Pasen op z'n Canadees

Mijn sociaal leven hier staat op een laag pitje. Verder dan de 'oudjes' kom ik niet. Het is toch wel prettig om er af en toe eens op uit te gaan en ook met iemand van mijn leeftijd. Dus Anne-Marie kwam een aantal dagen geleden thuis met een mobiel nummer van de zoon van iemand die wel eens bij ome Toon komt voor de zorg. Anne-Marie vertelde haar wat over mij en dat ik alleen maar met de oudjes zat, dus gaf ze het nummer van haar zoon, Chris, voor mij. Anne-Marie had eigenlijk gevraagd of ze niet iemand wist die een hek rond de tuin kon plaatsen, dat hek kwam er nog steeds niet, maar mijn sociaal leven ging er wel op vooruit. Eerst dacht ik "met wie gaan ze me nu weer koppelen", maar ach, proberen kan altijd. Dus een berichtje gestuurd, aan de praat geraakt en afgesproken. Dat was nog eens een blind 'date' met iemand waarvan je helemaal niks weet, nog geen foto gezien. Gelukkig klikte het prima en zijn we zaterdagavond wat gaan drinken. Fijn om wat meer sociaal contact te hebben en eens van huis weg te kunnen. Niet dat Anne-Marie niet gezellig is, het is altijd feest als we samen thuis zijn of op rak gaan.

Pasen wordt hier over het algemeen wel gevierd. Veel mensen gaan naar de kerk en 's avonds staat er kalkoen op het menu, maar niet bij ons. Bij huize van den Eijnden werd er vrijwel niets gedaan. Liz kwam op goede vrijdag een bloemetje en wat fruit brengen. Anne-Marie had rozen gehaald en ik had eerste en tweede paasdag dagdienst. Ik verwachtte wel wat familieleden over de vloer, maar niemand kwam. Eerste paasdag had ik dienst tot vier uur 's middags en had ik een soort van paaslunch gemaakt voor ons

drieën met wortelpannenkoekjes. Om vier uur kwam Christine, ze had wel speciaal gekookt en had haar zoon, vriend en broer ook uitgenodigd. Ze vroeg ik of ik ook wilde blijven, waarom niet hé? Toch nog een beetje Pasen.

Tweede paasdag was ik er ook tot vier uur. Nou ja, dat was de planning. Anne-Marie kwam om vier uur. Ik had ome Toon leren kaarten, Klondike, op de laptop en dat bleek hij heel leuk te vinden. Eerst deed ik het voor om te laten zien hoe het touchscreen werkt en daarna deed hij het zelf ook. Toch doet hij het liefste zeggen waar de kaarten heen moeten en dat ik ze dan verschuif. Ondertussen lag Amy bij mij op schoot en half bij ome Toon. Toch handig zo'n teckel, die kun je delen.

En toen besloot Chloe om de benen te nemen. Ze was ontsnapt uit de ren omdat het poortje niet goed dicht zat. Anne-Marie en ik zijn ieder met een auto gaan zoeken. Bijna had ik haar, maar toen ze begreep dat ik haar mee terug naar huis wilde nemen, zette ze het op een lopen. Na uren zoeken hadden we haar nog niet te pakken, wel een paar keer gezien. Op een gegeven moment vond ik het tijd om terug naar ome Toon te gaan, die konden we niet de hele tijd alleen laten zitten. Chloe was nog steeds niet terecht en het zou al snel donker worden. Amy en ik zijn toen toch maar naar huis gegaan en al snel genoeg kreeg ik bericht dat Chloe weer gevangen was, na bijna vier uur zoeken.

De rest van de avond heb ik met Amy doorgebracht, die moe was van het zoeken naar Chloe en meteen in slaap viel.

Dat was mijn Pasen voor dit jaar, helaas geen paaseitjes gevonden.