A day between the volcanos....

We worden vanmorgen wakker en de zon schijnt! What a beautiful day, the sun is shining. It feels good and no one is gonna stop us now….

Snel aankleden, ontbijten, de was verhangen, daarna op naar Te Puia. Het is een klein stukje rijden, gelukkig vertrekken wij op tijd want vandaag is er heel veel te doen in Rotorua, zoals een fietswedstrijd, waarvoor een gedeelte van de weg al is afgezet. Bij aankomst in Te Puia is het totaal niet druk, naast onze campervan staan er ca 10 andere auto’s en 5 kleine busjes. Wij gaan voor de dagkaart inclusief guided tour, die start elk heel uur. Eerst wandelen we rond, voordat wij meegaan met de tour van 10 uur. Het is uiteindelijk best druk met ca 25 mensen van verschillende nationaliteiten. We beginnen met de wandeling naar de Pohutu geiser.

Volgens onze gids (echte Maori) barst de Pohutu elke 40 minuten een keer uit, maar vandaag als ze is uitgebarsten wil ze niet echt tussen door gaan slapen, ze blijft maar water spuwen. Hopelijk doet ze dat straks nog een keer, want we moeten verder. Op naar het uitzichtpunt zodat we het Blue Lake kunnen bewonderen. Dit is ook echt mooi blauw! Na openingstijd zwemmen de Maori in dit meer, het is niet voor de toeristen bedoeld omdat je goed moet weten welke weg je moet volgen om hier te komen. In tegenstelling tot wat op de informatie staat is het meer niet

tussen de 40 en 50 graden, maar ongeveer 25. Een heel verschil!

De stenen bij de geisers zijn wit, het duurt ca 25 jaar voordat er 2,5 cm steen bij komt. Naast wit, zijn ze ook groenig en geel (door de zwavel / sulphur). De zwavelgeur is in het begin zeer penetrant, toch wen je hier al snel aan als je rondwandelt.

Voorheen waren er in dit gebied meer dan 20 actieve geisers, door de jaren heen hebben de inwoners van de stad de thermale warmte gebruikt om bijvoorbeeld de huizen te verwarmen, waardoor ze de warmte onttrokken aan de geiser, met als gevolg dat deze stopte met werken, op deze manier zijn er ongeveer 22 geisers op non-actief gegaan. Ergens in de jaren 80 heeft de burgemeester hier een halt toe geroepen. Nu is een van de geisers die destijds gestopt is weer actief geworden, hij is nog maar klein, maar het biedt goed nieuws voor de toekomst.

Van de geisers terug naar de modderpoel (mud pool), waar de modder leuk rond bubbelt en wedstrijden doet wie het hoogste kan springen vandaag ;-). Het mooiste gezicht is als je je blik ergens anders op richt, dan zie je de modder bubbels zo een beetje omhoog gaan in je ooghoeken. Dit is de diepste poel in de omgeving tussen de 6 en 10 meter diep. Zo af en toe komt het voor dat een modderbubbel als het ware opdroogt, wat ze dan doen is een medewerker van het park die haalt de ‘droge’ modder eruit en brengt dit naar het ziekenhuis waar ze het opnieuw vloeibaar maken met kokend water. Als het vloeibaar is, gebruiken ze het voor onder andere reumapatiënten. De modderpoel is trouwens genoemd naar Koko, een bekende chief van de originele Maori.

In het Kiwi-huis worden kleine kiwi’s grootgebracht tot ze veilig de natuur in kunnen. De meeste kiwi’s blijken namelijk hun eerste 6 maanden niet te overleven. In de afgelopen periode gaat het alweer een stuk beter met de Kiwi, ook met dank aan de broedprogramma’s die op verschillende plekken zijn opgezet. Kiwi’s leven ’s nachts en slapen ongeveer 16 uur per dag, met hun snavel kunnen ze 3 cm diep onder de aarde ruiken, als het vrouwtje zwanger is dan neemt het ei ongeveer 1/3 van haar lichaam in beslag. Een paar feitjes…. Het is nogal donker in het Kiwi huis om de nacht na te bootsen, helaas zien wij geen Kiwi rondlopen, wel kunnen we op het video scherm zien dat er 1 ligt te slapen in het nachthokje. Straks gaan we nog wel eens terug om een 2e keer te kijken, misschien hebben we dan meer geluk!

Bij de Maori huizen bekijken we het meetinghouse, hiernaast staat het huis waar de grootouders de kinderen de taal leerden en de verhalen van vroeger vertelden. Al het grote houtsnijwerk dat je ziet vertelt een verhaal, aan de hand van het beeld wat je ziet, weten zij wat hier bij hoort en wat ze dus moeten vertellen. Super interessant! Het meetinghouse is aan de voorkant opgedeeld in een hoofd - 2 armen - 2 voeten en de ruggegraat. Dit zie je terug in de balken van het gebouw.

Als laatste bezienswaardigheid met de gids gaan we naar de school van houtsnijwerk. In de jaren ’70-’80 is dit opgericht, nadat de Maori door hadden

dat er zeer veel van hun cultuur verloren ging. De laatste houtsnijwerkers, vlechters en andere beroepen waren aan het uitsterven. Nu worden per jaar leerlingen aangenomen die het houtsnijwerk en het vlechtwerk wordt geleerd tijdens een 3 jarige opleiding. Als je ziet hoe beheerst de houtsnijders bezig zijn met hun werk, onvoorstelbaar wat een mooie resultaten. Helaas zijn niet alle bomen die vroeger gebruikt werden meer geschikt hiervoor, simpelweg omdat deze bomen niet meer in die grootte aanwezig zijn. :(

Tijdens de rondleiding hebben we 3 Maori woorden geleerd:
Kia ora = welkom
Fano = familie
Te whakarewarewatangoteopetauawahiao => alleen om dit uit te spreken ;-) het betekent: de opstand van het krijgsvolk van Wahiao.

Hierna nemen we afscheid van de gids, is het tijd voor een drankje en wandelen we nog eens rustig onze eigen route door het park. Terug naar de geiser, waar we zeker een 30 minuten geduld moeten hebben voordat ze besluit nog eens uit te barsten. Zo blij dat we niet net weggewandeld waren om toch alvast de route te lopen. Het is prachtig om te zien! Je moet je alleen zo af en toe even over wat irritatie met Aziaten heen zetten, die echt denken dat alles om hen draait. Hierna zijn we de zuidelijke route gelopen, langs de rivier naar achteren op het terrein, bij verschillende mudpools en warme waters + de mini geiser gekeken. Als laatste nog eens door het kiwi huis, maar spijtig nog geen kiwi die wakker is. De exit leidt je door de souvenirshop, zeer commercieel en behoorlijk aan de prijs.

Na Te Puia gaan we naar het woud met de grote rode reuzen! De sequoia’s! Het is ca 5 minuten rijden van het park met de camper, wel eerst lunchen, vertrekken wij die kant uit voor een goede wandeling van bijna 2 uur. Het is de route wat aanpassen omdat wij een ander vertrekpunt hebben, toch kun je ook vanaf hier de track snel oppikken. Al snel wandelen we tussen de woudreuzen door en maken we als een echte stel toeristen of boomknuffelaars een foto met onze armen om de boom heen. Volop genieten van de mooie omgeving, kijken we onze ogen uit, het is opletten vanwege de vele MTB-routes. Spijtig genoeg is niet de hele route door het bos, je wandelt ook een gedeelte in de volle zon (goed smeren!). Op het hoogste punt heb je een prachtig uitzichtpunt over Rotorua met het park waar we net geweest zijn.

Terug op de camping gaan wij voor een eigen maaltijd met een goed stuk vlees van de BBQ en een Tui-bier (die hebben we echt wel verdiend na vandaag)! Bij de BBQ kun je onder een afdak zitten met uitzicht op het meer. Het wordt helaas wel een beetje fris, dus na het eten snel aan de afwas, een douche en lekker de camper in om onze foto’s en filmpjes van vandaag te bekijken. Geloof mij, er zitten pracht exemplaren tussen!

Website: http://www.tepuia.com