De wekker liep af om 7 uur. Papa en mama gingen snel de fles champagne uit de auto haalden en we verrasten Stephanie op haar verjaardag met een surprise van 2 shotglaasjes die we stiekem gekocht hadden in Krugerpark. Het werd een rijkelijk ontbijt met alles erop en eraan. De regen, die ook die dag nog uit de hemel viel, maakte alles wat somberder. Maar dat deerde niet, we hadden plezier. Na het ontbijt droegen we alle koffers naar de auto (rollen zat er niet in want rode grind en water geven een natte gravel baan), een auto die ook niet meer wit maar rozenrood zag. Bij het buitenrijden zagen we de krokodil niet meer, ze was waarschijnlijk helemaal onder gegaan om niet nat te worden ?. We reden verder door Swaziland naar het zuiden via Big Bend en staken de grens over bij Lavumisa. Ook deze keer was het weer een hele beleving om uit te checken in Swaziland en in te checken in Zuid-Afrika. Waarom kunnen de douanes nu nooit een stempel zetten op het blad dat je aangeeft waar je graag hebt dat ze het zetten. Nog altijd in de regen willen we de grens overrijden, maar er is een probleem. Papa is vergeten het papier voor de wagen te laten afstempelen. Dus moest de wagen aan de kant en moest hij helemaal te voet terug om de juiste stempel te laten halen. Daarna waren we terug ‘en route’. Net over de grens was er niet veel te zien, we bleven dus nog wat doorrijden tot we een tankstation vonden waar ook een, jawel hoor, Wimpy was. Stephanie mocht voor haar verjaardag kiezen wat ze wou en als ze gedaan had met eten kreeg ze ook nog een ballon… Daarna snel terug in de wagen, want met dit slechte weer was het helemaal niet plezierig voor papa om te moeten rijden. We zagen niet veel en er waren ontzettend veel vrachtwagens op de weg die ook nog eens probeerden voorbij te steken. Een helle rit dus richting Saint Lucia. Rond half zes kwamen we aan bij onze B&B, Maputaland. Een vriendelijke dame, van Duits origine bleek achteraf, verwelkomde ons, samen met haar zoon, schoondochter en hun twee kinderen. We kregen twee mooie kamers toegewezen die nog maar net vernieuwd waren. We waren ook meteen onder de indruk van het vele houtsnijwerk dat zij overal in huis had staan. We verfristen ons wat en deden onze mooie, maar warmere, kleren aan en reden voor de eerste keer in het donker naar het stadje. De mevrouw waarschuwde ons wel want tijdens de avond en nacht konden er nijlpaarden over de weg lopen. We kwamen al snel aan in de enige hoofdstraat van dit kleine stadje, een straat met alleen cafés en restaurants. We hadden de suggestie gekregen om naar ‘Ocean Basket’ te gaan en dat deden we dus. We kregen een rustige tafel toegewezen in het volle restaurant en bestelden een fles rosé sprankling wine. We bestelden als voorgerecht sushi en als hoofdschoten een platter met vis, gamba’s, mosselen, inktvis en inktvistentakels. Dit was een kaart naar onze zin en al gauw konden we smullen van deze overheerlijke gerechten. We kozen er ook een goede witte en rode wijn bij en genoten ten volle. Toen de tafel afgeruimd werd, kwam de volledige crew zingen voor de verjaardag van Stephanie en ze hadden een taartje bij. Nu konden we niet anders dan ook nog een dessertje nemen, er stonden heel wat Griekse nagerechtjes op de kaart en dat lusten we toch wel. Het was een zalige avond waarvan we alle vier genoten hebben, en toch wel een verrassing voor Stephanie. Rond 23 uur waren we terug thuis. Dit was laat naar Zuid-Afrikaanse normen, en dus doken we maar meteen in ons bedje.