Sí sí Sucre!

We reizen verder naar Potosi, de stad die claimt de hoogste ter wereld te zijn (4090 meter boven zeeniveau). Dankzij de ontdekking van zilvererst in de Cerro Rico (Rijke Berg) groeide Potosi omstreeks 1672 uit tot één van de grootste en rijkste steden van Zuid-Amerika. Tegenwoordig zijn de mijnen zo goed als uitgeput en is het bevolkingsaantal behoorlijk teruggelopen. De inwoners verdienen hun geld voornamelijk door toeristen rond te leiden in de mijnen; een activiteit waar wij voor bedankt hebben. We verblijven twee nachten in het stadje, bezoeken een klooster en reizen dan af naar Sucre, waar we eindelijk weer een beetje afdalen (2900 meter boven zeeniveau).

Hoewel de regering van Bolivia in La Paz gezeteld is, is Sucre de wettelijke hoofdstad van het land. De stad heeft zo'n 190.000 inwoners en heeft een gematigd klimaat. De oude binnenstad van Sucre geldt tegenwoordig als de best bewaarde Spaanse koloniale stad van Zuid-Amerika. We boeken een enigszins luxe Bed & Breakfast, op een steenworp afstand van het Plaza 25 de Mayo (Plaza Major). Het is een heerlijke stad, schoon, geordend, niet te hoog, niet te warm en niet te koud. Hoewel er niet super veel te doen is, verblijven we er bijna een hele week, samen met Cyril en Selina. We genieten van de fijne cafeetjes, markten, liggen een dagje aan een zwembad en maken een tripje naar een dinosauruspark.