Blowholes & Petrels

Wat hebben wij genoten van de eerste (bijna) wolkeloze sterrenhemel, overal waar je kijkt zie je sterren, sterren en nog meer sterren. Voor het eerst een lichte melkweg gezien, hoe bijzonder! Daarna goed ingepakt naar bed gegaan, want het is behoorlijk koud. Vanmorgen zetten wij dat fijne gevoel voort, door onze stoeltjes op het strand te zetten waar we ons ontbijt eten. Genietend van de zon die al fijn warm wordt, is het even een moment van rust met de ruisende branding op de achtergrond.

Na het ontbijt gaan wij naar Punakaiki, onderweg stoppen we bij Mitchell Gullys Goldmine. Dit is een oude goudmijn die ooit van zijn groot-, groot-, grootoveropa is geweest. Zijn vader heeft het in ere hersteld, inclusief werkende machinerie om goud te winnen en hij heeft het overgenomen. We kunnen een rondje lopen, maken een uitstapje naar een grot waar glowworms te zien zijn. Als je ogen zijn gewend aan het duister, zien wij er inderdaad een paar. Totdat ik het licht aan doe en een mega grote spin zie. Dat was het einde van de glowworm ;-) ik snel de tunnel uit.

Overal langs de route zie je oud gereedschap, het waterrad met stampers werkt nog echt. We hebben een klein goudklompje van de eigenaar in de handen gehad (daar heeft hij 30 uur voor gedraaid). Heel tof om te zien!

In dit dorpje slaan wij rechtsaf naar een mooi strand, waar we in de zon genieten van

een bakje koffie/thee…wat een heerlijk weer vandaag!

Aangekomen in Punakaiki, eerst naar de I-site waar we rondkijken en informeren voor de Petrel Tours. Dat lijkt ons wel ontzettend tof om deze vogels te zien! Wij kunnen er vanavond terecht, vertrektijd om 20.00 uur zo’n 8 kilometer down the road. Goed plan, zet ons er maar bij!

Hierna op naar de Pancake rocks & the Blowholes. Jammer genoeg is het geen vloed, dus afwachten wat we kunnen zien. Het is in ieder geval een leuke wandeling, die ons veel leert over de pancake rocks, alleen wat niemand ons echt kan vertellen is waarom ze nu die gelaagde vorm hebben….Geeft ook niet, het ziet er mooi uit! Er is nu niet echt veel spektakel, het water slaat wel tegen de rotsen aan, maar wordt niet omhoog de lucht ingespoten.

Na de wandeling rijden we naar de Truman Track, die iets terug langs de weg is. Voldoende ruimte om de camper te parkeren, handdoekje mee en op naar het strand. Deze track leidt je door de bossen naar een kiezelstrand met een waterval en veel rotsen. Nadat wij het strand verkend hebben, zoeken we een mooie rots uit om de middag door te brengen. Hier kan ik nooit genoeg van krijgen, zon, zee en (kiezel)strand in goed gezelschap met een boekje

en de ruisende branding op de achtergrond. Love it!

De tijd vliegt voorbij, tegen 16.00 uur pakken we de spullen weer in, wandelen naar de camper en gaan naar een vrije kampeerplek een kilometer verderop. Een simpel maal dat op tijd genuttigd moet worden, want we willen voordat de Petrel Tour start eerst nog weer bij de Blokholes kijken, om 19.35 uur start namelijk het hoogtij. Jammer genoeg, is de zee rustig, waardoor we wel iets zien, maar om het echte werk te aanschouwen moet toch op zijn minst de zee ruwer zijn of de wind anders staan. Dan door naar de parkeerplaats bij het bord met de ‘zwarte vogel’, waar wij om 20.00 uur opgehaald worden. We zijn te vroeg, dus er is nog tijd voor een bakkie.

Als BJ ons komt ophalen, blijkt dat wij de enigen zijn voor de tour vanavond. Gaaf! We rijden nog een kilometer verder, slaan dan een pad in. Aan het einde van het pad, parkeert hij de auto (net voor een beekje), we moeten hier het bos in, daarna het beekje over - via planken - als we bij het grotere

bos aankomen, dan heel veel trappetjes omhoog naar het uitkijkpunt. Hij heeft alle trappen en uitkijkpunten zelf in het bos aangelegd en daar wel enige tijd overgedaan. Super interessant om de historie te horen. Er blijken 6 verschillende Petrel-soorten te broeden in Nieuw Zeeland in verschillende kolonies. Deze zwarte Petrel is een van de weinigen die op land broedt, ze maken een soort gat in de grond met een gang naar de kamer. Het nest wordt door het mannetje in orde gemaakt zo rondom april en het broeden start in de winterperiode.

Elk stel legt maar 1 ei en het uitbroeden duurt ongeveer 2 maanden. Als het kuiken eenmaal daar is, verlaten de ouders het nest gedurende de dag om eten te halen, bij de avond keren ze terug. Ze wachten echt tot de zon onder is, zodat ze geen last meer hebben van de Nieuw-Zeelandse roofvogel.

We stoppen eerst bij een kleiner uitkijkpunt, waar vorig jaar een stel vogels met het schoonmaken van het nest de buitenmuur kapot heeft gemaakt. BJ heeft hier een plastic bak over heen gezet, zodat er geen roofdieren bij kunnen. Dat is heel mooi voor ons, want er zit een kuiken in dit nest en zo kunnen we heel stiekem dit kuiken van dichtbij bewonderen. Het begint zijn donsvacht al een beetje te verliezen.

Als de vogels komen aanvliegen, dan cirkelen ze eerst een 5 tot 10 minuten rond om zich te oriënteren op de landingplaats. Hoe sierlijk ze zijn in de lucht (ze maken geen geluid met vliegen, je hoort ze dus niet aankomen, ziet alleen een schaduw door de lucht) zo lomp zijn ze met landen. De takken van de bomen maken lawaai als ze landen, toch zie je niks in het duister.

We hebben geluk, op een gegeven moment land er 1 vlakbij! Wij hoeven nog niet eens van het uitkijkpunt af, in een vage lichtstraal zien we de zwarte Petrel die even op adem moet komen van de landing voordat hij of zij het nest ingaat. Hierna nemen wij weer plaats op de houten planken, wel heel blij dat ik mijn fleecevest bij me heb, het wordt nogal fris tijdens het wachten.

Na een tiental minuten en zeker 9 landingen later, vertrekken de eerste vogels alweer vanaf een boomstam die voor het uitkijkpunt staat. Vanonder de planken waggelen ze naar de boom, daar werken ze zich met snavel, poten en vleugels onhandig omhoog, totdat ze op de stam staan. De een is vlotter weg als de ander, het is wel heel bijzonder. Zelfs als je zo dichtbij bent, hoor je ze nog geen geluid maken als ze wegvliegen!

Voor ons als extraatje wij hebben een levende possum gezien. Het ziet er totaal schattig en onschuldig uit met die grote ogen. Ongewild zijn ze een pest voor de natuur, die beesten vreten alles kaal en binnen zo time hebben ze een boom doodgemaakt door elke keer de hele boom kaal te eten. We denken dat die possum niet lang meer te leven heeft, BJ gaat een dezer dagen terug om een val te zetten of hem af te schieten.

Tijdens de terugwandeling krijgen wij nog een korte uitleg waar o.a. het Zuiderkruis te vinden is aan de hemel en dat de melkweg nu nog horizontaal staat, maar als we een uur of 2 a 3 wachten dat ze dan verticaal aan de hemel staat. Heel tof! Bij de parkeerplaats babbelen we nog even en dan gaan wij weg met de camper. Toch maar terug naar de vrij kamperen plek, daar weten we zeker dat er plaats is. In onze afwezigheid zijn er nog een aantal campers bijgekomen, brrrr fris, het thermo-ondergoed is gewillig. Na nog een drankje zodat onze voeten weer kunnen opwarmen, gaan wij snel bed in. Sweet dreams allemaal!

PS: er mochten geen foto’s gemaakt worden, dus wij hebben onze herinneringen!

Facebook:
https://www.facebook.com/pages/Punakaiki-Pancake-Rocks-Blowholes
https://www.facebook.com/Petrel-Colony-Tours