Freedom Trail (part 1), de Brabantsedag & Aftellen

Ik heb al eens laten vallen dat Boston een centrale rol speelde in de onafhankelijkheid van de VS. Daarom kon een wandeltocht van de Freedom Trail, een wandeltocht langs de verschillende hoogtepunten in de stad die verbonden zijn met de onafhankelijkheid (tevens het leeuwendeel van alle bezienswaardigheden hier), niet uitblijven. Deze ‘topattractie’ die iedereen op vakantie in Boston bezoekt (of beter loopt) bleek bovendien door veel collegae onontgonnen gebied. Een klassieke fout, je reist altijd naar elders om iets te bewonderen, maar slaat de mooie dingen dicht bij huis vaak over. Daarom dat ik een dagje georganiseerd had om met een gids de trail te lopen. Helaas waren er onvoldoende gegadigden om een privé-toer te boeken, maar dagdagelijkse publieke toer was een waardige plaatsvervanger.

De gegidste toer loopt slechts het eerste deel van de Freedom Trail, dus het tweede deel zal ik nog op een andere dag moeten lopen. De gids

was een oudere man die zeer levendig kon vertel met gevoel voor detail en de kleinere verhaaltjes in het grotere geheel. Vanaf nu loop ik veel gebouwen niet langer zomaar voorbij, maar weet ik wat er gebeurd is in deze stad. Doorheen de geschiedenis is Boston altijd belangrijk en eigenzinnig geweest, en dat maakt het denk ik zo’n leuke stad.

Uiteraard scheidden onze wegen niet aan het einde van de toer, maar zijn we daarna nog op zoek gegaan naar een natje en een droogje. Het aperitief was bij ‘Saus’, zoals de naam het doet vermoeden Nederlandstalige invloed, een soort van frituur met een handjevol snacks en een goed assortiment Belgisch bier. De snacks waren boven mijn budget, sorry $9 voor een frikadel is mij te gortig, maar de frietjes waren overheerlijk. Het diner was in North-End, de Italiaanse wijk van de stad. Buiten veramerikaniseerd Italiaans en overdreven geacteerde obers was het wel heel gezellig. Tot slot zijn we nog even de pub in gedoken waar we met een biertje en het genot van livemuziek de avond hebben afgesloten. Het was een lange maar leuke dag.

’s Anderendaags stond de wekker vroeg, te vroeg naar mijn zin, want het was de dag van de Brabanstedag. En ook al ben je helemaal ergens op deze aardbol, dit is iets wat je niet kan of mag missen. Het Brabantsedagvirus begint heel hard te kriebelen van binnen. Vandaag was de allereerste keer in mijn leven (op mijn kleuterjaren na) dat ik niet heb meegedaan, noch in Heeze was. Kijken naast de kant is al veel minder leuk, maar er helemaal niet bij kunnen zijn is toch maar raar en onwezenlijk. Gelukkig wordt het tegenwoordig live uitgezonden via Omroep Brabant. Vorige week heb ik nog wat mailtjes gestuurd gehad om te verzekeren dat de livestream ook in de VS toegankelijk was, omdat er dikwijls geografische beperkingen op zitten. De livestream was echter van perfecte kwaliteit, chapeau aan Omroep Brabant, waardoor ik het met veel plezier heb kunnen volgen op afstand. Aangevuld met foto’s en appjes van het thuisfront en mijn lief die wél langs de kant zaten.

Ik ben hartstikke trots op de optocht die van hoger niveau was dan andere jaren en nog trotser op mijn clubje Haisjô. Ze hebben terecht een goede eindnotering, hoewel ze van mij gerust minstens nog 1 plekje hoger hadden mogen eindigen. Andere noteringen verbaasden mij dan weer tegelijkertijd, maar die discussie is niet op zijn plaats hier in mijn blog. Het missen van deze dag en het eindfeest met de onuitlegbare en niet nader uit te spreken (Haisjô-)tradities doet me eens te meer beseffen wat voor bijzonders wij hebben.

Tot slot kan vanaf nu het aftellen officieel beginnen. Ofschoon

ik al even aan het aftellen ben, komt het moment dat mijn lief en familie hier zijn met rasse schreden nader. Nog maar een paar weekjes. Ik kan niet wachten!

Mijn volgende update zal waarschijnlijk kort na hun aankomst zijn. De rest zal moeten wachten totdat ze weer vertrokken zijn. Ik ga mijn kostbare tijd namelijk met hen delen en niet met het wereldwijde web…

Disclaimer: deze blog bevat vooral de leuke dingen die ik hier in Boston doe in mijn vrije tijd. Ik ben uiteraard wel aan het werk, maar die belevenissen zijn minder snel en zullen bijlange na niet zo’n leuk leesvoer opleveren. Dus neem het maar van mij aan dat ik effectief probeer wetenschap te bedrijven alhier.