Walking the Tongariro Alpine Crossing

Voordat de wekker vanmorgen gaat, zijn wij al wakker. Zin in ons avontuur van vandaag: de Tongariro Alpine Crossing! Een wandeling van maar liefst 19,3 km door vulkanisch gebied.

Om 7.20 uur moeten we klaar staan, bij het rode sein voor aan de weg. Uiteindelijk worden we om 7.28 uur opgehaald door het busje van de National Park Backpackers. Hij rijdt ons naar het beginpunt van de wandeling en vraagt ons allemaal dat als we de gelegenheid hebben, om een dag te wachten. De weersvoorspellingen voor vandaag zijn ijzig koud, om 9.00 uur is het -4 bij de South Crater, om 11.00 uur zelfs -10 bij de Red Crater. Wij hebben ons hierop gekleed met 5 tot 6 lagen kleding over elkaar, dan zou je denken dat dit goed moet komen, dus wij wagen het erop. Worst case scenario: kunnen wij terugkeren en hen opbellen dat ze ons kunnen ophalen van het startpunt. Niemand blijft zitten, dus wij gaan met ons allen naar buiten, niet voordat hij nogmaals benadrukt heeft dat je ze altijd kan bellen. Extra advies: het is totaal niet verstandig om Mount Doom te bewandelen, er is verse sneeuw gevallen vannacht, er zijn geen wandelpaden & dat in combinatie met de kou staat garant voor een letterlijk ‘doom’ scenario. Om 16.00 uur haalt hij ons op bij het eindpunt, hij zal zorgen dat hij er eerder is.

Ik zal eerst de wandelroute voor

jullie schetsen: de start is op ca. 800 meter hoogte, van hieruit wandel je naar Soda Springs (halverwege ligt de Mangatepopo Hut). Vanaf Soda Springs naar de South Crater (1e forse stijging) in ongeveer een uur. Voor de South Crater kun je een uitstapje maken naar Mount Ngauruhoe ook wel bekend als Mount Doom van Lord of the Rings (2 tot 3 uur). Via de South Crater naar de Red Crater op ca. 1885 m (2e zeer forse stijging) ook een uur. Vanaf Red Crater is het eigenlijk alleen maar afdalen naar de Emerald Lakes, een half uur. Vanaf de Emerald Lakes naar de Ketetahi Hut, te wandelen in 2 uur (onderweg zie je de Central Crater en het Blue Lake), na de Ketatahi Hut is het nog eens 2 uur wandelen naar het eindpunt. In totaal een wandeling van 7,5 uur op rustig tempo (in ieder geval 6 tot 8 uur onder goede omstandigheden).

De wind wakkert aan als we buiten staan, wij doen ons laatste laagje kleding aan, plus handschoenen voordat wij starten! Ondertussen stromen/zakken de wolken over de bergen naar beneden. Als we eenmaal onderweg zijn heb

ik het niet makkelijk, uiteindelijk heb ik gewoon mijzelf te warm aangekleed, een paar lagen uit en hierna ging het beter. Toch is het een hele pittige route, vooral de klimstukken die moeten niet onderschat worden. Zowel het stuk naar de South Crater als naar de Red Crater, zijn de stukken waar je de meeste hoogtemeters maakt op korte afstand,persoonlijk vond ik die van de Red Crater echt megapittig. Gelukkig heeft Jeroen mij erdoor gepraat en hebben wij met regelmaat even pauze genomen. Zo heb ik zelfs de steilste stukken waar metalen draad / ketting in de wanden vastzit voor extra houvast overwonnen.

Wat voor moois hebben wij allemaal gezien! De South Crater was totaal vlak, hier zagen wij ook voor het eerst dat het koud was. Grote gedeelten van het gras was bevroren door de harde wind en mistdruppels uit de wolken. Toch was het een prachtig gezicht, die vlakte waarover de mistwolken voortjaagden, zo af en toe zie je dan de mensen die het pad volgen naar de Red Crater. Ook een bizarre gedachte dat je gewoon door een krater wandelt, waaronder de vulkaan nog actief is...hmmmm… Voordat we de

South Crater ingingen werden wij nog gewaarschuwd door een park medewerker, dat het heel koud was daarboven en als we zelfs maar de gedachte hadden dat het niet ging lukken, wij zeker terug moesten keren. We hebben hem verzekerd dat we goed voorbereid zijn en voldoende warme kleding erbij hebben.

Bovenop de Red Crater was het toch bar en bar koud, de wind waaide hier zo ontzettend hard! Het is ook heel bijzonder om dit te zien, de kleine en grote stenen met de zwart/bruinrode kleur. Tussendoor hebben wij natuurlijk wel wat foto’s gemaakt! Ondertussen baalde ik als een stekker want na de Red Crater moet je de Emerald Lakes kunnen zien, maar het was zo mistig….dat het totaal verloren ging, behalve de rotte eieren lucht, totdat er een windvlaag kwam en daar lagen ze! 3 meertjes met de mooiste kleuren groen, het zal nog veel mooier zijn als de zon schijnt, toch was ik al heel blij met het feit dat wij ze nu gezien hebben!

Na de Emerald Lakes zijn we verschillende keren door de sneeuw ‘gebaggerd’, je moet alleen zorgen dat je niet uitglijdt. Het Blue Lake was bijna niet te zien, daarentegen hebben wij wel genoten van het uitzicht op Mount Tongariro en de Central Crater, wat tussen de wolken door goed te zien was. Halverwege de Ketetahi Hut en het Blue Lake verlaat je de vulkanische rotsen voor een omgeving met lage planten. Het is hier waar we de stoom vanuit de bergen omhoog zien gaan, met een uitzicht op Lake Taupo. Wij kunnen zelfs de campingplek zien, waar we 2 dagen geleden stonden, gaaf! Een korte rustpauze lasten we in bij de hut,

waar je sinds de laatste uitbarsting in 2012 niet meer mag overnachten.

Snel gaan we verder met de afdaling, vanaf hier is het nog 2 uur wandelen tot aan de ophaalplek. Op een gegeven moment verlaten we de lage beplanting en gaan we een soort tropisch oerwoud in, een leuke afwisseling met de rest. Maar al die trappetjes die we nu al hebben gehad naar beneden, wat een verschrikking…..De mensen achter ons hebben haast, sommigen gaan ons al rennend voorbij, moeten zeker op tijd bij de ophaalplek zijn.

Wij arriveren daar om 14.45 uur, een zeer mooie tijd! Vanmorgen om 8.00 uur vertrokken, in die tijd een afstand van 20,5 km afgelegd, dat is een gemiddelde van 3,0 km per uur. Ik ben zeer trots op ons! Uiteindelijk viel de kou mee, toch was ik wel heel blij met de nieuwe handschoenen, die hebben onze handen goed verwarmd op de momenten dat het wel koud was.

Bij de ophaalplek genieten wij van nootjes en cola - goede energie -, totdat ons busje voor komt rijden. Iedereen is er al, dus wij vertrekken ruimschoots op tijd. Tijdens de autorit gaat onze chauffeur nog even langs de kant van de weg staan, waar we uitzicht hebben op de route naar de hut, hij vertelt ons dat sinds de afgelopen nacht de vulkaan weer actiever is met ca 70 tot 80 kleine bevingen, die alleen door de apparatuur geregistreerd wordt. Dat betekent dat er beweging in de magma kamers plaatsvindt, wat zou kunnen duiden op een nieuwe uitbarsting…..Pfff ben ik even blij dat hij dit vanmorgen niet vertelt heeft, nu heb ik ondanks alles kunnen genieten van de wandeling!

Om 16.00 uur zijn we terug op de camping, waar wij opwarmen met een hete douche! Hierna een simpele maaltijd, soep en een broodje hamburger met kaas en ei. Natuurlijk hebben wij ondertussen ook de spulletjes weer allemaal opgeruimd en zijn we klaar voor de avond.

Website: http://www.tongarirocrossing.org.nz
Facebook: https://www.facebook.com/pages/Tongariro-Crossing