Cape Kidnappers & Napier

Ver voor de wekker zijn we wakker, samen kijken wij door de wat vochtige ramen van de camper naar een zonsopkomst boven de Pacific Ocean. Half 7 gaan we er uit, ruimschoots de tijd om ons klaar te maken en te ontbijten.

Blijkt dat onze buren al weg zijn voordat wij eruit gaan, de buren aan de andere kant gaan vandaag ook mee met de Gannets tour naar de Jan-van-Gent kolonie op Cape Kidnappers. Supertof! Voordat we vertrekken speel ik nog eens wat met de camera bij het water. Om kwart over 8 zitten we in de camper, laten we onze donatie achter en rijden we naar Te Awanga. Helemaal achter dit dorpje net als je denkt dat je niet meer verder kunt rijden, zit een kleine camping. Naast de camping zit het kantoor van de Gannets tour, voor de aanmelding. Nu is het wachten op de tractor waarmee we naar de kolonie gaan.

Tegen 9.00 uur is de tractor daar met onze chauffeur voor de dag: Colin. Hij heeft er zin in! Aan het eind van de tour zal blijken dat hij bijna elke zin begint met “heya euhm” of “yall”. De tour duurt in totaal 4 uur, tegen 13.00 uur zijn we weer terug. Colin geeft een korte uitleg over wat belangrijk is om te weten voor onderweg qua vasthouden of wat je niet mag doen (schoppen tegen de rotsen bijvoorbeeld). Hierna een rondje voor de nationaliteiten die vandaag meerijden op de tractor. Bijzonder is toch ook wel dat er een aantal

Nieuw-Zeelanders meerijden, sommige als toerist, maar ook mensen die blijkbaar vaker mee gaan. De mensen aan de linkerkant van de tractor kijken uit over zee en krijgen de ‘opdracht’ om uit te kijken naar whales & dolphins (walvissen & dolfijnen), de mensen aan de rechterkant genieten van het mooie uitzicht op de rotsen.

Op het strand is op een gegeven moment de mogelijkheid om de boot in het water te laten. Nu blijken ze hier een bijzondere manier te hebben, de drijvende trailer. Omdat de zee nogal eens ruw kan zijn, is het niet altijd mogelijk om je boot op een normale manier te water te laten. Daarvoor hebben ze de drijvende trailer bedacht. Die gaat met de boot mee het water op en blijft dan in het diepere gedeelte drijven, totdat de boot terug is van het vissen en weer het land op moet. Totaal grappig als je dit ziet. Nu zien we er maar 1 drijven, in het weekend waren het er meer dan 30.

Colin stopt een aantal keren onderweg, dan vertelt hij uitgebreid over de geologie, rotswanden, aardbevingsbreuklijnen, fossielen en wat hij weet over

de Jan-van-Gent kolonie. De rotsen van Cape Kidnappers zijn door de jaren heen ontstaan doordat de druk van 2 tektonische platen, de Pacifieke Plaat schuift onder de Australische Plaat. De rotsen aan het begin van de tour zijn de ‘jongste’ ca 300.000 jaar en hoe meer we naar Cape Kidnappers rijden hoe ouder ze worden tot aan 4,5 miljoen jaar!!

De rotsen zijn ontstaan door achterblijvend materiaal bij laag water, donkere steenlagen zijn lagen van oude rivier sedimenten en de lichtere lagen van stilstaand water. Dit kun je ook goed herkennen door de versteende schelpen die hier zichtbaar zijn. Ooit lag de Cape (Papa in het Maori) 50 meter onder zee, tegenwoordig kun je dus de rotsen boven water zien. De dunne zwarte lagen of zwarte rotsen die we onderweg zien, zijn als het ware compost lagen (oude bosgrond, bladeren, schors, gras etc), het eerste begin van steenkool.

Er zijn vele verschillende kleuren lagen, zoals dichter bij de Cape zie je witte lagen; dat is van vulkanisch as, sommige lagen zijn wel 11 meter. Andere lagen zijn geler of grijzer (modder) of de zwarte lijnen van de ‘steenkool’. Naast alle verschillende kleuren zijn er ook de breuklijnen die ontstaan zijn door een aardbeving, deze breuklijnen lopen schuin omhoog en zie je het beste als er een ‘verspringing’ is in de kleurlagen. Op een bepaald punt staan we bij een breuklijn die voor een verschuiving van 11 meter heeft gezorgd, dat is destijds een beste aardbeving geweest….

Op een gegeven moment wat roering aan de linkerkant op de tractor, er zwermen vogels verderop boven het water, op dat moment zien we ook wat donkere schaduwen in het water. Colin kijkt mee en het blijken dolfijnen te zijn! Supergaaf, iets later zien we ze ook wat boven de golven uitspringen.

Verderop maken we een stop voor een paar fossielen, het zijn versteende schelpen. Bijzonder om hiervan gedeelten of zelfs complete schelpen te zien, maar dan echt als steen. Bizarre wonders op deze wereld.

In de rotsen zien we soms ook ronde gaten, waarin voornamelijk duiven nestelen. Deze gaten worden daarom ook ‘pigeon holes’ genoemd. Nu blijkt dat de duiven ze niet gemaakt hebben, maar er alleen van profiteren. De gaten zijn ontstaan doordat oude bomen (ligniet) die ooit in deze lagen aanwezig waren, maar door erosie eruit gevallen zijn. Tijdens de tour zien we niet alleen deze mooie dingen, er liggen ook dode zeerobben op het strand.

Oké dan hetgeen waarvoor we kwamen!! De kolonie Jan-van-Genten, er zijn in totaal 4 kolonies die op verschillende plekken nestelen. De eerste kolonie nestelt nog voor de echte Cape Kidnappers, hier zijn we op de terugweg gestopt om een paar foto’s te maken. De andere drie kolonies nesten bij de Kaap, 1 helemaal boven op (25 minuten wandeling vanaf onze stop) en 2 onderaan.

De volwassen Jan-van-Genten komen elk jaar in augustus terug om hun nest te bouwen. Ze worden gemiddeld 25 jaar oud en als ze eenmaal een partner gekozen hebben, dan blijven ze hun hele leven bij elkaar. Het mannetje haalt

het zeewier voor het nest en het vrouwtje zit erop. Totdat het ei (1!) gelegd is, dan wisselen het mannetje en het vrouwtje elkaar elke keer af en zie je geen verschil tussen papa of mama Jan-van-Gent. Als het ei of het jong daar is, zit er ook maar 1 vogel op het nest, de andere vogel is op zee om eten te halen of om te slapen.

De eieren komen ongeveer uit vanaf november en als de jonge vogels ongeveer 16 weken oud zijn, dan vliegen ze uit voor hun trek naar de Oostkust van Australie. Als een vogel zijn nest verlaat voordat hij 16 weken oud is, laten pa en ma het jong aan het lot over. De mensen van Gannets Farm helpen het jong door deze bij een ander paar onder te brengen en dan is het maar hopen dat zij dit jong ook voeden. Eind mei vertrekken alle vogels naar een warmere plek en dan zijn de kolonies leeg.

Na het uitvliegen komen de jonge vogels na 3 tot 5 jaar terug (die het overleeft hebben) om een partner te vinden, met die partner gaan ze na ongeveer 3 jaar zelf nesten.

Als Colin de tractor heeft geparkeerd bij de Cape, lopen wij gelijk door naar boven. Hoe eerder we daar zijn, hoe meer tijd we hebben om te genieten van de vogels daarboven. Het is een beste klim, maar zeker de moeite waard, als we daar aankomen zijn we alleen met de vogels. Wat een prachtig gezicht! De wit/gele vogels zijn zo strak gelijnd en het geluid dat ze maken. Ze zijn wel een beetje lomp met het landen, daaraan zie je dat ze niet gemaakt zijn voor land, maar dat zal de pret niet drukken. Aan het einde van de kolonie loopt een pad naar beneden, dat leek een goede plek om van dichtbij foto’s te maken, maar 1 vogel kwam wel erg dichtbij door tegen mij aan te vliegen toen ik daar stond (oeps, dat was nu ook niet de bedoeling).

We lopen de rustige weg naar beneden, totdat we bij het rustpunt zijn aangekomen. Hier kan de waterfles bijgevuld worden, eten we een koekje om onze krachten aan te vullen, voordat we doorlopen naar het strand. Gelukkig hebben we goed gesmeerd met zonnebrand, want het is behoorlijk warm hier…..pfff zweten geblazen!

Als het tijd is om terug te gaan, maken we nog een paar korte stops en rijdt Colin met veel plezier door het water. Ik weet niet wie het leuker vind, hij of wij. Er zijn ook een aantal rotsen die rondom zijn uitgesleten, dit blijkt door water te komen. Als het heeft geregend dan stroomt hier water naar beneden en als de wind grip krijgt op dit water dan wordt dit rond gedraaid, waardoor de lagen rond uitslijten en je als het ware een ronde kom krijgt. Interessant!

Iets na 13.00 uur zijn we terug bij het beginpunt, rustig aan nemen we afscheid, wandelen we terug naar de camper en gaan we op weg naar Napier. We moeten een detour (omweg) maken omdat er een paar wegen afgesloten zijn, toch weten we het backpackers lodge te vinden. Dus nu staan we achterin de tuin op een plek voor een campervan.

Napier is op 30 minuten loopafstand, we laten de camper staan en wandelen erheen. Langs het water, de heuvel op en de art deco gebouwen bewonderen. Het is wel heel tof! Niet alleen het centrum is art deco maar ook veel huizen erom heen zijn in deze stijl gebouwd. Eerst is het tijd om een lunch te scoren, het is al half 3. We besluiten om een grote lunch te doen, zodat we het vanavond simpel houden. Als je denkt dat dit makkelijk is, dan denk dit nog maar eens, het blijkt nogal lastig te zijn om iets te vinden waar de keuken nog open is…..na 3 pogingen om bij een lokaal tentje te eten, geven we het op en kiezen we voor de Irish Pub. Laten we wel wezen, dat is altijd een goede combinatie, eten en bier (smullen maar). Jeroen gaat voor de steak sirloin en ik voor de beef angus lasagne. Een bijzondere combinatie met sla en frieten, toch erg smakelijk! De borden gaan dan ook leeg (oké ik heb mijn bord niet helemaal leeg gegeten, maar Jeroen had nog plek voor een paar frieten extra).

Hierna wandelen we door de straten van Napier, bekijken we een paar parken, zoals de Secret Gardens. Halen wij boodschappen bij de Countdown en wandelen we door Tiffin Park weer terug. Dat laatste was trouwens een teleurstelling, je had hier een mooi uitzichtpunt over de stad moeten hebben, maar blijkbaar hebben ze er niet aan gedacht dat de bomen hiervoor dan niet zo hoog moeten worden….Terug bij de camper hebben we geluk gehad, officieel mogen hier maar campers staan van maximaal 7 meter lang en die van ons is 7,20. Omdat de handyman ons heeft toegelaten, mogen we blijven staan….Fijn, want ik had eerlijk gezegd geen zin meer om nog weer verder te moeten. Een warme douche is nu zeer welkom en de was moet ook weer gedaan worden, voor de rest is het relaxen in de camper en hard werken aan de blog.

Morgen reizen wij af naar Taupo!

Website: http://www.gannets.com
Facebook: https://www.facebook.com/gannetbeachadventures