De eerste overnight

Na een aantal keer overdag bij ome Toon geweest te zijn, is het nu tijd om ook een nachtje te blijven. Het is als een soort slaapdienst, ik kan gewoon naar bed gaan en wanneer er hulp nodig is, sta ik op om te helpen. Door middel van een babyfoon kan hij mij roepen als het nodig is of als ik gerommel hoor, kan ik even gaan kijken. Ook kan ik via de babyfoon terugpraten en vragen of ik iets kan doen voor hem.

De eerste nacht in een vreemd huis is altijd wennen en dan ook nog bang zijn dat ik niet wakker wordt als ome Toon hulp nodig heeft. Van slapen is het dan ook niet echt gekomen, misschien alles bij elkaar twee uurtjes. Het huis is best gehorig, kraakt overal en hier en daar wordt je nog aangestaard door een aantal creepy poppen. In het begin werd ik van elk geluidje wakker, of eigenlijk kwam ik nog niet eens in slaap. De nacht ging verder wel goed. Een paar keer ben ik opgestaan omdat ik wat gerommel hoorde en heb ik even geholpen. Het was een zonnige maandagochtend wat een mooi uitzicht gaf om zeven uur in de morgen. Toen de zorg er was, had ik even niets te doen. Dan begin ik maar alvast met koken voor die avond en uiteraard maak ik dan een echte Hollandse maaltijd: Hutspot! Voor het gemak doe ik deze in een ovenschaal die ze 's avonds alleen maar in de oven hoeven te schuiven.

Na een nacht vrijwel niet geslapen te hebben, was ik best moe. Weer terug bij Anne-Marie thuis ben ik gaan douchen en even op bed gaan liggen lezen. Twee bladzijden verder ging het lampje uit en weg was ik. Een paar uurtjes later werd ik wakker en was het ondertussen al vier uur 's middags. Op tafel lag een briefje voor mij dat ik 's avonds thuis kon blijven en dat Anne-Marie al naar ome Toon was gegaan en daar zou blijven. Ook stond er op dat ik maar moest bellen als ik wakker was, dus dat deed ik. Ze zei dat ik zo lekker lag te slapen dat ze me niet wakker wilde maken en ik maar een avondje bij moest komen. Dat was heel lief.

Nu ben ik er al drie nachten geweest en krijg ik er meer ritme in.
Om half zeven gaat de wekker om op te staan. Eerst Amy even uitlaten, de krant halen en de kat voeren. Dan de koffie aanzetten en de medicijnen klaarzetten. Rond acht uur komt de VON voor de insuline en de bloedsuikercontrole. En daarna komt de volgende zorgverlener voor de persoonlijke zorg. Voor de zekerheid doe ik om zeven uur al de bloedsuikercontrole omdat deze vaak laag is en het dan noodzakelijk is om wat suiker binnen te krijgen. De VON kan deze dan nogmaals controleren of de bloedsuikerspiegel gestegen is.

Wanneer de zorgverlener er is, kan ik gaan. Voor de lunch komt er meestal weer iemand helpen en wat later in de middag komt er weer iemand die s' nachts ook blijft. Dinsdag en woensdag ben ik er 's nachts geweest. Dan merk ik wel dat het energielevel van mij wat gezakt is en ik een pauze nodig heb. Zeker nu het allemaal nog nieuw is. Een avondje vrij en wat tijd voor jezelf is dan wel prettig.