Hoofdstuk 5 Longwood, Coca Cola en Robert Dafford

De dag begint om 8.00 uur, het wordt steeds vroeger.
We verlaten Lafayette en rijden ongeveer drie uur in het busje naar Natchez. Gisteren mocht ik voorin naast de chauffeur/gids zitten en vandaag ben ik achterin gaan zitten. Ik was even vergeten dat je achterin zo nu dan gelanceerd wordt als je over een hobbel rijdt; de achtbaan is gratis.
Het landschap is soms saai als je op de intercontinentale highway rijdt met bomen aan beide kanten. De binnenwegen spreken meer tot de verbeelding, regelmatig zie je links en rechts van de weg de wetlands. Na een tijdje zie je graan en maisvelden. Sommige velden zullen vroeger voor de katoenplantages gebruikt zijn. De meeste plantages waren in Louisiana en die heb ik niet echt kunnen herkennen. Wel een aantal koeien die in de weilanden (niet zo gecultiveerd als bij ons) liepen.
Inmiddels hebben we de staat Louisiana verlaten en zijn we nu in Mississippi.

In Nachtez is de eerste stop bij een toeristencentrum,

vervolgens op naar Longwood, een prachtig achthoekig huis ontworpen door Samuel Sloan in opdracht van Dr. Haller Nutt. Bekijk maar eens de foto's (zul je nu zelf op internet moeten opzoeken), het huis is indrukwekkend. Helaas is de binnenkant niet afgebouwd; hoe dat kwam? Wel, door de burgeroorlog werd in het eerste jaar de katoenoogst (hij was eigenaar van meerdere plantages) door de zuidelijke staten vernield en het tweede jaar door de onafhankelijken. Twee jaar lang geen opbrengst was funest en Dr. Nutt overleed spoedig daarna aan longontsteking. Hij liet een vrouw, Julia, en acht kinderen achter. Julia ging echter niet bij de pakken neerzitten. Haar man had een overeenkomst met de onafhankelijken gesloten en die hebben zich daar niet aan gehouden. Voor haar reden om ze aan te klagen en 3 miljoen (zou nu 44 miljoen zijn) schadevergoeding te eisen. Ze kreeg 200.000 dollar en heeft zich daarmee kunnen redden maar het huis niet kunnen afbouwen. Slechts negen kamers (op de begane grond) van de 32 kamers zijn voltooid. Een indrukwekkend verhaal van de teloorgang.

Het is tijd voor een lunch. Ik heb een po boy (broodje) met gegrilde kip gegeten.
Nu op naar Vicksburg. De eerste stop is het Coca Cola museum. We zijn nog niet binnen of er komt een politieagent poolshoogte nemen. Zo'n zootje ongeregeld zijn we nu ook weer niet. Het museum heeft veel oude meuk maar het is wel leuk om te zien. Het heeft wel een

beetje van het Bolletjemuseum weg; kneuterigheid ten top.
Op naar de beroemde muurschilderingen van Robert Dafford. Deze schitterende muurschilderingen staan aan de Yazoo, een tak van de Mississippi en verbeelden een deel van de geschiedenis.
In dertig graden over een weg met een hellingspercentage van 50% weer terug naar de afgesproken plek. Wat ben ik blij dat ik aan mijn conditie heb gewerkt!
Ken, de gids, heeft een mooi restaurant geregeld, op het dak van een hoog gebouw met een schitterend uitzicht. En wie komen we daar weer tegen? Jawel, de politieagent uit het Coca Cola museum.
Na een lange dag is het tijd om het hotel op te zoeken. Een roadblock, de weg was helemaal opgebroken, gaf Ken de gelegenheid een demonstratie van zijn stuurkunsten te laten zien. We hebben namelijk een busje met een aanhanger voor de bagage. En dan keren op de weg, zie je het voor je? Het is helemaal gelukt en we zijn bij het Waterview hotel gearriveerd. Dit is trouwens een ander hotel dan op de lijst stond maar de kamers zijn prima. Ik heb nu twee kingsize bedden met weer ieder drie kussens.

De avond genomen om twee hoofdstukken te schrijven.
Morgen is het appel om 9.00 uur