Goh wat heerlijk, een ochtend uitgeslapen. Ik was behoorlijk moe na alles wat we de laatste dagen hadden ondernomen, op tijd naar bed gaan er niet echt bij met al die indrukken, een uurtje of 2 langer slapen is dan zeker niet verkeerd! Dus goedemorgen allemaal, de dag kan beginnen!

Ons ontbijt verloopt rustig, buiten aan ons tafeltje bekijken we het journaal van 20.00 uur - voordat wij de droge was afhalen. De camper staat dichtbij het algemene gebouw, best handig, dat betekent dat je ook niet zo ver hoeft te lopen voor de was.

Vandaag gaan wij wandelen in het Abel Tasman Park, voordat we vertrekken halen we de laatste was af en hangen die in de camper. Er is regen voorspelt voor vanmiddag, het zou toch zonde zijn als het weer nat wordt. De broodjes zijn gesmeerd, de tassen gepakt, dan met de camper op weg naar Marahau. Deze weg is de meest bochtige weg tot nu toe (ik weet het dat hebben wij ook gezegd over de weg van gisteren, maar deze is toch nog een slag erger). Er wordt zelfs niet meer aangegeven met welke adviessnelheid je het beste de bocht kan nemen, daar is geen ruimte voor. Het is de berg - een smalle weg - soms een vangrail - dan gelijk recht naar beneden…Gelukkig let Jeroen goed op!

Na de bochtige weg komen we bij nieuwe wetlands aan, waar de boten in de blubber / modder liggen in plaats van in het water. Er was nu geen mogelijkheid om een foto te nemen, dus wie weet op de terugweg! Voordat we bij de parkeerplaats zijn, is er nog een one-way-bridge, dan kan de camper geparkeerd worden. Wij trekken de loopschoenen met jas aan, want het waait en de tassen op de rug.

Via een huisje ga je de track op, wij lopen niet de hele track maar een gedeelte ervan. Het is laagwater, mooi om de mini-krabbetjes razendsnel van gaatje naar gaatje te zien hollen, terwijl wij over het looppad/planken wandelen. Dan gaat de track het bos in, bovenlangs hebben we een mooi uitzicht over een strand. De terugweg dan zeker de strandroute nemen, want dat ziet er toch wel prachtig uit, met al die bomen, rotsen en strand! Bij het laagbegroeide gedeelte zien we een loopvogel, helaas is de foto mislukt, via de app zien we dat het een weka moet zijn.

Ruim anderhalf uur later, beslissen we om terug te gaan en naar een van de stranden beneden te wandelen om onze lunch te genieten. De wind zet behoorlijk aan, dus warm is het niet, wij zoeken een beschut plekje tussen een paar bomen. Een meeuw houdt ons even gezelschap totdat hij beseft dat wij alles zelf opeten. Na het eten lopen we verder het strand af, we hadden namelijk op de heenweg nog een ander pad gezien. Totdat we beseffen dat we voor dit pad waarschijnlijk de tuin van een aantal bewoners door moeten, dat is zeker niet de bedoeling en we keren om. Ondertussen verzamelen wij alweer een paar mooie schelpen en iets wat lijkt op een dode zeester. Toch heerlijk dat strandjutten, jammer dat er geen plek is voor die mooie bomen! Hahahaha...We zien nog een Jan-van-Gent vliegen, die is een eind uit de buurt of misschien is er ook wel een kolonie in deze omgeving.

Wij gaan dezelfde weg weer omhoog en volgen het pad bovenlangs, totdat we bij een ander strand komen. We nemen het risico, lopen zover mogelijk door als we kunnen, dan wordt het ook hier wel erg smal bij de rotsen om op het volgende strand te komen. We gaan een stukje terug, weer het pad op, tot het volgende strand. Hiervan weten we zeker dat we helemaal door kunnen tot aan het houten looppaden, dat hebben we vanmorgen namelijk gezien. Omdat er vogels aan het broeden zijn, lopen we zo dicht mogelijk langs de kust. Bij het strand van onze lunch hebben we trouwens een broedende vogel gezien.

Het is genieten, ondertussen is het iets harder begonnen te waaien en de vloed komt opzetten. Het lijkt maar een klein beetje als je dit op het strand ziet, toch lopen de wetlands al behoorlijk onder. Wij proberen de beste weg terug te vinden naar het pad, maar merken dat onze schoenen steeds vaster komen te zitten in de onderlaag, het wordt zwaarder om ze omhoog te trekken (een goede zuigende werking die wetlands)…aarghh niet veel verder, zak ik ineens een heel stuk naar beneden met mijn voet. Jeroen moedigt mij aan, door blijven lopen, vooral niet stil gaan staan! Euhm dat was ik zeker niet van plan nee….Hij heeft het ook niet makkelijk, maar het zal toch aan de grotere voeten liggen, want hij zakt niet zo diep weg. ;-) Het gaat goed, totdat ik tot aan mijn linkerknie wegzak….oh nee….ik maak me eigenlijk alleen zorgen over mijn camera en geef deze snel door aan Jeroen. Om mijn voeten eruit te trekken kom ik half in de modder te liggen (het zal een wonderlijk gezicht zijn geweest!), het belangrijkste is dat het lukt. Totdat we bij het riet zijn, zak ik nog een paar keer weg, uiteindelijk zit ik tot aan mijn knieën onder de wetlands of zal ik zeggen ‘bagger’.

Even later staan we modderig en wel op het pad. Dit voelt een beetje koud aan…brrr…. Die pizza die we in gedachten hadden als afsluiting van de wandeling, kunnen we nu wel vergeten, het is linea recta door naar de camper de vieze kleding + schoenen uittrekken, schone kleding aan en rap terug naar de camping. De bochtige weg moeten we dus ook weer terug, dat was iets minder aangenaam als op de heenweg, de boten die op de heenweg in de modder lagen, dobberen nu weer rond in het water. Spijtig genoeg, wordt dat geen mooie foto.

Aangekomen bij de camping, is het nogal een werk om die klei-achtige substantie overal vanaf te krijgen. Voordat de schoenen en kleding de wasmachine ingaan, spoelen we die eerst af, voor zover dat mogelijk is. We gaan ervan uit dat het hierna een stuk schoner uit de was gaat komen. Als deze uiteindelijk is afgelopen, is het wel schoner, maar niet zo schoon als anders, eigenlijk kan dat ook niet met wasjes die maar 30 minuten duren. Nu is het een kwestie van drogen.

Na de douche kan onze rustige avond beginnen, met als avondeten pasta. Lekker!