Om 8u namen we ontbijt in onze guest house. Twee lieve zwarte dames verzorgden er de keuken. Het warme eiergerecht kwam ze met veel zwier en met een brede glimlach opdienen. Het was mooi weer en een ideaal moment om naar kaap ‘De goede hoop’ te rijden. Dit natuurreservaat bevat het meest zuidwestelijke punt van Afrika. Hier strandden destijds Vasco Da Gamma en Bartolomeus Dias toen ze op weg waren naar het oosten. Helemaal op het laatste punt heb je nog een wandeling voor de boeg van 45 minuten om de echte kaap te bereiken. Onderweg zijn ook wandelpaden en trappen aangelegd naar het parelwitte strand, maar die wandeling bespaarden we ons. Na onze wandeling was het tijd voor de lunch. Het enige restaurant op de kaap was een schot in de roos. We zaten buiten op het terras in het zonnetje met een overzicht over heel de baai, dit was genieten. Na de lunch reden we nog een aantal paden af, kwamen nog een broedende struisvogel tegen die al een vijftal pups had rondlopen en vonden het gedenkteken van Dias. Na het natuurpark volgden we de kustroute en kwamen aan de Chapman’s peak. Prachtige vergezichten over de Atlantische oceaan, met haar ruwe golven en prachtig blauwe kleur. Tegen valavond reden we opnieuw naar onze guest house, namen allen een heerlijke douche en maakten ons klaar voor ons dinertje in het oudste Indische restaurant van Kaapstad, Maharadja. We reserveerden een taxi en lieten ons voeren naar dit oosterse pareltje. De gerechten waren op zijn Indisch en dus vroegen we ‘mild spicy’ en ‘medium spicy’ zodat de tranen niet over onze wangen hoefden te rollen. De taxi pikte ons weer op en een beetje overeten zijn we naar bed gegaan.