Machtig mooi Machu Picchu

Cusco, alweer zo'n fijne stad in Peru. Een stuk hoger gelegen dan Arequipa, op 3360 meter boven zeeniveau, met ongeveer de helft van het inwoneraantal (zo'n 427.000). Ook nu reizen we weer met een nachtbus, maar dit keer hoeven we "slechts" 500 KM te overbruggen in ongeveer 12 uur. Reizen door de Andes duurt vaak een stuk langer dan je verwacht. De wegen zijn smal, steil en soms in slechte staat. Vroeg in de ochtend kloppen we aan bij ons hotel in het centrum van Cusco. Helaas is onze kamer nog niet klaar, maar we mogen even opwarmen in het knusse restaurantje waar we een kop coca thee krijgen en een ontbijtje bestellen. Wanneer de zon langzaam het binnenplaatsje verwarmd wagen we ons op twee fijn uitziende stoeltjes in de zon en zien we langzaam maar zeker meer en meer mensen in beweging komen. Wanneer de eerste gasten zijn uitgecheckt en onze kamer gereed is verkassen we onze enorme tassen twee grote trappen op naar ons prettige onderkomen voor de komende nachten. Zo, nu eerst even slapen! Als we een beetje zijn bijgekomen gaan we de stad verkennen. Met behulp van de Lonely Planet maken we een wandeltochtje door de stad, en we merken al snel dat we ons weer op grote hoogte bevinden. We bezoeken wat kerkjes, kloosters, plaza's en marktjes en doen het een paar dagen rustig aan.


Na veel research en lang wikken en wegen boeken we onze Machu Picchu tour. We besluiten de heenrit met een minibus naar Hidroelectrica te reizen, een ritje van 6 à 8 uur. Helaas voor ons kwam ons busje vast te zitten in de modder en hebben we er een paar uurtjes langer over gedaan. Nadat alle mannen hun krachten hadden gebundeld en de vrouwen hulpeloos aan de kant stonden toe te kijken (en foto's te maken), konden we onze reis vervolgen en kregen we eindelijk onze lang beloofde lunch tegen vier uur 's middags...dat werd tijd... vanaf Hidroelectrica is het nog zo'n twee uur lopen langs de spoorlijn naar Aguas Calientes, het dorp aan de voet van Machu Picchu. In het donker komen

we aan, checken in bij het gereserveerde hostel, nemen een enigzins koude douche en gaan een hapje eten. We ontmoeten Cyril en Selina uit Zwitserland, die net als ons met de bus heen en de trein terug gaan en in hetzelfde hostel zitten. Een leuk stel van onze leeftijd, waar we later nog voor langere tijd mee zullen reizen.
De volgende ochtend gaat om 4 uur de wekker en staan we met kriebels in onze buik op om de laatste kilometers naar Machu Picchu af te leggen. We hebben besloten met de bus omhoog te gaan en in de middag weer naar beneden te lopen. De tocht omhoog is namelijk flink steil en na onze avonturen in Huaraz doen we het liever een beetje rustig aan op deze hoogtes. De eerste bus omhoog vertrekt om half 6, maar volgens onze gids moeten we uiterlijk om 04:15 in de rij gaan staan, anders zijn we niet om 6 uur boven wanneer de tour begint...

In het donker lopen we naar de rivier waar een enorme stoet aan mensen al in de rij staat. Van het hostel hebben we een doggy bag met ontbijt mee gekregen en er komen vrouwtjes langs die koffie en thee verkopen. Nog zo'n 2 uurtjes wachten en dan zullen we Machu Picchu eindelijk zien!
Wanneer de eerste bussen beginnen te rijden, loopt de lange rij redelijk snel door en voor we het weten zitten ook wij in de bus naar boven. Terwijl we omhoog rijden, zien we hier en daar fanatieke wandelaars die nog in het donker de berg en vele trappen oplopen. We zijn blij dat wij dit keer in de bus zitten. Boven aangekomen staat er opnieuw een enorme mensenmassa, dit keer voor de ingang waar we ons paspoort en entreeticket moeten laten zien. De poortjes gaan echter pas om 6uur open, dus het is nog even wachten. We vinden onze Zwitserse vrienden in de menigte en zien hoe uitgeput en bezweet ze zijn van de voettocht. Samen zoeken we onze gids op en niet veel later kunnen we naar binnen. De oude stad van Machu Picchu ligt in een vallei tussen twee hoge bergen, de Machu Picchu en de Huayna Picchu. Rond

1450 werd gestart met de bouw en amper 100 jaar later, ten tijde van de Spaanse verovering, werd de stad alweer verlaten. De Spanjaarden hebben de stad echter nooit gevonden. Dit is dan ook de reden dat de ruïnes zo goed bewaard zijn gebleven, en Machu Picchu de bekendste attractie van Peru is; de stad wordt jaarlijks door zo'n 400.000 mensen bezocht. We wandelen zo'n twee uur met onze gids door de oude Inca stad, terwijl hij enthousiast verteld over de tempels, verblijven en theorieën die er zijn over het doel van de stad. Hij gelooft dat Machu Picchu een universiteit was, al wordt deze theorie lang niet door iedereen gesteund. Wanneer de tour over is, lopen we zelf nog een paar uur door de stad heen. Langzaam trekt de mist weg en komt de zon tevoorschijn. Het is heel bijzonder om hier rond te wandelen en alle ruïnes te zien. Wanneer het tijd is om te gaan lopen we naar de uitgang en krijgen een Machu Picchu stempel in ons paspoort. We besluiten de weg terug te lopen en wandelen in zo'n 1,5 uur naar beneden, terug naar Aguas Calientes, waar we lunchen en vervolgens de trein terug nemen naar Cusco.