Een drukke week

Na een rustig weekje stond er een drukke week op de planning. Anne-Marie moest naar Ontario om wat dingen te regelen, dus ik was veel bij ome Toon en had ondertussen ook nog Chloe en Bell om op te passen. Zondag, maandag en dinsdag had ik de overnights. Woensdag, donderdag en vrijdag was ik er overdag. Dus dat waren genoeg uren.

Chloe en Bell kon ik niet de hele avond en nacht alleen in Little Harbour laten. Met een auto vol honden naar ome Toon, gelukkig vindt hij de honden heel leuk en geniet hij van de aanwezigheid van de viervoeters. Die overigens allerlei namen krijgen behalve de naam die ze eigenlijk hebben, zoals: Blacky, Doggie, Charlie en Billy. Al die namen onthouden valt ook niet mee op die leeftijd.

Wandelen met drie honden valt trouwens ook niet mee. Allemaal moesten ze aan de riem, luisteren is toch voor elke hond lastig, en allemaal gingen ze een eigen weg. Daardoor stond ik met drie riemen om mij heen gedraaid mezelf uit de knoop te werken om nog een uitweg te vinden zonder onderuit te gaan.
Ook Chloe en Bell sliepen bij mij op de kamer. Chloe op de grond en het liefst onder het bed. Bell lag op het voeteneind of nog liever op mijn voeten en Amy kroop zoals altijd onder de dekens helemaal tegen mij aan. Een elektrische deken is niet nodig met drie warme haarballen in de buurt.

Het is bijna officieel lente, maar nog steeds behoorlijk koud en het vriest nog elke nacht. In April kunnen we ook nog regelmatig sneeuw verwachten. Om zeven uur 's morgens was ik met de honden buiten en ging ik de kat voeren en de krant halen. Mijn vaste ritueel als ik op sta na een overnight. De klok is hier al een uur vooruit gezet, dus de zon komt 's morgens wat later op. De lucht was helder met prachtig morgenrood. Dan vergeet je even helemaal dat je al drie nachten nauwelijks geslapen hebt en geniet je van de pracht om je heen.

De VON was in huis om te helpen met de persoonlijke zorg, dus kon ik de honden bij elkaar verzamelen en terug naar Little Harbour voor een rustmomentje. Om vier uur 's middags moest ik weer terug bij ome Toon zijn. Toen ik de oprit op reed met de auto zag ik drie hertjes voor het huis. Snel de auto geparkeerd en binnen de camera gehaald. De hertjes waren intussen aan de andere kant van het huis, maar ik heb nog foto's van ze kunnen maken voordat ze de bossen in verdwenen. De herten hier zijn groter dan die wij in Nederland kennen. Ook zijn ze hier minder schuw, ze komen zo in je tuin en kijken je aan zonder weg te vluchten.