Gletsjers en tropische stranden

Na lekker uit geslapen te hebben vertrokken we uit Wanaka richting Fox Glacier. We hebben nog even een brood en yoghurt gekocht in de enige supermarkt die we voorlopig tegenkomen en werden aardig afgezet. 11,50 voor een brood en een pak yoghurt, wie verzint het..
Al snel begon het te regenen en zijn we eigenlijk in 1 streep naar de camping gereden. We zijn een beetje verwend geworden door al het moois dat we al hebben gezien, dus met regen zijn we de auto niet uit te krijgen. Na zo'n 3 uurtjes rijden kwamen we aan in Fox Glacier. Een plaatsje aan de westkust van Nieuw Zeeland en vanwaar je alleen de gletsjer van dichtbij kan bekijken met een helikopter vlucht. Aangezien de eerste helikopter vlucht bij Mount Cook geannuleerd was, hadden Sven z'n ouders besloten om hier een mooie vlucht te maken met z'n viertjes, dat vonden wij natuurlijk hartstikke leuk!

We hadden een fijne camping gevonden met gratis super snel wifi. Het regende nog steeds erg hard dus hebben we binnen in de keuken van de camping een eitje gebakken en zijn even lekker gaan eten. We hebben vervolgens op bed in de auto The Voice of Holland gekeken en inmiddels was het ook al droog geworden.
We zijn eind van de middag nog even bij Lake Matheson gaan kijken, een groot spiegelend meer. Vervolgens hadden we afgesproken om wat te gaan eten met Sven z'n ouders. 's Avonds toen het donker was hebben we nog een boswandeling gemaakt en daarbij heel veel glowworms gezien (de blauwe puntjes op de foto).

De volgende ochtend was het tijd voor de helikopter vlucht! Onze vlucht was geannuleerd door de harde wind, maar gelukkig hadden ze nog wel een alternatieve vlucht beschikbaar waarbij we alsnog op een gletsjer zouden landen. We waren weer maar met z'n viertjes in de heli en Sven en ik mochten voorin zitten! De vlucht was super mooi! We zagen de zee, een gletsjerrivier, mooie bergen en veel sneeuw! Na de vlucht hebben we nog even wat gedronken met z'n viertjes en daarna zijn we doorgereden naar Westport. Dit plaatsje is opzich niet heel bijzonder, maar we willen richting het noorden naar Abel Tasman National park en Westport ligt ongeveer op de helft. Onderweg kwamen we langs een ruige kust en pancake rocks (stenen die eruit zien als een stapel pannenkoeken) waar veel water tussendoor omhoog kwam. Onderweg hebben we langs het water op een parkeerplaats lekker geluncht. We kwamen vrij laat aan in Westport en hebben toen zelf eten gekookt in het appartement van Sven z'n ouders. Na het eten zijn we nog even een stukje langs het strand gelopen en hebben we zeehondjes gezien.

De volgende dag zijn we richting Abel Tasman National Park gereden. Onderweg zijn we niet veel gestopt zodat we lekker vroeg op de camping waren. We hebben lekker in het zonnetje gezeten en onze spullen gewassen. Terwijl onze was aan het drogen was, hebben we een lekker ijsje op de camping gehaald en zijn we even naar het strand vlakbij gelopen. Het zand heeft een beetje een goudachtige kleur en is echt super mooi! Terug op de camping bleken onze wasknijpers gestolen te zijn. Iemand had zelfs de moeite genomen om onze onderbroeken helemaal raar om de lijn te vouwen.. erg apart wel. De mensen hier hebben trouwens nog nooit gehoord van camping etiquette. Mensen (zowel bejaarden als kinderen) fietsen gewoon zonder pardon over ons plekje heen. Kinderen gooien houten blokken naar eenden zonder dat een ouder zegt 'doe even normaal'. Mensen nemen letterlijk de kortste route naar de wc of douche, en als ze daarvoor een waslijn van iemand omhoog moeten tillen zodat ze over dat plekje kunnen lopen doen ze het maar al te graag. Heel apart...

De volgende dag moesten we vroeg opstaan. Er stond namelijk een leuke activiteit op de planning: We gingen kajakkend het Abel Tasman National Park verkennen. We moesten om half 9 bij het verhuur bedrijf zijn en kregen daar een 2 persoonskajak met allerlei spulletjes om ons zelf te redden mochten we ineens omslaan. Ook kregen we een kaartje mee met leuke plaatsen om onderweg te stoppen. We hebben zo'n 2,5 uur gekajakked voordat we bij Anchorage Bay aankwamen. Onderweg zagen we veel mooi strandjes, waarvan een zelfs een aantal jaar geleden tot de top 10 mooiste stranden van de wereld hoorde. We zagen onderweg nog zeehondjes en hebben ook de 'Mad mile' (een stuk op de open zee waar veel wind en wat sterke stroming staat) overleefd. In Anchorage Bay mochten we de kajak achterlaten en nadat we even lekker wat gegeten hadden op het strand zijn we in 3 uur tijd terug gelopen naar de auto. We hadden mooie uitzichtpunten over het park, maar 3 uur lopen na al een stuk gekajakked te hebben in het warme weer was toch nog een beetje veel. Terug in het plaatsje waar de auto stond hebben we een welverdiend ijsje gegeten. Nadat we een lekkere douche op de camping hadden genomen, hadden we afgesproken om nog wat te eten met Sven z'n ouders.

De volgende dag is alweer de laatste op het Zuidereiland. Morgen hebben we namelijk de ferry vanaf het plaatsje Picton om 10.45 naar het Noordereiland. We wilden graag alvast wat dichterbij de ferry overnachten zodat we morgenochtend niet zo vroeg op hoeven te staan. Picton ligt in de Malbourough regio, want bekend staat om de vele wijngaarden. Waar wijn is, is ook vaak lekker eten dus besloten we om naar een van de oudste wijngaarden van de omgeving te gaan. Er was een super fijn buitenterras met allemaal leuke picknick bankjes tussen de druivenstruiken in. We hebben een lekker worst/kaasplankje besteld en allebei een home-made limonade.
Nadat we lekker van het eten genoten hadden zijn we doorgereden naar de camping op een half uurtje rijden van Picton. De camping ligt op een boerderij en we werden super vriendelijk ontvangen met een muffin en een zak voer voor de schapen, geiten en varkens. Nadat we een plekje op het grasveld hadden gevonden voor de auto zijn we de dieren eten gaan geven. De schaapjes waren maar al te enthousiast en kwamen zon beetje door het hek heen om de brokjes uit onze hadden te eten.

De volgende ochtend reden we dus richting de ferry en nadat we onze auto in de boot hadden geparkeerd zijn we met Sven z'n ouders (die toevallig dezelfde ferry hadden) op de boot gaan zitten. Onderweg zagen we nog 2x een groep dolfijnen voorbij zwemmen! Aangekomen in Wellington hebben we even boodschappen gedaan en zijn daarna naar het te papa museum geweest. Ze hadden veel informatie over de Maori (oorspronkelijke bewoners van Nieuw Zeeland) en ook over de migratie van mensen uit vrijwel alle werelddelen naar Nieuw Zeeland. Het leukste vond ik toch wel het hart van de blauwe vinvis (de grootste vis ter wereld) op werkelijke grootte. Sven is maar net een stukje groter dan het hart, toch bijzonder om te zien.
Nadat we nog even wat gedronken hadden zijn we doorgereden naar een camping een stukje boven Wellington.