Hoofdstuk 26 Medereizigers en op weg naar de Grand Canyon

De medereizigers.
Voor Joseph en Jeanne is dit een kadootje: in oktober zijn ze 50 jaar getrouwd. Ze hebben een bank en assurantiekantoor gehad en zijn nu met pensioen en hebben kinderen en kleinkinderen. Gezellige, sociale en vriendelijke mensen. Joseph heeft last van apneu en heeft daarvoor een apparaat.
Nel en Simon zijn bijna 48 jaar getrouwd, hebben kinderen en kleinkinderen en zijn met pensioen. Simon was een soort uitvinder; aanpassingen van apparaten voor bedrijven en universiteiten. Nel heeft als archivaris gewerkt. Ook zij zijn vriendelijk en sociaal. Met name Nel maakt een moederlijke en bescheiden indruk. Haar tengerheid bevestigd dat.
Cees en Trees zijn ook beide net met pensioen, hebben ook kinderen en kleinkinderen. Cees heeft bij de ABN-AMRO gewerkt. Hij moest de kredietwaardigheid van middelgrote bedrijven beoordelen. Hij is slagvaardig en daadkrachtig. Trees

heeft last van haar been maar de artsen kunnen de oorzaak maar niet ontdekken. Ze is vriendelijk.
Voor Frank en Anita is het een tweede(?) relatie. Ze hebben kinderen maar niet samen. Het is een heerlijk alternatief stel. Anita is de enige die rookt. Frank heeft in de reclame gewerkt, met name huisstijlen. En o ja, ze zijn met pensioen.
Zo dat waren de echtparen/koppels. Nu de alleengaanden. Anne (man) is onze einzelgänger. Hij gaat vaak zijn eigen gang maar sluit zich soms bij de alleengaanden aan, bijv met dineren. Hij werkt bij een bedrijf dat pijpen-plannen ontwikkeld. Hoe die het best in een fabriek kunnen lopen.
Stephan is een vrolijke gozer en werkt bij de belastingdienst. Volgens mij doet hij ook iets met kredietwaardigheid voor middelgrote bedrijven.
Astrid is een gezellige dame vol energie. Ze is gescheiden en werkt in de bediening bij een groot theater en heeft kinderen.
Dan onze benjamin Stefanie. Ze heeft nu drie maanden een relatie en een kat. Ze werkt bij een bedrijf dat haar op projectbasis inzet bij het controleren van apparatuur. Een fabriek wordt dan (gedeeltelijk) stil gelegd om te controleren of alles nog goed werkt. Ze heeft een chemische achtergrond en studie gedaan. Ze is gezellig, attent en

sociaal. En ja, ze komt uit België. Al met al vind ik het een fijne, gezellige en sociale groep.

Vanmorgen waren we een paar minuten te laat bij de bus. Bij het ontbijt was er net een grote groep voor ons! Gelukkig hoeven we niet tien keer te opdrukken; dat laat ik mijn leerlingen een enkele keer doen als ze te laat zijn.
De eerste stop, na ongeveer een uur, is Oatmen. Het gehucht dankt zijn naam aan Olive Oatman die ontvoerd is en gedwongen als slaaf te werken. Om dat te benadrukken, is ze rond de kin getatoeëerd. Oatmen is een mijnstadje geweest. Nu leeft het vooral van toerisme omdat route 66 erdoor heen gaat. We volgen nu dan ook een deel van route 66. Na de stop zien we vele prachtige vergezichten; je blijft foto's maken. Op de top Sitgreaves Pass stoppen we even om foto's te maken.
En weer door naar de volgende stop, bij een heel oud benzinestation en souvenirwinkeltje.
Nog een uurtje rijden naar het volgende dorpje. Dit claimt de oorsprong van route 66 te zijn.
Eerst maar even wat eten. De bediening is dolkomisch. Astrid vraagt een kleine bananen milkshake, laat hij een heel klein cupje zien, zo eentje waar je medicijnen mee inneemt. Vervolgens uitgedroogde bananen. En dan een bosje stro i.p.v. een rietje. Gelukkig krijg ze toch nog een rietje. Voor de bestelling hebben ze je naam nodig. De mijne wordt Happy i.p.v. Hepy.
Even door het dorp wandelen, souvenirwinkels bekijken en op naar de supermarkt in Williams. Vanavond gaan we bij

zonsondergang picknicken in de Grand Canyon.
De kleuren zijn prachtig en de Canyon indrukwekkend. Morgen vertrekken we 7.00 uur wederom naar de Grand Canyon.