Cruisin'

Een trendy, opkomende kuststad. Mooie, rustige stranden en temperamentvolle golven. Opnieuw vervelen op het strand? Neen, hier is meer te doen.
Ik heb de kriebels te pakken en huurde opnieuw een motorbike. Ik wou het rustig aandoen en dus was mijn eerste stop was 'The marble mountains'. Op slechts 15minuten rijden, een perfecte eerste trip om te wennen aan deze motorbike. Ik reed ernaar toe langs de kustbaan, als ik plots honderden marmeren standbeelden van Boeddha, draken en tijgers zie, weet ik dat de ingang niet ver zal zijn. Op de hoek staat er al een vrouw met een motorbike mij op te wachten. "Parking motorbike, follow me!" Eenmaal bij de ingang, meerdere vrouwen die deze zin naar mijn hoofd smeten. Ik wist niet goed wat me overkwam. Ik koos dan maar een klein winkeltje waar de vrouw niet als een gek mijn aandacht probeerde te zoeken. "After visit, you look in my shop. If you like, you buy. Free parking. No buy, 10 000 dong for parking", wel mij best.
En op de trappen richting de top ging ik. Onderweg kom ik prachtige tempels en standbeelden tegen. Klim ik in in een grot op mijn blote voeten - aangezien teenslippers mij te gevaarlijk leken. Bleek ik plots een toeristische attractie te zijn - een blank meisje op blote voeten die als een aapje op de rotsen klimt. Tjah... Het was lang geleden dat ik nog een workout had en dus had ik achteraf een verkrampte dijspier die toch enkele dagen verkrampt bleef.

In de avond was er een ander soort spektakel. Da Nang heeft verschillende bruggen aangezien de stad wordt gesplitst door een brede rivier. Een van deze bruggen noemt 'The Dragon Bridge' omdat het de vorm van een draak is. In het weekend om exact 21u spuugt deze draak vuur. En dus wou ik dit gaan bezichtigen. Ik ging met een kamergenoot en een lokale vriend van haar. Hij bracht ons op de brug zelf om het te bezichtigen. Hij bleef maar mopjes maken over het feit dat de draak ook water spuugt en we beter een paraplu hadden meegenomen. Wij geloofden hem niet echt, we vonden het grappig hoe bang hij was. De brug stond namelijk propvol met toeristen en lokale mensen. Maar er stonden nog meer mensen onderaan, op 'veilige' afstand. Om 21u begon de draak vuur te spugen, wat best impressionant en heel warm was. Na 10 minuten bleek het te stoppen. Tot de draak inderdaad water begon te spugen. Ik kan je verzekeren, zelfs een paraplu had ons niet kunnen beschermen. Het was alsof we onder een brandweerslang stonden. Jawel. Je kan het al raden. We waren doorweekt. Het grappigste was nog hoe de meesten gewoon wegliepen, maar velen zich gewoon omdraaiden en bescherming zochten tussen ons. Alsof dat helpt om niet nat te worden. Ik kon mijn kleren uitwringen. Gelukkig was het een aangename verfrissing. Niet verwacht dat dit zo veel plezier zou meebrengen.

Mijn tweede dag waagde ik mij aan een langere trip, naar Hoi An. Maar meer hierover in mijn volgende blog.

Ten slotte, ondanks ander advies van mijn hosts, besloot ik toch de Son Tra Peninsula te berijden. Een bergachtig natuurpark waar je zicht op hebt vanop het strand. Er is een zeer grote pagoda te bezichtigen, je kan naar de top rijden die ook 'Monkey mountain' wordt genoemd. En zo was ik opnieuw een ganse voormiddag onderweg op de motorbike. Een

rustige start langs de kustbaan, waar ik voorbij lege stranden reed, de zee volgeladen met vissersboten. Uiteindelijk reed ik het park binnen, niet goed wetend wat te verwachten. Het was een zeer stijl stuk ophoog richting de pagoda. Maar wat was het indrukwekkend. Zelfs in de Bai Dinh pagoda waren de beelden van Boedddha niet zo groot. Deze overtrof alles. Een groot domein, waar volgens mij ook monniken wonen.
Na de pagoda besloot ik om zo ver als ik kon te rijden in het park en te ontdekken. Ik sloeg links of rechts af naar gelang mijn gevoel en belandde uiteindelijk op de Ban Co Peak waar ik een mooi zich op de stad had als ook de rest van het park. Als het niet zo heet was, zat ik daar waarschijnlijk nog te genieten.
Op de weg terug naar beneden ben ik ervan overtuigd dat ik twee aapjes in de top van de boom naar mij zag kijken. Een spinsel van mijn hersenen of echt, niemand zal het ooit weten.