Hoofdstuk 38 De terugreis en thuiskomst

San Francisco.
Om zeven uur sta ik op. Rustig douchen en dan ontbijten. Koffer opnieuw inpakken en wat zwaardere dingen in mijn rugzak gestopt. Zal ik het plastic tasje met alle opladers en het verlengsnoer in mijn rugzak doen of gaat dat problemen geven bij de security? Toch maar in de koffer in de hoop dat de koffer samen met mij aankomt. Half elf staan de shuttlebusjes die ons naar de luchthaven gaan brengen voor de deur. Het is ongeveer een half uurtje rijden naar de internationale luchthaven. Daar neem ik afscheid van de rest van de groep omdat ik een andere vlucht heb. Cees en Trees hebben een auto gehuurd en blijven nog drie weken in de VS; zij willen o.a. Yellowstone park nog bezoeken. De rest gaat met een rechtstreekse vlucht van de KLM naar huis.
Op naar de balie van Lufthansa om mijn vlucht te upgraden. Daar moet ik nog een half uurtje wachten voor er personeel is. Blijkt dat upgraden 3100 of meer dan 1000 dollar gaat kosten. Ik kijk hem vol onbegrip aan en merk op dat het bij United Airlines 230 dollar is. Ja, dat is United is zijn reactie. Hij kan er wel voor zorgen dat ik een plek met meer beenruimte kan krijgen. Dan dat maar. Terwijl ik stond te wachten had ik mijn koffer even gewogen, 24,8 kg dus te zwaar. Dan moet ik nog wat uit mijn koffer halen! Nadat ik mijn boardingtickets heb gekregen, mag ik de koffer inleveren. Ik zeg dat hij te zwaar is en dat ik er nog wat moet uithalen. Waarop hij zegt: "Zet hem er maar op", en de koffer mag zo mee. Dat is fijn.
De douanecontrole de VS uit, gaat een stuk sneller dan erin! Nog wat souvenirwinkeltjes bezocht en wat warms gegeten en dan boarden. Terwijl ik zit te wachten, zie ik een jongen van zo'n 16 jaar met een hondje; dat hondje draagt een dekje met "emotianal support".
Zoals gebruikelijk bij boarden mogen de mensen met rolstoel en/of andere hulp eerst. Dan de gezinnen met kinderen, de business class etc en dan het gepeupel. De Airbus is een dubbeldekker, de A-stroom gaat naar het lowerdeck en de B-stroom naar het upperdeck.
Als je eenmaal in het vliegtuig zit, heb je er geen idee van dat het een dubbeldekker is. Ik zit vlak bij de pantry en heb inderdaad wat extra beenruimte. Naast mij zit een jong Duits stel en natuurlijk vertellen we elkaar wat we gezien hebben. Nu blijkt dat het geluid in de middelste stoel niet werkt. De stewardess regelt dat ze ruilen met een man. Die gaat weer bij het raam zitten en de middelste stoel is nu vrij. Dat komt mij goed uit, dan kan ik dat tafeltje gebruiken. Die man heb ik bijna niet gesproken omdat hij veel slaapt.
Als we opgestegen zijn, blijkt de vlucht ongeveer 10 uur te duren. Dat is alweer een uur winst. Het is fijn dat je steeds kunt zien hoelang de vlucht nog duurt. We krijgen een knabbeltje en wat te drinken. Vrij snel daarna de warme maaltijd. Ik heb voor beef stroganoff gekozen

en dat is erg lekker. Wat sla, kleine toastjes met een stukje kaas en als toetje een klein stukje brownie met slagroom. Prima maaltijd. O ja, ik heb nog een glas wijn genomen in de hoop dat het helpt om te slapen. De vlucht wordt gezien als een nachtvlucht, de verlichting wordt gedimd en de luikjes voor de ramen gaan dicht. Helaas lukt het mij niet om te slapen; ik heb het echt geprobeerd met muziek van Chopin (A Chopin Diary, hoe toepasselijk, door Claire Huangci). Uiteindelijk heb ik bijna drie films gezien. De nieuwste versie van Beauty and the Beast, Force 2 en de derde titel weet ik niet meer. Het gaat over een jongen die op Mars is geboren en dan naar de aarde komt. Leuke films.
Tijdens de vlucht heb ik zo nu en dan wat in de pantry heen en weer gelopen om mijn benen wat beweging te geven.
Vooraf heb ik mij erg druk gemaakt over het upgraden, ik ben blij om te merken dat het zo ook gaat. Als ik mag kiezen zou ik volgende keer zeker voor United met upgrade kiezen en niet voor Lufthansa.
Het ontbijt wordt zo'n anderhalf uur voor de landing geserveerd. Dat viel mij tegen. Een gebakken omelet, gebakken halve tomaat en iets ondefinieerbaars dat wellicht een aardappel-achtergrond heeft, wat fruit, nog bijna bevroren, evenals het broodje.
We vliegen over Amsterdam, mag ik er hier alvast uit?
In Frankfurt overstappen, we moeten zelfs nog een tram nemen. Gaat wel heel makkelijk hoor, maar verrassend.
Er komt een mededeling dat we een groter vliegtuig krijgen. Bij instappen blijkt dat ik nu niet meer extra beenruimte heb; gelukkig is dit een vlucht van ongeveer 45 minuten en ik zit niet klem met mijn benen, dit is wel te doen. Doordat ik nu bij het raam zit heb ik Hilversum, het Comenius (door de sportvelden goed te herkennen), Kortenhoef en Loosdrecht vanuit de lucht gezien. Mooi hoor.
Ondanks dat het inchecken 15 minuten later is begonnen, landen we op tijd in Amsterdam. Voordat ik mijn bagage ophaal, bel ik Heit even dat ik geland ben; is dat hart ook weer gerust. Nu maar hopen dat mijn koffer er is. Op de één of andere manier heb ik er niet zoveel vertrouwen in maar daar is de koffer dan!
Tussendoor met Joke geappt en die is er al om mij op te halen.
Dan is daar een grote verrassing: Botty, Brechtus, Eelke, Feikje, Joke en Hans zijn er om mij welkom te heten na zes weken. Ik hou het nog net droog! Met zijn allen naar Kortenhoef en heel gezellig met elkaar koffie gedronken met gebak en nog een glas champagne. Ik ben thuis op een stoel neergeploft en heb de dames de koffie e.d. laten regelen; heerlijke verwennerij!
Op tafel staat een prachtige bos bloemen van de koorvrienden en een bos van Carlo en Jaimie.
Dat is zo wel heel fijn thuiskomen.
Het eet-ritme is toch verstoord, daarom een kop soep en wat crackers met kaas als avondmaaltijd gegeten.
's Avonds krijg ik in mijn linkerbeen aan de voorkant van het onderbeen kramp in voor mij onbekende spieren. Kramp in de kuit ken ik, maar deze spieren? Blijkbaar toch een reactie op de lange vlucht terwijl ik het linkerbeen regelmatig heb kunnen strekken, het rechterbeen bijna niet. Snap jij dat? Wel, dat is even doorbijten en dan trekt het weer weg.
Tussen negen en half tien ben ik gaan slapen en dat is heel goed

gelukt.
Vanmorgen de confrontatie met de weegschaal aangegaan en blijk ik bijna 4 kilo lichter te zijn.......... moet ik dan weer ...........

Wel dit is het laatste hoofdstuk van mijn reisverslag.
Heel erg bedankt voor jullie meelezen en positieve reacties via de diary, app of mail. Dat heeft mij gestimuleerd om te blijven schrijven met als eindresultaat een waardevol document.