Strandwandeling en geocachen

Het weer wordt langzaamaan beter. Er ligt hier en daar nog sneeuw en er zal deze maand vast nog wel meer sneeuw vallen. In April kan alles nog. Deze zaterdag scheen het zonnetje en ondanks een temperatuur van 8 graden was het toch lekker buiten. Prima weer om met Amy naar het strand te gaan en uit te waaien. Het strand is erg mooi nu met de ijsschotsen die aanspoelen en langzaam smelten. Melmerby Beach is een vrij rustig strand, voldoende parkeerplaatsen en er is verderop nog een stuk bos op een soort eilandje om te wandelen. Een mooi recreatiepark voor alle seizoenen.

Met Amy was ik even op het strand geweest en daarna het bos in gegaan om een aantal geocaches te zoeken. Een paar waren zo gevonden en lagen dichtbij het hoofdpad wat rechtdoor helemaal naar de andere kant van het eilandje loopt. De andere caches lagen aan de kustlijn en daar waren nieuwe paadjes gemaakt en gemarkeerd met gekleurde lintjes. Er stond niets van op de kaart, dus dat maakte het moeilijker. In de beschrijving stond dat veel hertjes de paadjes gebruiken en hun sporen daar nalaten. Hemelsbreed was het nog geen 200 meter naar de dichtstbijzijnde cache. Dus wat doen we dan, dwars door de bossen hertenpoep volgen en hopen dat de hertjes er genoeg hebben laten vallen. Over omgevallen bomen en door

de struiken ploegde we door het bos, maar de afstand werd wel steeds kleiner. Voor Amy was het lopen daar onmogelijk, dus had ik haar op mijn arm gedragen. Na een tijdje kwamen dan eindelijk bij de cache terecht. Mijn haren wild en vol takken, hopelijk is er niemand anders aan het wandelen hier. Die zouden meteen wegrennen van zo'n bosheks. Gelukkig was het allemaal niet voor niets geweest. Naast de cache waren daar ook de gekleurde lintjes te vinden. Die leidde ons door een mooi stukje natuur over de klif langs het water en weer terug naar het brede hoofdpad. Op een aantal plaatsen kon je naar beneden klimmen en op de rotsen naast het water lopen. Het ijs dat op het zeewater lag, was nog dik genoeg om op te lopen. Zo kun je nog eens op water lopen.

Na de flinke wandeling door het bos heb ik Amy weer mee terug naar het strand genomen. Ik had een mooie ijsschots gezien die bijna helemaal in het water lag, een perfecte plaats voor een foto van Amy 'drijvend op zee'. Dus ik zoeken naar die ene ijsschots en deze leek verdwenen. Na bijna het hele strand gehad te hebben, ging er een lampje branden. Het is natuurlijk eb en het water stond nu lager, dus de ijsschots stond nu droog. Misschien was het de harde wind

die mijn verstand weg had geblazen. Gelukkig lag de hele kustlijn vol ijsschotsen en hadden we zo een andere gevonden die ook een beetje in het water lag, voor hoelang dat duurde. Dan maar snel de foto's maken.

Amy is een prima fotomodel. Ze bleef mooi stilzitten of liggen. Haar foto's waren zo klaar, maar toen. Ik wilde ook nog een foto van ons tweeën samen. De camera op een andere ijsschots gezet en de timer aangezet. De eerste paar waren allemaal wazig, misschien iets niet helemaal goed gedaan. Daarna werden ze beter, maar dan zit er weer haar in mijn gezicht en dan kijkt Amy de andere kant op. Het strand was niet heel druk, gelukkig voor mij. Ik rende steeds op en neer van camera naar ijsschots en andersom, maar het was gelukt. Zie het resultaat hieronder.

Na de fotosessie op het strand hadden we nog een heel stuk terug te lopen naar de auto. Had ik maar eerder na moeten denken over het eb en vloed verhaal. Nu besloten om niet over het strand terug te lopen, maar over de verharde weg aan de andere kant van de duin. Door het zand lopen is toch best zwaar na een aantal kilometers.
Amy had de rest van de dag geslapen, maar ze had een fijne dag buiten gehad.