Unique Albatros Tour

Opnieuw een vroege dag, wij doen een poging tot FaceTimen met de families, geen groot succes gezien de slechte verbinding. Het waait hard en het regent, dat wordt straks warm aankleden als we naar de Albatrossen gaan. Na een rustige opstart van de dag rijden we die kant uit, zo af en toe begint de zon door te komen, hopelijk is dat een goed teken! Vandaag zien wij onderweg weer andere dingen als gisteren, wauw het is een prachtige route. Bovenop bij het Albatros Center waait het nog meer als beneden, de bus schudt heen en weer op de parking... en het drinken klotst in de koelkast - hahaha -.

Aangezien de tour om 12.00 uur start en 90 minuten duurt, eerst een korte lunch. Er is veel informatie te vinden over de albatros, blauwe pinguins, andere dieren uit die omgeving en het verleden in het informatiecentrum. Net iets voor 12.00 uur mogen we naar een andere zaal, de trainee gaat ons alles vertellen (ze is een beetje zenuwachtig), hierna krijgen we een korte film te zien.

Wat weten we nu over de Albatrossen?
- Toroa is de Maori-naam voor de Albatros
- De spanwijdte van de vleugels kan 3 meter worden
- Ze kunnen snelheden tot 120 kilometer per uur bereiken (denk eens in dat je in Nieuw Zeeland niet eens harder mag dan 100 km per uur met de auto)
- Waarschijnlijk zijn ze naar Taiaroa Head (Pukekura) gekomen, omdat het eiland waar ze zaten compleet overbevolkt was met ongeveer 50.000 Northern Royal Albatrossen.
- Het eerste ei wat op Taiaroa gelegd is en waarvan dit bekend is, was rondom 1920. Door alle roofdieren en tussenkomst van de mens (die ook eieren roofde) is pas in 1938 het eerste kuiken succesvol uitgevlogen, met dank aan Dr L.E. Richdale.
- In 1951 werd er iemand aangesteld om de Albatrossen te beschermen (Stan Sharpe).
- Elke Albatros in de kolonie draagt gekleurde bandjes, met een eigen kleursamenstelling. Zo wordt het leven van de vogels gevolgd.
- Het hele proces van nesten opmaken tot aan het uitvliegen van het kuiken duurt een jaar!
- Als het kuiken dan in september uitvliegt, blijft het vier tot 6 jaar weg. In deze tijd leeft de vogel van de zee en zal het geen land aanraken, tot ze terugkomen.
- Het duurt meestal 4 jaar voordat deze Albatros een partner heeft om te paren.
- Als de ouders een kuiken opgevoed hebben, dan blijven ze een jaar weg op zee, voordat ze terugkomen op opnieuw een nest te maken. Dat betekent dat Albatrossen 1 keer in de 2 jaar een ei leggen.

Wanneer wij naar buiten lopen, waait het nog steeds ontzettend hard. Halverwege het wandelpad, horen we ineens de achterste gids roepen ‘Albatross, Albatross’. Whoehoe de eerste Albatrossen gezien! Wat een

majestueuze dieren, alsof het ze totaal geen moeite kost om in die harde wind te zweven! Ze flapperen niet met hun vleugels, zoals andere vogels doen, maar strekken hun vleugels en zweven, zweven mee met waar de wind hun brengt…..We gaan nu naar de observatiepost, er zijn kleine ramen waardoor wij de vogels kunnen zien vliegen, door de regen kun je niet echt mooie foto’s maken. Omdat de albatrossen aan het broeden zijn mag je niet bij de nestgebieden komen, helaas betekent dit dat we maar 1 broedende albatros kunnen zien…dat is een tegenvaller, maar het is niet allemaal zoals bij Cape Kidnappers.

Nadat de Albatros tour is afgelopen, mogen wij met ons vieren even blijven staan in de observatiepost, terwijl de andere mensen naar beneden begeleid worden, wij gaan hierna verder met de tour van de Army defensive positions. De observatiepost was heel vroeger open en bestond alleen uit beton, tijdens de oorlog hebben de Kiwi’s het onderstel van een schip omgekeerd erop gezet en dit dicht gemaakt. Vanaf dit punt konden ze 5 mijl (8 kilometer) ver schieten. Onder de heuvel waren verschillende gangen waardoor ze van het ene punt naar het andere punt konden lopen / rennen. Zoals de ‘koepel’ waar het Armstrong Disappearing Gun staat. Deze is in 1889 geïnstalleerd en in 1912 weer ontmanteld. In totaal is er ‘maar’ 486 keer mee geschoten en dat waren voornamelijk oefeningen. Vrij recentelijk is er een ander kanon teruggevonden in de tuin van een particulier, deze wordt weer helemaal gerestaureerd en dan hopen ze dat dit kanon zijn weg naar het centrum gaat vinden. In de oorlog waren er veel vrouwen in dienst bij Taiaroa Head, erg leuk om dat terug te zien op de foto’s.

Na de tour zijn we nog even naar beneden gewandeld naar het strand en weer terug

de heuvel opgeblazen ;-). Wij nemen de lange route terug via Larnach Castle - kopen onderweg voor onszelf een Paua schelp -, dat is na Portobello Castlewood Road omhoog - prachtige vergezichten! - en dan naar links Camp Road op. Spijtig genoeg mag je niet eens het terrein van Larnach Castle op zonder entree te betalen, dat voor 1 foto is wel een beetje zot, dus omdraaien, genieten de weg verder door de dorpjes en buitenwijken van Dunedin voor we terug zijn op de hoofdweg. Natuurlijk moet er nog een bezoek af aan de steilste straat van de wereld ‘Baldwin Street’. Heel bizar om te zien, ik heb gewoon medelijden met de mensen die dit elke dag omhoog moeten wandelen.

Vanaf Dunedin gaat de weg naar Shag Point (echt waar!) waar je de ‘dinosaur eggs’ kunt bewonderen. Dit zijn de onbekende broertjes van de Moeraki Boulders (die verder noordelijker liggen), op het rotsige strand zie je ronde bollen van steen. In die bollen zit een fossiel waaromheen kristallen zijn gevormd, vervolgens laag voor laag heeft zand & steen er een bol omheen gevormd (het lijkt een beetje zoals een parel in een oester, alleen zijn deze niet glimmend, maar wel gigantisch!). Als je geluk hebt, dan zie je bij laagtij de mermaid pools waar het water in blijft staan - die zijn ontstaan doordat de zee sommige ballen uit de grond heeft geslagen -. Jammer genoeg, konden wij met geen mogelijkheid beneden komen op het strand. Alle paden die er ooit naar beneden gelopen hebben, zijn weggeslagen…dat was zwaar balen! Er lagen wel fur seals beneden, maar tja die hebben we nu al veel gezien, dus terug in de auto en onderweg nog een aantal keren gestopt om te kijken of er toch nog een weg naar beneden was, maar 3x een weg gevonden die door de zee weggeslagen was. Uiteindelijk hebben wij de auto bij het strand geparkeerd, waar we even uitgewaaid hebben. Toffe schelpen gezien en gevonden daar, it made my day! De welbekende Paua’s of Abalone. Er waren een paar locals op het strand en 1 man propte het zeewier in zakken. Daar heeft Jeroen toch op een gegeven moment maar gevraagd wat hij daar van plan mee was…wij zijn nieuwsgierig! Blijkt dat ze het gebruiken als bemesting voor de groentetuin (de veggies). Ah, dat zagen we niet aankomen. Even verder gebabbeld, ook over de schelpen, toch leuk om zo de lokale bevolking te spreken (ook al was hij wat slecht

verstaanbaar).

De Moeraki Boulders waren daarentegen wel heel tof! Als je de foto’s van een paar jaar geleden bekijkt op internet en ik vergelijk deze met onze foto’s, dan zie je dat er in die tijd toch al wat boulders uit elkaar gevallen zijn. Misschien ook wel logisch, die worden blootgesteld aan weer en wind! Wie weet hoeveel bollen er nog verstopt liggen in de zandduinen daar…Ondanks de vele toeristen die hier waren, vond ik het echt totaal tof om die grote bollen hier te zien liggen. Mooie foto kunnen maken met een iets langere sluitertijd! Kan alleen maar indenken, welke prachtige foto’s je kunt maken bij zonsopgang hier…Wij besluiten om verder te rijden naar Oamaru, misschien kunnen we daar morgen uitslapen.

Aangekomen bij de camping is er al niemand meer aanwezig in het kantoor, we vullen een formulier in, stoppen het geld erbij en de dichte envelop gaat in de bak die hiervoor bedoeld is. De camper komt op een mooi plekje te staan en het eten staat in no-time op tafel - heerlijk! Vlakbij is een kolonie little blue pinguins, maar wij hebben niet veel zin om nog weer eruit te gaan, het was een inspannende dag vandaag, die we afsluiten met een uurtje ontspannen in de camper. Als we naar bed gaan, horen we pinguïn geluiden onder de veranda bij de keuken…dat zal toch niet waar zijn! Hahaha we hadden dus gewoon op een stoel buiten kunnen gaan zitten om alsnog de blauwe pinguïns weer te zien - een gemiste kans ;-)! Sweet dreams!