Looking forward to our cruise with overnight stay!

Whoehoe vanmorgen is het dan eindelijk zover!!! Onze tassen hebben wij gisteravond al gepakt en we moeten nu de tijd nog doorkomen tot 12.00 uur, maar dan gaan wij met de boot weg voor een trip door de Doubtful Sound! Onze gezichten glimmen van plezier!

Het wordt een rustige ochtend, toeren een stukje met de auto, wandelen naar het strand (totdat het weer begint te regenen), drinken op ons gemak een bakkie en rijden dan naar de parkeerplaats. Tijd om in te checken, tijdens het wachten op de boarding, komen wij erachter dat we onze lunch zijn vergeten. Terug naar de camper, broodjes smeren en een plekje in de zon zoeken om deze op te eten.

Het is nogal druk op onze cruise, er zijn ongeveer 70 mensen aanwezig. Wij varen eerst met een andere boot van Manapouri naar het Manapouri power station, tijdens deze tocht zitten we bij een ouder Amerikaans stel aan tafel (Steve & Christie), ondertussen maken wij ook kennis met een paar broers + vader uit Nederland en nicht uit Nieuw Zeeland. Vanaf de elektriciteitscentrale gaan we met twee bussen de Wilmots Pass over. Vroeger was dat een dag lopen, nu is het 45 minuten rijden. Onze chauffeur (Chris Moon) houdt nogal van babbelen en een grapje, dat brengt de sfeer er wel in. Zo weten we nu dat de weg door Wilmots Pass niet 12 maanden, maar 24 maanden heeft geduurd en hiermee de duurste weg van Nieuw Zeeland is! In 1965 was deze eindelijk af en het geld was goed besteed. Onderweg stoppen wij op een aantal plekken, bijvoorbeeld bij de boom van minimaal 600 jaar oud (imposant), een mooie hoge waterval (echt heel mooi), het uitzichtpunt op de Doubtful Sound (fantastisch!) en uiteindelijk bij de werf waar onze boot ligt! De Fiordland Navigator.

Met onze rugzakken en de andere passagiers lopen wij via de loopbrug de boot op voor een ontvangst in de lounge. We worden hartelijk welkom geheten door kapitein Ray en voorgesteld aan de hele crew. Hierna gaan wij onze gedeelde kamer opzoeken, deze is op het benedendek (gedeeltelijk onder water niveau). Onze kamergenoten zijn Izzy & Paul uit de UK. Het is een knusse scheepskamer met 2 stapelbedden aan elke kant, een paar planken en gordijn als deur. Het is snel beslist, Jeroen gaat in het bovenste bed slapen. We ‘dumpen’ de tassen op bed en gaan terug naar de lounge. Via alle mogelijke wegen kunnen we naar buiten, dat gaan wij ook snel doen om te genieten van het uitzicht.

Het schip heeft koers gezet richting de Tasman Zee, Carol (natuurgids) vertelt ondertussen van alles over de natuur, de omgeving en nog veel meer zoals over de lokale bevolking van Doubtful Sound: Bottlenose Dolphin, New Zealand Fur Seal, Fiordland Crested Pinguin, Little Blue Pinguin. Nu hopen dat we er veel gaan zien! Op een gegeven moment worden wij met ons allen naar binnen geroepen, daar krijgen we te horen dat we straks kunnen kiezen

tussen kajakken of met een kleine boot langs de kustlijn varen. Totaal tof, de keuze is snel gemaakt, dat wordt kajakken! We hebben 5 minuten om ons om te kleden…..snel snel naar beneden, zwemgoed aan, met iets warms erover, want ze waarschuwen dat het fris is. De watertemperatuur is ongeveer 11 graden. Als we boven komen, is het nog smeren met anti-sandfly spul en het zwemvest ophalen. Dan in de rij voor de kajak, er is zeer veel animo en wij hebben de laatste 2 peddels!!! NICE!

Catrina gaat voorop in de groep en Michaela achteraan, wij moeten met ons 22-en tussen de dames in blijven peddelen. Natuurlijk ook niet vergeten om te genieten van al het natuurschoon om ons heen! Catrina is een leuke spontane meid uit Ierland die nu voor het 2e seizoen op de boot werkt. Michaela is rustiger en hoor je niet veel, maar gezien haar uitleg die ze gaf over het zwemvest heb ik het idee dat ze wel gevoel voor humor heeft.

We blijven ruim drie kwartier op het water, komen soms dicht langs de kust

waar het water totaal helder is. In het midden van het fjord is het ongeveer 440 meter diep…dat is wel behoorlijk diep ja…Je voelt je echt heel klein, maar ook 1 met de natuur als je zo rustig op het water peddelt temidden van die hoge bergen, je hoort de vogels fluiten, totaal geen lawaai, wat een rust! Jeroen heeft de camera bij zich, we hebben 2x gewisseld, zodat hij ook eens in de kajak op de foto staat. Op een gegeven moment zien we de Navigator voorbij varen…he ik dacht dat die bleef liggen?! Een eind verderop blijft hij weer stilliggen en daar moeten wij dan ook naar toe. Voor de echte helden - waaronder Jeroen -, die springen na het kajakken het water in, ik ben fijn op de achtersteven blijven staan en heb mij opgeofferd om foto’s te nemen (hahaha). Respect hoor!

Als iedereen weer aan boord is dan varen we verder naar de Tasman zee, voordat we hier aankomen, eten we alvast een kopje soep. Keuze uit: mais-bacon of tomaten-chili. Op 1 iemand na gaan we allemaal voor de mais-bacon, totdat Michaela ons komt vertellen dat er nog maar 2 borden zijn voor de mais. Ik switch naar de tomaat en hoop dat het niet te pittig is…..als je het samen met een broodje eet, valt het uiteindelijk mee. Goed soepje!

De Tasman zee is behoorlijk heftig vandaag, als we boven op het bovenste dek staan is het behoorlijk koud en je moet over goede zeebenen beschikken! Wat een ontzettend hoge golven! Degenen die op het voorsteven staan worden best nat (is natuurlijk niet grappig, maar heimelijk hoor je iedereen op het bovendek iets lachen. Er is geen mooier vermaak, als leedvermaak), ze zijn daar in ieder geval snel weg. Wij gaan er op een

gegeven moment maar bij zitten, blijven staan is ook echt niet te doen. Als we in rustiger vaarwater komen, zijn wij vlakbij de kolonie van de New Zealand Fur Seals. Deze kolonie is veel groter dan die van Westport en het verbaast mij elke keer hoe dichtbij ze met het schip bij de rotsen kunnen komen. Voorzichtig vaart de skipper verder en Carol spot een pinguïn, het is de Fiordland Crested Penguin (die met het geel boven het oog). Nadat we er 1 gespot hebben, volgen er nog een paar op die rotsen. Gelukkig heb ik de 500 lens erop, dus het is een kwestie van veel foto’s maken en dan fingers crossed op die ene goede foto!

Als wij terugvaren naar het begin van de Doubtful Sound, worden de Little Blue Penguins gespot in het water. Het duurt even voordat ik ze in de gaten heb, zo totaal schattig…ze zwemmen met 4 bij elkaar en zijn druk bezig om zich heen aan het kijken (waarschijnlijk voor voedsel). Zo af en toe duiken ze onder, dan is het weer afwachten waar ze boven water komen. Gelukkig is de Navigator een stevig schip, die geen issues heeft als alle toeristen aan 1 kant van het schip staan ;-). Iedereen staat met het fototoestel in de aanslag of met de verrekijker in de hand. Ik denk dat als iemand op het idee gekomen is om een foto van de groep te maken, dat dit een toffe foto zou zijn geweest…..Nu zien wij het beeld alleen in onze gedachten!

Zodra we verder terug zijn in het fjord en het water kalmer wordt, is het etenstijd. Dit zal ergens na half 8 geweest zijn. We zitten met de Nederlandse familie aan tafel, daar hoef je je niet te vervelen over gesprekstof. Wanneer wij het sein krijgen dat we het buffet bij langs mogen, kijken we onze ogen uit. Er zijn 4 verschillende salades (coleslaw, rijstsalade, boerensalade en bietjes/feta), gepofte aardappels, warme groenten, groenten uit de oven (pompoen, zoete aardappel, etc), kip, zalm, rundvlees en lam. Een ding is zeker, je hoeft hier geen honger te lijden en het smaakt fantastisch! Als iedereen uitgegeten is, dan is het tijd voor toetje met cheesecake, chocolade taart, pavlova, fruit, chocolade mousse, apple crumble en vanillesaus. Mmmm, vooruit hier maken we wel een uitzondering voor. Heerlijk! Er blijken ook twee pasgetrouwde stellen aanwezig te zijn, waaronder Izzy & Paul.

Ondertussen gaat de zon langzaam onder, spijtig genoeg is het geen spectaculaire zonsondergang. Die laten we dan maar even schieten, gaan wij straks voor de sterrennacht, want het is en blijft helder! Na het eten is er een presentatie in de observation lounge door Carol. Ze geeft informatie over het verleden, de ontdekking van Doubtful Sound, de stichters van Real Journeys, de dieren en natuur. Super interessant! Daarna is het tijd om onze bedden op te maken, stel dat de anderen naar bed willen, dan kunnen wij daarna met een goed gevoel ons bed induiken. In de warme kleding, muts op, handschoenen aan wandelen we naar het bovenste dek om de sterren te bekijken. In eerste instantie zie je natuurlijk niet veel, totdat je ogen gewend zijn aan het donker, daarna is het een prachtig gezicht! We blijven genieten totdat we afgekoeld raken, tijd om naar binnen te gaan op te warmen met een warme kop thee in de lounge. Als we daar aankomen, zit er bijna niemand meer?! Zijn wij nu van die nachtbrakers?! Bijna iedereen is gewoon al naar bed…..op ons gemak drinken we de thee, praten nog even na en dan is het ook voor ons tijd om naar bed te gaan.

Website: https://www.realjourneys.co.nz
Facebook: https://www.facebook.com/realjourneys