Hoofdstuk 4 Medereizigers, the wetlands en een Acadiaans dorp

Voor het schrijven van dit hoofdstuk ben ik maar even gaan zitten aan het bureau, dat plakt voor mijn gevoel - of zijn het mijn armen die plakken? Een handdoek biedt uitkomst en die krijg je genoeg op een tweepersoons kamer.

Jullie vragen naar mijn medereizigers. Laat ik beginnen met Charles en Ineke. Voor hun beide is het hun tweede huwelijk (hun respectievelijke echtgenoten zijn aan kanker overleden). Charles heeft voor Heineken gewerkt en is nu met pensioen. Janneke en Ron zijn ook een echtpaar en ja met pensioen. Ze zijn erg aardig en Janneke heeft bij de C&A gewerkt. Soms gaan de echtparen zelf op stap, soms sluiten ze bij de groep aan.
Dan hebben we Wim, de gevallen man, met pensioen, zijn vrouw gunde hem deze reis. Ze hebben twee jongens, twee meisjes en acht kleinkinderen. Dan is daar Jan die de kamer met Wim deelt en alleenstaand is. Met Jan heb ik een wiebelend tafeltje gedeeld en dat werd een gimmick. Charles komt uit Twente, is ook met pensioen en heeft een kamer alleen geboekt. Hij is de zwijgende observator. Nu hebben we de mannen gehad.
Tiny is 75 en gaat haar eigen gang. Ze gaat spaarzaam met haar energie om, maar daar merk je overdag niks van. Gelukkig is er voor iedereen zijn eigen ruimte.
Antoinette is ook 55, getrouwd, heeft twee zoons en haar man gunt haar deze reis. Jeanette is 53, heeft een tijdelijk contract en is idolaat van Elvis. Binnenkort komt haar feestdag met een bezoek aan Graceland. Ze heeft trouwens ook al eens een muziekreis met Leo Blokhuis gedaan; jaloersmakend!
Emmy komt uit België (Vlaanderen), niet getrouwd. Zij kan gezellig kletsen maar ook stilletjes observeren.
En dan is er onze Benjamin, Anne. Zij is 27 en werkt in de kinderopvang.
Ken is onze reisleider/chauffeur; hij is heel aardig en probeert het ons naar de zin te maken.

Zoals eerder vermeld, vertrekken we om 8.15 uur naar de boottocht in de wetlands. Dit is een korte rit van ongeveer een uur en ik mag voorin zitten. Omdat we ruim op tijd zijn, is er gelegenheid nog even een kop koffie te drinken bij een benzinestation en op naar de buren, waar de excursieboot is.
De gids van de boot ratelt aan één stuk door. Om eerlijk te zijn, weet ik niet in welk water we gevaren hebben, wel weet ik nu dat alligators van marshmallows houden. Daarmee worden ze gelokt, zodat wij ze kunnen bekijken en fotograferen. Weet je; wasberen houden ook van marshmallows en we hebben ook nog eekhoorns gezien. Het is een leuke tocht en hij was nog leuker geweest als de gids een tijdje stil was geweest.

De rit naar de volgende stop, een Acadiaansdorp, gaat door de wetlands. Een kilometers lange weg/brug op betonnen palen. Het Acadiaans dorp is een soort openluchtmuseum. De Acadians waren van oorsprong Frans en zochten bescherming.
Het dorp doet mij aan een opdracht van "Wie is de mol" denken waarbij de spelers namen van bewoners bij huisjes moeten plaatsen op basis van wat omschrijvingen. Natuurlijk lopen wij als Hollanders weer op het heetst van de dag in het dorp rond.
We hebben tussendoor bij Wendy's geluncht.

En weer door naar het hotel, inkwartieren en om vijf uur naar de gratis borrel met wat chips. Meer hapjes waren er niet in dit hotel.
Gezellig met elkaar gegeten in een restaurant op steenworp afstand van het hotel.
En dan het nachtleven van Lafayette: na het diner eten we een heerlijk ijsje in een ijssalon die mij aan Grease doet denken. Zo komen er een paar studentes binnen, de jongens ontbreken nog.
Veel meer nachtleven, hebben we niet kunnen ontdekken. Op naar mijn nest en morgen om 8.00 uur weer paraat.

Je begrijpt dat ik uit mijn tas leef. Straks in Memphis de boel maar eens opnieuw inpakken.