Discover Dunedin

Gaap, we worden wakker van de zon, ik spiek uit het raam een prachtig blauwe lucht met af en toe een wolkje. Jeetje het moet vast al laat zijn! Ik kijk op de telefoon, wrijf in mijn ogen en zie het inderdaad nog steeds staan 7:36….Hahaha die zagen we niet aankomen! Meer dan genoeg tijd om rustig aan te doen vandaag. Eerst de blogs uploaden, want het internet wilde gisteravond totaal niet meewerken.

Om 10.35 uur gaan wij met de bus naar Octagon in het centrum van Dunedin. Onderweg zien we al leuke winkeltjes, mooie panden en prachtige muurschilderingen. Die moeten we zeker straks nog eens bekijken! Onze buschauffeur geeft een seintje waar we eruit kunnen, super attent. Bij de I-site vinden we niet veel informatie, dan wat wij al wisten, dat wordt een eigen rondwandeling door Dunedin. Vanaf het Octagon naar beneden via George Street. Wij kijken onze ogen uit naar alle verschillende winkels, panden die onderaan heel modern zijn en boven nog ‘oud’. Sommigen heel mooi opgeknapt/gerenoveerd, anderen totaal verwaarloosd. Verder de straat aflopend komen we in de woonwijken terecht, met ontzettend veel studentenhuizen a la American style. De naam van het studentenhuis hangt boven elke deur of is erop geschreven.

Bij de botanische tuinen genieten we van de zon, een kopje thee met een hartige hap en een prachtig uitzicht! De tuinen zijn heel mooi onderhouden, schitterende kleuren goed op elkaar afgestemd. De terugwandeling naar het centrum gaat via Cumberland Street, soms zie je echt hele mooie huizen en anderen daar ligt het vuil in de voortuin...een beetje afwisselend qua buurt dus.. De straat gaat vanzelf over in de Castle Street met als doel het Railway Station. Prachtige oude bouwstijl, erg jammer van al die toeristenbussen die hier voor blijven staan. Iets verder ligt het Toitu Otago Settlers Museum, zeker de moeite waard om even binnen te wandelen. Je krijgt een goede indruk van het verleden, het is heel interactief opgezet met filmpjes, er is zelfs een slaap/leefruimte van de emigrantenboot nagebouwd.

Op de terugweg lopen wij het station binnen, het lijkt wel alsof de tijd heeft stilgestaan. Alles is nog in de oude stijl! Tegels, glas in lood, etc, het ziet er heel mooi uit! We dwalen even rond, totdat de maag begint te knorren, tijd om terug te wandelen naar het Octagon. Daar zitten leuke bars/cafes aan het plein. We zoeken een plekje uit in de zon en gaan voor een lichte avondmaaltijd of stevige lunch. ;-) Het is een kwalitatief goede maaltijd, lekker van smaak. Alleen een beetje jammer van die vervelende meeuwen, die blijven maar schreeuwen in je oor om voedsel…grrrr!

Na deze heerlijke lunch, wandelen wij via de toeristenwinkel terug naar de camping. Ondertussen nemen we de tijd om goed om ons heen te kijken, overal zie je muurschilderingen, versieringen etc. Dunedin is een zeer toffe stad, absoluut de moeite waard, ook een stad die de kunst/artiest weet te waarderen en waar je de andere toeristen niet ziet. Een paar kleine

boodschappen bij de New World nemen we mee, als we de laatste paar kilometers wandelen. Vandaag hebben we weer minimaal 17 kilometer gewandeld, wat een afstanden.

Na een warme douche, is het tijd voor een broodje voordat we naar Otago Peninsula rijden. Vanavond gaan we de Little Blue Pinguin zien in zijn woonomgeving! Het is maar goed dat we een uur uitgetrokken hebben voor het rijden, want er zijn wegwerkzaamheden en we hebben op een gegeven moment een zeer zeer voorzichtige rijder voor ons. Natuurlijk maken ook wij malloten mee die op de verkeerde weghelft rijden, gelukkig voor ons wisselt hij op tijd van rijbaan. De weg hiernaar toe is prachtig om te rijden, mooie vergezichten over het water, op 1 plek hebben we zelfs wel 40 zwarte zwanen bij elkaar gezien! Als we aankomen bij het Albatross Center, staan hier al meer campers en auto’s. Hahaha we zijn dus niet de enigen die dit spektakel willen zien. Ondertussen is er een mooie zonsondergang!

Onze gids is van oorsprong Maori, dat betekent dus een welkomstgroet in Maori, totaal onverstaanbaar, totdat ze het vertaald. Al vrij snel wandelen we naar beneden, zoeken een goede plek, nu is het wachten tot de pinguïns aan land komen. In de verte zien we al een groepje op zee, ze aarzelen totdat het donkerder wordt. Blijkt dat er gisteravond meer dan 112 zijn binnengekomen tijdens de tour, eens zien wat het vanavond gaat worden. Het is bijzonder grappig om te zien hoe voorzichtig ze zijn als ze aan land komen, bij elk geluidje wat ze horen, staan ze stil - duiken ze een beetje in elkaar, kijken om zich heen - en als ze het niet vertrouwen gaan ze weer snel het water in. Vanaf het land beginnen de eerste pinguïns te roepen (een soort krrrrkrrrrkrrrr) naar hun partner, vanaf het water wordt met een snelle kwaakkwaakkwaak geantwoord.

De rotsen beneden aan het strand zijn een behoorlijk obstakel voor de kleine pinguïns, met vallen en opstaan komen ze erover heen gehupt. Als ze dan eenmaal op vaste grond staan, gaan ze meestal razendsnel naar hun nesten. Ze splitsen zich een beetje op, een groot gedeelte buigt rechtsaf het hoge gras in, een paar lopen verder naar achteren. De nesten zitten overal in het gras, onder het platform waar wij staan of in houten bakken die ingegraven zijn in de grond.

Op een gegeven moment is er een, die ergens van schrikt en die rent weer razendsnel terug naar beneden, totdat hij een andere pinguïn tegenkomt, daar blijft hij staan….ze buigen hun hoofden naar elkaar, het is net alsof ze met elkaar praten - ook al horen wij het niet -. Al met al kan ik hier uren over babbelen, kortgezegd is het gewoon heel bijzonder om dit te zien. In totaal zijn er op dit moment ongeveer 500 pinguïn nesten.

In het donker rijden we in een soort colonne terug naar de camping, waar we nog een klein hapje eten en daarna snel bed in gaan.