MIT & Harvard

Aan de andere zijde van de Charles river, ligt Cambridge. Niet te verwarren met de Britse naamgenoot, want het water wat Boston scheidt van het Verenigd koninkrijk is wel wat breder en dieper. Ze hebben echter één ding gemeen, beiden staan gekend om gerenommeerde universiteiten. In het Amerikaans geval voornamelijk MIT en Harvard. Overigens is er geen gebrek aan alternatieven, er zijn minstens 50 colleges/universiteiten die hoger onderwijs aanbieden in de Boston-agglomeratie. Dus voor ieder wat wils en in meerdere soorten en maten beschikbaar. Het wel en wee van studeren aan een Amerikaanse universiteit, toelatingen etc. zijn me nog niet helemaal duidelijk, maar dat hoeft ook niet. Ik ben immers het stadium 'student’ wel voorbij. Hoewel afscheid nemen van de universitaire wereld lukt nog niet zo goed, getuige mijn terugkeer naar het onderzoek… ;-)

Dus Cambridge. Ik heb het uiteindelijk in twee keer bezocht. Enerzijds omdat het groter is dan gedacht, en anderzijds omdat ik de eerste keer naar huis moest spoeden wegens een forse regenbui. Het verschil tussen MIT en Harvard is groot. Harvard is een 'gran’ old lady', met een enorme geschiedenis en oude gebouwen, terwijl MIT modern(er) en jeugdiger is of beter gezegd jeugdiger oogt, want ze bestaat ook al een tijdje. Hoe dan ook ademen beiden geschiedenis, onderzoek en

eerbied. Het hoofdgebouw van MIT eert alle grote wetenschappers uit de geschiedenis in zijn gevelstenen. En verrassend genoeg, kun je bijna alle gebouwen probleemloos betreden. Je kunt door de gebouwen dwalen en een kijkje kunt nemen in de laboratoria (althans een voorproefje van een paar van de laboratoria). De campus is bovendien doorspekt met een enorm aanbod van openbare kunst, die stuk voor stuk op zijn plaats zijn en een verrijking vormen voor de campus. Als je het mij vraagt verdiend dit navolging en is het een goede invulling van de publieke plicht van een onderwijsinstelling.

Harvard University is geslotener, maar je kunt heerlijk ronddwalen in Harvard Yard, de tuinen tussen de oudste gebouwen van de campus. Gelukkig bezit ik een studentenpas van Harvard (een voordeel van de sterke affiliatie van MGH

met Harvard) en kon ik bepaalde gebouwen wél betreden en had ik gratis toegang tot de vele musea van Harvard. De collecties zijn indrukwekkend. Ik heb niet alles gezien, ik kan altijd terug binnen wippen, maar de collectie opgezette dieren is bijzonder. Ook had ik het genoegen om een van de Gutenbergbijbels te aanschouwen. Nog veel bijzonderder is de collectie van glasbloemen. Anatomische uiteenzettingen van plant, bloem, groei, vrucht, bestuiving et cetera, maar volledig nagemaakt uit glas. Zo goed, dat het bijna echt is (elk klein haartje, knobbeltje, bladnerfje staat er mee op)! Ongelofelijk knap en haast niet te geloven!

Het is moeilijk om nog meer te schrijven over deze twee indrukwekkende universiteiten, waar ik enkel maar wat rondgedoold heb op hunner campussen en in de musea. Ik ga jullie laten meegenieten van wederom een reeks foto’s die ik genomen heb. Ditmaal zijn het er veel, want er was heel veel te zien...