Salento is een klein, toeristisch stadje dat vooral in de weekenden overloopt met Colombiaanse bezoekers. Het stadje ligt aan de rand van de prachtige Valle de Cocora, één van Colombia's mooiste valleien. Hier vindt je tevens het nationale symbool van het land; de wax palmtree welke tot wel 60M hoog kan worden. In de vallei kun je gemakkelijk zelfstandig een trekking doen, van 1,5 of van 5 uur. Wij kiezen voor de langste weg en vertrekken vroeg in de ochtend in een echte Willy (oude Amerikaanse Jeep) richting de palmbomen. Het is een mooie wandeling, die vooral de eerste 2 uur behoorlijk pittig omhoog loopt. Onderweg pauzeren we bij Casa de Colibrie, waar je tientallen kolibries van heel dichtbij kunt zien. Mooie foto's gegarandeerd! We lopen nog een uur steil omhoog totdat we het uitzichtpunt bereiken op 2860M. Wanneer we aan de afdaling beginnen doemen de enorme palmbomen voor ons op, ze zijn echt gigantisch. Het is een heel bijzondere ervaring om daar doorheen te lopen.
De volgende dag in Salento besluiten we ons eens op een paard te wagen, de andere hoofdactiviteit in dit stadje. Met wat hulp hijsen we onszelf op het paard, we krijgen wat instructies in het Spaans waar we weinig van begrijpen en dan is het "vamos", oftewel, we gaan. Het eerste stukje van de rit loopt over een weg en ondanks dat we geen idee hebben hoe we de enorme beesten moeten aansturen, lijken de paarden zelf redelijk goed de weg te weten. Al snel slaan we wat kleinere paadjes in en voor we het weten gaan we over steile, modderige en met grote stenen bedekte paadjes, omhoog en naar beneden. Dit is niet het soort ritje dat ik in gedachte had...en zeker geen geschikt ritje voor iemand die nog nooit op een paard heeft gezeten. We doorkruisen tientallen keren de rivier en de paarden glijden regelmatig weg of verstappen zich op de losliggende stenen. Er gaan maar weinig minuten voorbij dat ik niet bang ben er keihard af te donderen. Na een uur of 2 gaan we richting een Coffee farm voor een tour over de plantage en om te leren over de koffieproductie. Gelukkig nu over een normale weg. Na 5 uur hobbelen zijn we blij om eindelijk terug in het stadje te zijn en valt de angst een beetje van me af. Het was een hele ervaring, maar dit doen we voorlopig niet weer!