Day 2 in Doubtful Sounds

Het bed was smal, ondanks alles toch wel zes uurtjes slaap gehad en mooi op tijd wakker, voordat de motoren om half 7 gestart worden. Snel aangekleed, op naar boven, net iets te vroeg voor het ontbijt, eens kijken hoe de Sounds er in de vroege ochtend bij liggen…We hebben geluk want het is opnieuw een schitterende heldere dag met zon, ook al is het nog behoorlijk koud hierbuiten!

Het ontbijtbuffet is weer top geregeld! We zitten bij Steve & Christie aan tafel, prettig gezelschap. Tijdens het ontbijt zijn er opnieuw pinguïns te zien, ik hou het bij mijn ontbijt, vanachter het raam zien wij ze ook. Straks gaan we naar buiten de kou in. Ondertussen varen we terug naar Deep Cove. Voordat we bij Halls Arm aankomen, hebben wij buiten en binnen afgewisseld, want brrr het is toch wel heel erg fris zo op de vroege ochtend in de fjorden.

Op een gegeven moment is er veel commotie, er zijn dolfijnen gespot!! De Bottlenose Dolphin, deze is groter en heeft een dikkere huid, voor de temperatuurwisselingen in de fjorden, wat een mooi dier. Eerst zijn ze in de verte rustig aan het zwemmen, al snel komen ze dichterbij en liften ze mee op het vaarwater bij de boeg. Ik zeg specifiek liften ze mee, want je ziet ze namelijk amper tot niet bewegen, totdat ze iets boven het water uitkomen. Het is een spektakel, waar iedereen van geniet! Niet veel later zien we weer pinguïns, zowel op land als in

het water. Daar zijn ze toch wel echt voor gemaakt, hoe mooi en moeiteloos ze door het water gaan.

Wanneer we Halls Arm naderen, wordt de motor zachter gezet en cruisen wij door het water. Iedereen die buiten is ziet prachtige weerspiegelingen op het water en Carol raadt ons aan om daar nu nog van te genieten, want als de motor straks uit gaat, dan zijn de mooiste spiegelingen weg omdat er dan rimpels op het water komen. Het is onvoorstelbaar, hoe klein je kunt zijn tussen die hoge bergen, sommigen halen zeker 1000 meter, ze zien er zo ongenaakbaar uit. Voordat de motor uitgaat vraagt Carol ons om straks stil te zijn, niet te bewegen en vooral geen foto’s te nemen, maar gewoon te genieten van het moment. Jeroen en ik zijn op het bovendek en we besluiten voor dit moment te gaan zitten op een van de houten banken die er staan. Knus zitten wij bij elkaar, als de motor stil wordt gelegd. We kijken om ons heen, zien de verschillende soorten bomen, watervallen, horen de vogels, zien sommige ook vliegen, maar vooral je hoort niks behalve de vogels en het omlaag stortende water van de watervallen…..ik raak een beetje geëmotioneerd. Hoe moet het dan vroeger wel niet geweest zijn, toen de eerste mensen hier kwamen?! Toen was de hemel gevuld met nog veel meer vogels en al die geluiden…prachtig!

De Navigator wordt door de stroming langzaam omgedraaid, na een aantal minuten (denk ik) gaat de motor weer aan en beginnen we aan de laatste vaart terug naar de kade. We genieten van de laatste uitzichten op de fjorden, voordat wij de tassen naar boven halen. Dit was een fantastische trip

met ontzettend mooie momenten en vooral ook zo gaaf dat we zoveel gezien hebben, zeer waardevolle herinneringen! Wanneer wij het schip verlaten, staat de crew ons uit te zwaaien als we de bus instappen om de Wilmots Pass weer over te gaan. Ook dit is een mooie bustrip, we zien nu de andere kant van de heenreis en blikken voor het laatst terug over het fjord als we het hoogste punt overgaan. Bij het Manapouri power station is het even wachten tot de boot uit- en ingeladen is, voordat we kunnen opstappen. We zitten binnen achter de schipper, met een goed uitzicht naar beide kanten van Lake Manapouri. Aangekomen in Manapouri, wandelen we naar de camper (die er gelukkig nog staat). Relatief snel rijden we van de parking af en zoeken een plekje aan het water voor de lunch.

Andere feiten over Doubtful Sound:
- ontdekt door Kapitein James Cook in 1770, hij noemde het Doubtful Harbour
- Maori legende: de fjorden zijn gemaakt door de god Tu-Te-Raki-Whanoa om bescherming te geven tegen de woeste stormende zeeën. Hij kwam vanuit het zuiden en werkte zo omhoog langs het eiland, splitste de rots open en liet de zee binnen. In de Doubtful Sound hebben vier jonge zeegoden hem geholpen, door de vier armen te creëren. Dit waren de First Arm / Taipari-poto (kort), Crooked Arm / Taipari-nui (groot), Hall Arm / Taipari-roa (lang) en Deep Cove / Taipari-tiki (klein). Hoe mooi dit klinkt, in werkelijkheid zijn de fjorden natuurlijk door de gletsjers uitgesleten.
- begin 1800 werden veel mannen achtergelaten om op zeehonden te jagen en na een jaar of 2 werden ze weer opgehaald met vele vachten.

Het waren toen zware tijden, er is zelfs een groep mannen die heeft het maar liefst 3 jaar volgehouden!
- De Maori noemen Doubtful Sound ‘Patea’ en wij begrijpen waarom….de vertaling hiervan is ‘de plaats van rust’.
- In de Sounds valt jaarlijks tussen de 7 en 8 meter regen, wat zorgt voor prachtige watervallen…
- In totaal is het Fiordland Sound Nationale Park 2,6 miljoen hectare groot. Om een beeld te geven, alle andere nationale parken in Nieuw Zeeland passen allemaal binnen de Fiordland Sounds.

Tijdens de lunch beslissen wij wat we gaan doen, aangezien ze behoorlijk slecht weer voorspellen de komende dagen, besluiten we om niet naar Milford Sound te rijden en de Lake Marian wandeling te ondernemen, maar om naar het zuiden te rijden, richting Catlin Forest. De omgeving waar we door rijden is bijzonder mooi, glooiende heuvels, afwisselend groen door de weilanden, bruin door het gras of verschillende tinten groen door de bomen.

Op weg naar Gore, ziet Jeroen ineens een bord met Aviation Museum erop, we hebben meer dan genoeg tijd, dus maken hier een tussenstop bij het Croyden Aviation Heritage Center. Ze hebben hier verschillende vliegtuigen, maar ik heb zojuist een Moth zien vliegen voordat wij hier stopten. :-) Er staan ongeveer 10 tot 12 vliegtuigen in de hanger, 1 helikopter en 1 voormalig vechtvliegtuig. De laatste zal nooit de lucht in gaan, vanwege Nieuw Zeelandse wetgeving. Een aantal anderen die hier staan, zijn zeker nog luchtwaardig. Achter op het terrein is een workshop, waar ze de vliegtuigen maken van scratch af of renoveren, maar ze maken ook microlights

(de lichte vliegtuigjes met een tweezits erin, die eruit zien als een libelle). Leuk om hier even rond te kijken, je hebt het idee dat je jaren terug gaat in de tijd, alleen de man die ons een korte rondleiding geeft is wel een apart type.

Buiten staat ook een oude stoomtrein, die hebben ze in de grond gevonden en gerestaureerd. Ze zijn nu nog bezig om de rails weer aan te leggen, zodat de trein in de toekomst ook weer kan rijden. Al met al zijn we al snel een uur verder, dus stappen we in de camper voor de boodschappen in Gore. Ons einddoel voor vandaag is een vrij kamperen site in Fortrose. Er staan al een aantal campers / caravans, maar na ons komen er zeker nog een aantal bij. Het eten is een snelle curry die Jeroen klaarmaakt, terwijl ik de blogs bijwerk. Hierna genieten we van onze avond!