Studentenhuis in Arusha

In Arusha kwamen we direct weer in de gekte en drukte van een stad. Ik had een reservering gemaakt bij het hostel 'The Greenhouse' voor de eerste nacht in de stad. Het was een gokje, ik wist niet zeker of het iets leuks was. We konden eventueel altijd nog ergens anders naartoe. We kwamen terecht bij een groot hek dat aan een zandpad in de stad lag. Achter dit hek lag een woonhuis. Dit bleek een heel gezellig hostel te zijn waar allemaal verschillende jonge reizigers sliepen. Sommige verbleven er voor langere tijd voor vrijwilligerswerk en andere waren, net zoals wij, op doortocht. Er was toevallig een Nederlandse student, Christy uit Groningen. Die Groningers kom je ook overal tegen.
We besloten een aantal nachten in het hostel te blijven. Ik had in de voorbereiding van onze gezamenlijke reis bedacht dat we nog naar Lake Natron konden, wat een erg mooi, rood gekleurd meer schijnt te zijn, maar wat slecht bereikbaar is. Om ons beiden een beetje tijd te

geven om op adem te geven en alle indrukken te verwerken, besloten we wat langer in Arusha te blijven.
Het was allemaal goed geregeld in het huis. Je kon er ontbijten en lunchen en er zat een keuken bij, dus je kon zelf ook avondeten maken. ’s Avonds werd er veel gekaart (shit head) en muziek gedraaid. Wie zin had ging de stad in om rond te struinen op de markt of souvenirs uit te zoeken op de Masai Market. Er waren verassend veel westerse restaurant en koffietentjes, waar we een aantal keer wat gegeten en gedronken hebben. Ik moest weer wennen aan alle moderne en luxe gebouwen in het centrum. Er waren supermarkten die qua grootte niet onder deden voor de collosale supemarches van Frankrijk. Buiten dit rijke centrum, lagen arme wijken, met vele verloederde ‘hutjes’. Een schril contrast.

Samen met de Franse Gaétan en de Nederlandse Christy wilden we een wandeling naar een waterval vlakbij de stad maken. Christy was met twee Tanzaniaanse jongens bevriend geraakt en die wilden ons daar wel naartoe wilden brengen. De waterval ligt op een berg genaamd Mount Meru. Mount Meru is met 4565 meter hoogte het kleine zusje van de Kilimanjaro (5895 meter).
De wandeling zou de hele dag innemen, dus we vertrokken vroeg met een gezellig groepje van zes. Het eerste gedeelte van de wandeling liep over een breed zandpad, dat aardig steeg. Dit bracht ons naar een groen veld, waar veel kinderen rondliepen, die ons wel wilden begeleiden naar de waterval. Tegen een betaling uiteraard. De twee jongens die met ons mee waren, herhaalden meerdere keren dat we geen interesse hadden. Vanaf dit veld daalden we stijl naar beneden over een paadje. Onderaan kwamen we uit bij een stroompje, dat door de smalle vallei liep. We volgden deze stroom en na een paar uur klimmen, klauteren en glibberen kwamen we aan bij een ondiep meer dat werd omring door groen begroeide, tientallen meters hoge rotswanden. Hier kletterde de waterval vanaf ongeveer vijftig meter met veel lawaai naar beneden. De waterval was zo hoog, dat we hem niet eens in zijn geheel op de foto kregen.
Het water in het meer was ijskoud, maar was een populaire plek om op de foto te gaan met de waterval op de achtergrond. Een paar dappere dodo’s waadden helemaal naar de waterval toe om eronder te staan. Ik hield het niet langer dan een minuut uit in het koude water.
Nadat we hier een uurtje geweest zijn, kwamen er meer en meer (luidruchtige) toeristen. Wij waren precies op tijd geweest en hadden het rustig gehad. Nu was het tijd om weer te vertrekken. Eenmaal terug gekomen in Arusha was er een ongemakkelijke situatie. Wij naïeve westerlingen dachten dat de twee jongens puur voor de

gezelligheid meegingen. Maar ze verwachtten toch echt dat ze een financiële bijdrage kregen voor hun begeleiding. We spraken een prijs af en vervolgens ging ieder zijn eigen weg.

Na een paar fijne en gezellige dagen en nachten in the Greenhouse, namen Bram en ik de bus naar Moshi. Vanuit daar zouden we vertrekken naar de Kilimanjaro. Ik had maanden geleden al een reservering gemaakt bij een organisatie die ons zou begeleiden met de tocht naar de top. Rich, een Canadese jongen die ook in the Greenhouse was, sloot zich bij ons aan.
In de bus heb ik een tijd mijn ogen dicht gehad, waardoor ik volgens Bram het mooie uitzicht op de berg gemist heb. Maar hey, ik kwam wel uitgerust aan.