De Verenigde Staten 2017

Vandaag een lange dag voor de boeg. We ontbijten weer in het hotel en vertrekken al voor acht uur. Iedereen is vroeg. Eerst een uurtje rijden en dan in een supermarkt de lunch voor vandaag kopen en natuurlijk water! De voorspelling is dat Bryce Park wat koeler is, 30 graden, maar daar zijn we vanmiddag pas.
We rijden door het Capitol Reef.
De eerste stop is bij muurtekeningen van Hopi indianen. Ze hebben die tekeningen rond 1300 gemaakt (in Utah, want in die staat zijn we nu) en zijn toen naar centraal Arizona gegaan. Hun reservaat is in het Navajo gebied, de Hopi's en de Navajo kunnen heel goed samen leven.
De volgende stop is een vroege picknick, al om kwart over elf.
We rijden de Scenic Higway 12, dat is een prachtig gebied; elke keer

h.veenstra

38 chapters

15 Apr 2020

Hoofdstuk 31 Capitol Reef en Bryce Park

June 17, 2017

|

Bryce

Vandaag een lange dag voor de boeg. We ontbijten weer in het hotel en vertrekken al voor acht uur. Iedereen is vroeg. Eerst een uurtje rijden en dan in een supermarkt de lunch voor vandaag kopen en natuurlijk water! De voorspelling is dat Bryce Park wat koeler is, 30 graden, maar daar zijn we vanmiddag pas.
We rijden door het Capitol Reef.
De eerste stop is bij muurtekeningen van Hopi indianen. Ze hebben die tekeningen rond 1300 gemaakt (in Utah, want in die staat zijn we nu) en zijn toen naar centraal Arizona gegaan. Hun reservaat is in het Navajo gebied, de Hopi's en de Navajo kunnen heel goed samen leven.
De volgende stop is een vroege picknick, al om kwart over elf.
We rijden de Scenic Higway 12, dat is een prachtig gebied; elke keer

zien de bergen er weer anders uit. Ik zie hier veel vaker koeien lopen. En ja hoor, daar zien we cowboys die koeien in een kraal hebben geleid. Helaas kan ik mijn telefoon niet snel genoeg pakken voor een foto en stoppen is ook geen optie.
Ik heb het gezien! Het staat op mijn harde schijf!
Marie, zo heeft Ine de bus genoemd, heeft er vandaag moeite mee. We moeten de berg op met de trailer (Steef genaamd). Ine heeft de airco al uitgezet en de alarm verlichting aan want het gaat erg langzaam. Het hoogste punt is 3000 meter en dus tijd voor een fotostop. Die maken we trouwens vaker en dan kun je ook heel even de benen strekken.
We komen hoog en de weg is wat smaller, Ine zet de muziek even uit om zich goed te kunnen concentreren. Wees niet ongerust, het is niet een smalle weg maar ik snap het wel; ze neemt haar werk serieus.
Even later staat er stopvrouw (zo hebben we die maar genoemd) die ons laat stoppen i.v.m. wegwerkzaamheden. Wij zijn de eerste in de rij en ze komt even een praatje maken. De wegwerkzaamheden zijn 3 mile en we zullen ongeveer 10 min moeten wachten. Als het dan zo ver is mag er eerst een werktruck voorbij en daarna moeten wij achter een volgauto aanrijden.

Rond half vier zijn we bij het hotel in Bryce. Eigenlijk heb ik het helemaal gehad en hoofdpijn maar Bryce Park bezoeken we vanmiddag en morgen gaan we weer door. Ik wil het park toch gezien hebben en wat foto's maken, dus een aspirientje ingenomen en bedacht dat ik toch meer moet drinken. Omdat ik niet steeds naar de wc wil, ben ik terughoudend met drinken; dat ga ik morgen niet doen. Dan maar wat vaker naar de wc.
Om vijf uur rijden we naar het park. Ine vertelt welke korte of lange wandeling je kunt doen en zet ons af bij het Sunsetpoint daar kunnen we mooie foto's maken. Frank zegt mij onder zijn hoede te nemen en Nel loopt ook al te moederen. Lief hè, dit is echt een fijne groep. We lopen ongeveer een kilometer naar Sunrisepoint en daar neem ik ook wat foto's. Trees biedt aan een foto van mij te nemen met mijn toestel. Nu met de shuttlebus naar Bryce Point, dat moet ook mooi zijn. We vragen de chauffeur of hij daar langs gaat. Die clown geeft geen duidelijk antwoord; hij zegt: Ik rijd rondjes dus ik kom er langs. Blijkt de shuttlebus de andere kant op te gaan, richting dorp. Nu kunnen we bij het visitorscentre weer de bus naar Bryce Point nemen maar daar heb ik geen zin meer in want dat gaat ons ongeveer een uur kosten. Frank, Anita, Nel en ik blijven in de bus zitten tot het dorp. De chauffeur vindt zichzelf erg leuk en heeft het steeds over de happy-bus. Nog even doorbijten (ik heb het over het gedrag van de chauffeur), dan kunnen we uitstappen. Een klein stukje naar het hotel lopen en dan is het kwart over vijf. Ik ben heel blij dat ik wel meegegaan ben en een stukje gelopen heb. Ik weet niet hoe warm het was maar zeker boven de 30 graden.
Om zeven uur gaan we naar de Country Dinner Club.

Dat is goed georganiseerd. Allereerst word je welkom geheten en dan mag je langs een buffet en zelf opscheppen. Vergeet niet je toetje mee te nemen. Na ongeveer een uurtje komen de Bar G Wranglers het podium op en zingen countrymuziek. Ik ken een hele groep mensen die dit lezen en er ook van genoten zouden hebben.
Om negen uur 's avonds is de show afgelopen en gaan we weer naar onze hotelkamer.
Terwijl we naar het hotel lopen, zien we een prachtige zonsondergang. Daar heb ik meerdere foto's van genomen.
De dag afsluiten met het bekende ritueel.

Share your travel adventures like this!

Create your own travel blog in one step

Share with friends and family to follow your journey

Easy set up, no technical knowledge needed and unlimited storage!

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2024 Travel Diaries. All rights reserved.