Hoofdstuk 28 Naar Monticello

Om 7.30 uur vertrek dus iets eerder klaar staan met de tassen. 7.30 uur vertrek wil zeggen dat we om 7.30 uur weg rijden. Wel, dat is gelukt. We hebben een hele lange dag voor de boeg. Waarom? Wel het hotel dat normaal gebruikt wordt, is een paar weken geleden afgebrand. Er moest een ander hotel gezocht worden en dat is het hotel in Monticello, dat ligt een paar uur verder rijden dan het gewone hotel.
Om 9.15 uur ontbijten we in een gelegenheid (Cameron Trading Post) die door Navajo indianen gerund wordt en dat doen ze heel efficiënt. Nog een paar souvenirs gekocht en net op tijd bij de bus. Na anderhalf uur rijden, mag je kiezen uit twee dingen. Een Horseshoe ( in de natuur gevormd) of een dam bekijken. Ik heb voor het laatste gekozen. Er zijn twee dammen in de Colorado rivier gebouwd en deze is van 1963. Het is inmiddels al aardig warm, ik denk zo'n 30 gaden.
In de supermarkt kopen we wat voor de lunch en het diner en natuurlijk water. Voor de lunch heb ik een salade gekocht en yoghurt met fruit en muesli. Inmiddels weet ik hoe ik die

verpakking open moet maken. Dat was gisteren een heel gedoe. Hoe haal ik het bakje met de muesli uit de beker? Uiteindelijk de muesli in een deksel van Ine gedaan en toen bleek dat je het bakje er simpel uit kon tillen, weer wat geleerd.
Voor 's avonds kaneelbroodjes met iets kleverigs erover. Ja, zie je al wat er gaat gebeuren? Die sticky vloeistof is uit de verpakking gelopen en mijn hele tasje (zo'n polyester gif groene van de Hema) en inhoud zit onder de kleverige toestand. Wel, dat overleven we ook wel weer en dat los ik vanavond in mijn kamer wel op.
Tussen door moeten we ook nog de klok een uur vooruit zetten.
We rijden iets meer dan twee uur naar de volgende stop. Een jeeptour door Monument Valley met een Navajo indiaan als gids. Deze jeeptour duurt twee en een half uur en is zeker de moeite waard. Regelmatig stopt de gids. Soms om te vertellen wat je in de rots kunt zien; Maria, de vinger van E.T, een draak, een walvis,een hand, etc. Ook stopt hij bij een soort grot met een gat in het dak. Als je daar gaat liggen (heb ik niet gedaan, je moet immers ook weer omhoog) zou je energie moeten voelen. Even later gaat de gids op de steen zitten en zingt een reislied. We zijn in een Hogi geweest, een vrouw zat daar wol schoon te maken en op een heel eenvoudige manier te spinnen. Uiteindelijk een stop waar je een lonesome

cowboyfoto kon maken. Let wel, je moet de cowboy natuurlijk wel betalen.
Je wilt trouwens niet weten hoe we eruit zien. Bijna helemaal bedekt tegen de zon, hoedje op en sjaal voor de mond vanwege het stof. We kunnen zo de stagecoach overvallen - de film Stagecoach is trouwens in dit gebied opgenomen.
Er wordt gestemd en de meerderheid wil een half uurtje daar bij de valley eten. Ik was liever gelijk gaan rijden en in de bus eten, maar de meerderheid beslist. Het is inmiddels half negen en nog twee uur rijden naar het hotel. We komen daar om half elf aan. Afgepeigerd zoek ik mijn kamer op. Het is op de eerste verdieping, één trap op met mijn zware tas. Halverwege de trap komt Stephan mij helpen en de tas is boven. Naar beneden gaat altijd veel makkelijker; zwaartekracht hè.
Op mijn kamer heb ik toch eerst alles uit de tas gehaald en vervolgens de tas zelf schoongemaakt. Dat ging makkelijker dan ik verwachte.
Het hoofdstuk dat ik al geschreven heb doorgelezen en nog wat toegevoegd en verstuurd. Morgen hebben we een rustige dag en dan schrijf ik wel twee verslagen.