Gombe

Na het afscheid van Kabanga hebben we een heerlijk luxe taxirit naar Kigoma gehad. Angelika, een Duitse verpleegkundige, was ook met ons mee. Zij heeft ons de laatste weken in het ziekenhuis vergezeld. Ze wilde vrijwilligerswerk doen in een ziekenhuis en kwam in het Kabanga Hospital terecht. In onze vertrouwde lodge in Kigoma sloot ook Noud zich bij ons aan. Gezamenlijk gingen we op safari naar Gombe, een natuurgebied waar chimpansees te vinden zijn. Het is een van de weinige plekken in de wereld waar chimpansees nog in het wild leven. In de jaren zestig begon een jonge Jane Goodall hier met het bestuderen van deze apen en ontdekte onder andere dat chimpansees werktuigen maken en gebruiken. Door haar onderzoek

werd Gombe uitgeroepen tot nationaal park en is het al tientallen jaren een onderzoekscentrum naar chimpansees. Jane Goodall is hier nog regelmatig te vinden.

De eerste dagen in Kigoma hebben we nog heerlijk geluierd aan het meer om ook afscheid te nemen van het idyllische Jacobsen Beach.
De safari konden we in Kigoma zelf boeken. We werden stervensvroeg opgehaald met de taxi (was nog spannend of we dat goed geregeld hadden en de taxi daadwerkelijk zo vroeg zou komen) en naar een haven gebracht in de stad. Gombe ligt ongeveer twintig kilometer ten noorden van Kigoma en is alleen via het water bereikbaar. We hadden de keuze om een goedkope boottocht te nemen, die we deelden met de locals en een aantal uren zou duren. De andere optie was een duurdere boottocht, waarbij we een privé boottaxi hadden die “slechts” twee uur over de route zou doen. We kozen voor de duurdere boot, wat een vrij simpele, houten motorboot was. Op de terugweg zagen we dat we de goede keuze gemaakt hadden, toen we langs de goedkopere overtocht voeren. Deze boot zat nokvol en bewoog zich als een trage slak door het water. Het had wel wat weg van een vluchtelingenboot in de Middellandse Zee...

Toen we vertrokken met de boot was het nog donker en tijdens onze vaartocht kwam de zon op. Dit zorgde voor een schitterend, rode ochtendgloed, terwijl de zon vanachter de bergen omhoog klom. We voeren langs een prachtige kustlijn, waar de voet van de berg geleidelijk aan het water ingleed. Her en der lagen onbereikbare, witte stranden en kleine vissersdorpjes.
Na een lange, maar mooie boottocht, meerden we aan bij een kiezelstrandje. Hierbij gelegen was een gebouw, waar we onze ranger toegewezen kregen. Direct aan het strand begint het woud waar de chimps te vinden zijn en onze ranger ging ons helpen ze te zoeken. Wij waren die dag bijna de enige toeristen daar. Er was nog één ander stel dat was blijven slapen. Het woud is vrij groot en sommige stukken zijn lastig te doorgronden, ondanks de wandelpaden die aangelegd zijn. Om de kans de chimpansees te vinden te vergroten, lopen er dagelijks mensen rond in het bos. Zij zijn vaak ook bezig met onderzoek. Door middel van apengeluiden communiceren zij met de rangers om te laten weten waar de apen te vinden te zijn. Zo stond onze ranger een aantal keer te ‘oeh oeh ah ah-en’, waarna er een reactie van ver verderop kwam en we die kant uit snelden. We moesten heel stil doen. Binnen een half uur stonden we voor een gezinnetje chimpansees. Alle chimpansees in Gombe hebben een naam en de ranger kon ze allemaal herkennen. Er zaten twee moeders en twee baby chimps in een groepje op de grond bij elkaar. We liepen een stuk van het gebaande pad af om er een beetje bij in de buurt te

komen. We konden ze van ongeveer vijftien meter afstand bekijken. Het was heel bijzonder om deze apen van zo dichtbij te zien. Ze speelden met wat takjes en elkaar en nadat we een tijdje hun sociale bezigheden aanschouwt hadden, nam onze ranger ons weer mee verder.
We liepen en klauterden een groot stuk door het bos, wat op zichzelf al ontzettend mooi was. Overal waar je keek was groen en trokken de planten over elkaar heen. De bomen reikten tientallen meters hoog en af en toe moesten we een kronkelend riviertje oversteken. De ranger vertelde dat hier vroeger nog veel andere wilde dieren te vinden waren, zoals luipaarden en nijlpaarden, maar door de komst van mensen zijn deze verdwenen. Er zijn nog wel honderden soorten vogels te vinden en andere aapsoorten, waaronder de baviaan. De baviaan hadden we vanuit de boot al een paar keer op de stranden gezien en we zouden deze later op de dag ook weer tegenkomen op het strand. In het begin was het leuk om ze zo dichtbij te zien, maar al

snel werd dat minder. Die apen waren hartstikke agressief! Ze waren groot en kwamen soms met ontblote tanden rap op ons afrennen.
Na een behoorlijke wandeling kwamen we bij een paar grote, omgevallen boomstronken die over het pad lagen. Een eindje daar vandaan zaten hoog in de bomen een paar chimpansees te eten van de vruchten en zaden in de boomtoppen. Het was goed zoeken tussen de bladeren, maar af en toe bewogen de takken wild, omdat de chimpansees zich van de ene naar de andere plek verplaatste. Het was heel tof om te zien met welk gemak ze zich zo hoog en aan zulke dunne takken heen en weer slingerde. soms hield ik m’n adem in, bang dat er iets mis zou gaan. De apen konden een hels kabaal maken. Hiermee probeerden de mannetjes indruk te maken en hun macht te vertonen. Bij mij lukte dat in ieder geval, ze waren behoorlijk indrukwekkend. Ze schijnen verschillende geluiden te maken om te communiceren en kennen veel gezichtsuitdrukkingen.

De chimpansees bewogen zich rustig verder en wij liepen gestaag mee. Twee lieten zich langzaamaan zakken en kwamen zo steeds beter in ons zichtveld. Tot ze samen ruzie kregen en er allebei boos vandoor gingen. We liepen terug naar het pad en zagen tot onze grote verassing onder de omgevallen bomen een klein groepje chimpansees midden op het pad zitten. Ze zaten elkaar rustig te vlooien en hun ding te doen. Ook hier konden we ze van een paar meter afstand bekijken. De ranger waarschuwde ons dat we niet dichterbij dan tien meter mochten komen. Mensen kunnen mogelijk ziektes overdragen en de chimpansees gedragen zich soms ook nog wel eens vals. Terwijl we druk foto’s aan het maken waren, maakte een van de chimps zich los van de groep en liep op hoog tempo naar ons toe. We probeerden zo snel mogelijk aan de kant te gaan, maar dit lukte niet. De chimp sjeeste rakelings langs ons heen en stoof de bosjes in. Als we wilden hadden we hem een aai over de bol kunnen geven.

Er waren inmiddels al een paar uur verstreken en we hadden veel van de chimpansees kunnen genieten. De ranger stelde voor om naar een van de watervallen te lopen. Hij waarschuwde dat het nog een behoorlijk stuk lopen was. Daar had hij geen ongelijk in. We moesten meer dan een uur flink klimmen en langs steile en gladde stukken klauteren en glijden. Ik ben meerdere keren onderuit gegaan en was bang om een afgrond in te vallen. Toen we bij de waterval aankwamen, bleek het het allemaal waard te zijn geweest.
De waterval is een kleine twintig meter hoog en het water stortte met grote kracht naar beneden. We wilden er onder staan en trokken onze schoenen en kleren uit. Over scherpe en door het water glad geworden stenen klommen we op handen en voeten naar de onderkant van de waterval. Het glibberde behoorlijk. Het water was hartstikke koud en viel hard op ons neer, maar het was heerlijk om er onder te staan. Ik had mijn broek aangehouden, dus met natte kleren liep ik weer terug. Dit maakte de terugweg extra glad, waardoor ik

wederom een paar keer onderuit ging. Natte voeten zorgden natuurlijk voor blaren, dus ik was blij toen we terug bij de parkentree waren.
Nadat we weer bij het parkgebouw aangekomen waren, hebben we een Tanzaniaanse lunch gegeten (vis of kip, rijst en bonen). We moesten vervolgens nog een uurtje wachten op de terugtocht, dus die hebben we doorgebracht met chillen op het strand (hierbij oplettend dat we niet aangevallen werden door agressieve bavianen).

Tegen de tijd dat we terugkwamen in Kigoma, werd het alweer donker. We namen twee tuk tuks naar onze lodge en hielden op hilarische wijze een straatrace. We jutten de chauffeurs op om zo hard mogelijk te rijden. Luid toeterend en inhalend testten we hoe snel de tuk tuks konden. Lieske en ik wonnen de race.
Al met al was het een geweldige dag. Voor mijn gevoel was dit de mooiste safari die ik kon hebben.