Hoofdstuk 25 Op naar Laughin

Om 8.00 uur zat iedereen in de bus, op naar het ontbijt. Deze keer in een nieuwe diner zoals je ze uit de film kent. Eggs Benedict op toast was mijn keus en daar krijg je dan weer aardappeltjes bij.
Het was een uur rijden naar de ghost town Calico. Het is een verlaten zilvermijnstadje dat in 1881 werd gesticht en in 1907 werd verlaten omdat er nog onvoldoende zilver in de grond zat.
Het lijkt wel een filmdecor. Met een saloon, winkeltjes, een sheriff post etc. Het was al behoorlijk warm maar de wind bracht verkoeling.
Er was zelfs een klein treintje dat een klein rondje reed. Ondertussen draaide een band die je wat over de omgeving vertelde.
Een broodje hotdog als lunch. Na twee en een half uur kunnen we weer vertrekken.
Vandaag is voor een groot deel een rijdag richting de Grand Canyon. Na een uur rijden een kleine pauze voor vroegtijdig afwateren ( zo noemde, volgens Jeanne, blijkbaar een gids in Kenya een dergelijke

stop) en weer twee uur rijden.
Onderweg hebben we veel treinen gezien. Voor een goederentrein moesten we stoppen. De goederentrein bestond uit 4 locomotieven en 105 wagons. Vaak stond er slechts één container op een wagon. Soms twee.
Rond half zes komen we bij het hotel aan. Een aantal gaan zwemmen en we hebben om half acht afgesproken voor het avond eten.
Lekker in het hotel gegeten, schrijven en vroeg gaan slapen.
Binnenkort krijgen jullie een beschrijving van de groepsleden.....