Hier in Canada is het hartstikke fijn, maar toch mist er iets. Familie en vrienden. Een heel jaar zonder is toch wel lang en skypen is fijn, maar toch anders. Vandaar dat ik op vakantie ben gegaan naar Nederland, eigenlijk meer even op bezoek bij iedereen. Op het vliegveld werd ik opgewacht door mijn neefje Alex, die ik alleen nog maar van foto's en FaceTime kende. Wat er in een jaar veel kan veranderen. Mijn nichtjes Vera en Manon alweer zo veel gegroeid, een kleine erbij, thuis de oude stallen verdwenen en nieuwe paardenstallen. Helaas wel een lege stal waar mijn beste maatje Vourasia hoorde te staan.

Het paardrijden had ik wel gemist, de paarden van Liz zijn toch net wat anders als wij gewend zijn. Gelukkig was daar Ulla nog die ik toch ook wel gemist had. Voordat ik naar Canada vertrok, had ik mijn Bonsai boompje aan oma gegeven. Die zorgt er duidelijk beter voor dan ik, boompje is ineens een stuk groter geworden.

Hoe blij ik ook was om weer even thuis in Nederland te zijn, na ruim twee weken was ik ook weer blij om naar mijn tweede thuis in Canada te gaan en natuurlijk Amy. Terug in Canada was ik gestopt met de thuiszorg en gestart met vrijwilligerswerk in het lokale ziekenhuis.