Na twee weken op Canadese bodem geweest te zijn, ben ik al aardig gewend hier en voelt het steeds meer als thuis. Het wordt nu toch ook eens tijd om het officiële gedeelte van mijn "inburgering" af te werken. Even gegoogeld wat ik met een Working Holiday Visa allemaal moet doen. Een Social Insurance Number aanvragen, een bankrekening openen bij een Canadese bank en een Canadees mobiel nummer aanschaffen. Daar stond ook bij dat je dit op je eerste dag in Canada allemaal kan doen. Achja, op z'n Canadees doe ik dat gewoon twee weken later pas. Ik ben het land nog niet uit gezet, dus zal wel goed zijn.

Op naar het Service Canada Centre in New Glasgow voor het SIN. Dat is de eerste stap, zonder SIN kun je hier anders weinig. Een SIN aanvragen was zo gebeurd, even de papieren nakijken en dan krijg je een brief met je nummer dat je vooral niet kwijt mag raken. Gelukkig ben ik hier een van de weinige die wel georganiseerd is en heb ik al mijn documenten netjes in een mapje zitten.

Met het SIN kun je een bankrekening openen, dus op naar de lokale bank hier. Amy mocht hier mee naar binnen en was zoals gewoonlijk weer een magneet van aandacht. Een ruwharige teckel blijkt een heel spektakel te zijn hier. Tussen het geaai en gekriebel door hadden de medewerkers ook nog tijd om mij te helpen. Een bankrekening openen kan hier alleen op afspraak, maar ze zou even vragen of er direct tijd was en dat was gelukkig zo. Na wat informatie gekregen te hebben en een ondervraging verder, had ik een Canadese rekening met pasje.

Deze dag verliep zo soepel dat zelfs de medewerker van de bank iemand kende van de telecom winkel waar ze de simkaart verkopen die ik nodig had. Dus meteen door naar die winkel en een abonnement gestart. Omdat ik geen officiële Canadees ben, werkt het allemaal net iets anders dan normaal. Elke maand moet ik zelf de rekening betalen die ik op mijn account krijg. Maakt allemaal niet uit, ik ben weer bereikbaar voor iedereen.

Dit was de eerste dag hier dat de To Do lijst helemaal afgewerkt was. Althans, mijn lijstje. Anne-Marie had er nog wel wat op staan wat niet meer ging lukken.

Het autorijden had ik ook aardig kunnen oefenen deze dag. Door alle kleine weggetjes van New Glasgow heen. De verkeersregels snap ik ook al aardig. Stoppen bij stopborden, haaientanden kennen ze hier niet. Bij een rood stoplicht mag je gewoon rechts afslaan en de stoplichten staan hier aan de overkant van de kruising, dus op tijd stoppen anders sta je midden op de kruising stil.

Kortom, een succesvolle dag!

En nu door naar ome Toon voor de overnight stay. Nog iets dat je bij ons niet tegenkomt, melk in een plastic zak.

Het was weer een paar dagen koud geweest en er was nog meer sneeuw gevallen. Het water van Caribou Harbour was opnieuw bevroren en met de opkomende zon 's morgens vroeg geeft dat een prachtig uitzicht.