Hoofdstuk 32 Zion park

Vandaag mogen we uitslapen. We vertrekken om 8.30 uur. En de koffer moet weer ingepakt zijn. Het hotel heeft geen ontbijt. Met Stefanie, Astrid en Stephan afgesproken dat we al om 7.00 uur gaan ontbijten, wat mij betreft was 7.30 uur ook goed. Bij Ruby's Inn aangekomen blijkt er net een heeeeeele lange rij te staan, waarschijnlijk een bus vol. Dan gaan we wel naar de supermarkt die ernaast zit en kopen wat voor het ontbijt. Gelukkig kan ik op de kamer koffie zetten. Meestal kan dat wel alleen eergisteren niet. Trees vroeg daar 's avonds naar koffie bij de receptionist. Hij was bereid de overgebleven koffie van die ochtend in de magnetron op te warmen. Je kunt je de reactie van Trees voorstellen.
Weer terug naar vandaag.
Ieder heeft een plekje in de bus gevonden. Na anderhalf uur rijden - we rijden door een deel van het Zion Park - doen we boodschappen voor de lunch.
Ine vertelt nog een keer over de verschillende treden. De Grand Canyon is de eerste trede met chocoladebruine bergen, Zion Park is de tweede trede met veel wit/gele bergen en Bryce Park is de derde trede met veel rode bergen en allemaal zijn ze natuurlijk gevormd door aardbevingen en erosie.
In Utah wonen veel mormonen en die hebben de Hopi en Paiute indianen verjaagd. Voor een deel is Zion nog heilige grond voor de indianen.
Ook het Zion park heeft shuttlebussen. We krijgen van 11.00 uur tot 17.00 uur de tijd het park te bezoeken. Ine vertelt welke wandelingen er zijn, die kun je trouwens ook op de kaart vinden. Met zijn allen gaan we in de rij staan voor de shuttlebus.
Even tussendoor; het is zondag en vaderdag. Weet je dat niemand elkaar een 'Happy Fathersday' wenst? Weet je nog dat ik in New Orleans gek werd van de groet 'Happy mothersday'? Gekke Amerikanen.
We moeten toch 20 minuten in de rij staan voor de shuttlebus, dus kan ik dat verhaal ook wel even vertellen.
Terwijl we staan te wachten, komt er een ambulance aan; blijkbaar is iemand niet goed geworden.
Er staat ook een bordje dat het 39 graden zal worden; wel, volgens mij is het heel wat meer in de zon! Ook de chauffeur waarschuwt dat je water mee moet nemen.
Met de shuttlebus naar Zion's Lodge en daar hebben Frank, Anita en ik geluncht. We nemen ons voor om een stukje te lopen, het is inmiddels 39 graden en ik zie die zon al op het pad branden. Ondanks dat ik nu een mooi okerkleurig petje heb, kan ik het niet opbrengen om te gaan lopen. Ik zeg: "Ik ga wel met de bus en zie jullie bij The Grotto." Waarop Frank en Anita ook besluiten de bus te pakken en we naar Temple of Sinawava gaan; het eindpunt. Op die manier zien we nog iets van het park en we kunnen ook daar nog wandelen. Je begrijpt dat ik dat niet meer gedaan heb. Na een tijdje

hebben we de bus terug gepakt en zijn bij het visitorscentre weer uitgestapt. Lekker in een airco gekoelde ruimte wat gedronken. Later zijn we buiten gaan zitten, met een warm windje. Ik heb nog wat gelezen en langzaam druppelen de anderen ook weer binnen.
Nog een uurtje rijden naar het hotel en vanavond om half acht bij een pizzeria gegeten.
Morgen weer om 8.30 uur vertrek en een relatief korte dag naar Vegas.