Zon en zout op Salar de Uyuni

De Salar de Uyuni, oftewel de zoutvlakte bij Uyuni, ontstond toen het prehistorische Minchín meer zo'n 40.000 jaar geleden begon te verdampen. Het zoutwatermeer droogde niet in zijn geheel op, maar brak in twee delen. Het vormde de huidige Uru Uru en Poopó meren. De drooggelegde gebieden vormden de Salar de Uyuni en de Salar de Coipasa. De Salar de Uyuni is de op één na grootste zoutvlakte ter wereld. En zout is het. Tien miljard ton zout. Verspreid over een gebied van 12.000 vierkante kilometer - ongeveer zo groot als de provincies Groningen, Friesland en Drenthe samen. In het midden van het gebied ligt een laag van wel tien meter dik. De Salar de Uyuni strekt zich uit over de provincies Potosí en Oruru, op een hoogte van 3.650 meter. Het is woestijnachtig gebied. De lucht is er droog. 's Nachts kan het bitterkoud worden, met temperaturen die soms dalen tot twintig graden onder nul. Net zoals de meeste toeristen boeken we vanuit het stadje Uyuni een 3 daagse trip met een 4x4 jeep met gids. We worden vergezeld door een Frans stel van onze leeftijd en een wat ouder stel uit Polen. Beide spreken gebrekkig Engels en onze gids c.q. chauffeur c.q. kok,Elvis, bakt er ook nog niet veel van. Wel een mooie gelegenheid om ons Spaans weer een beetje te oefenen. De trip start met een bezoek aan de train cementery, waar oude, afgedankte treinen staan die niet langer in gebruik zijn. We lopen er even rond, nemen wat foto's en verzamelen ons weer bij de jeep. Op naar het échte werk. Niet veel later zien we een enorme witte vlakte zich voor ons uitstrekken; Salar de Uyuni. Het is bijzonder om te zien en er even op te staan, maar zo aan de rand van de vlakte met alle andere jeeps en toeristen om ons heen en de huizen van Uyuni nog in zicht, is het nog niet heel bijzonder. Na een lekkere lunch rijden we verder en verder de vlakte op en voor we het weten is alles om ons heen wit. Waar je ook kijkt, overal ligt zout. Heel veel zout. Wanneer Elvis een mooi plekje heeft uitgekozen stopt hij de wagen en kunnen we aan onze fotosessie beginnen. Omdat er tot de horizon geen objecten zijn te bekennen, is diepte moeilijker weer te geven. Hierdoor kun je geweldige foto's maken!

Na een prachtig mooie zonsondergang rijden we door naar het zouthotel waar we de eerste nacht zullen verblijven. En werkelijk alles is van zout; de muren, de vloer, het dak, de trap en zelfs de bedden. Heel bijzonder. De volgende ochtend moeten we vroeg op en terwijl we aan het ontbijt zitten komt Elvis eraan met een zelfgebakken taart voor ons, zo lief! Die dag rijden we verder over de zoutvlakte, welke langzaam overgaat in woestijngebied. We rijden langs prachtig gekleurde meren met flamingo's, zien cactussen van wel honderd jaar oud en slapen de tweede nacht in een basic guesthouse op een slaapzaal, waar het ijs en ijskoud is.

Op de derde en laatste dag zien we nog meer geweldige meren, bijzondere rotsformaties en spectaculaire geisers. Martijn maakt van de gelegenheid gebruik en neemt een verwarmende duik in één van de hotsprings. Ik heb het té koud om mijn kleren uit te trekken, al heb ik alles aan wat ik bij me heb. We reizen af naar de grens met Chili en zetten daar het Franse stel af. Aan het eind van de dag komen we voldaan maar doodvermoeid aan in Uyuni vanwaar we diezelfde avond nog een bus nemen naar Potosi.