankomst was het tafeltje nog niet vrij. Dit vonden we niet zo erg want aan de toog konden we genieten van niet minder dan 6 Belgische bieren van ’t vat en nog talrijke flessen. We bestelden een Duvel, een Vedett en Liefmans Kriek. Voor elk van de bieren kwam het juiste glas, het juiste bierkaartje en wist de ober het bier op de juiste wijze in het glas te schenken. Ongelooflijk. Eénmaal aan tafel konden we ons ook niet inhouden: mergpijp, tataki tonijn, tartaar zalm en kreeftensoep als voorgerecht, bouillabaise, steak tartaar van wagyu beef en steak pepersaus als hoofdgerecht. Het werd te laat om nog een dessert te nemen maar met een buikje goed gevuld namen we de taxi terug naar huis. De weg naar dromenland was niet ver af.