Om half negen worden we gewekt door een enorm kabaal. Vlakbij, onderaan de heuvel waar de camping op staat, stijgt een helikopter op, en daarna nog een. Ze zijn bezig om de brand verderop in Kootenay, langs de 93, in de gaten te houden en te blussen. Er hangen grote waterzakken aan een lang touw onder de helikopters. We ruiken de brand niet, het is blijkbaar ver genoeg weg of de wind staat de andere kant op. Het is wel enorm heiig, maar dat lijkt eerder iets met het warme weer en de hoge luchtvochtigheid te maken te hebben. Na al dat rijden van gisteren willen we vandaag de auto zo weinig mogelijk gebruiken. Iwan rijdt alleen even naar de supermarkt voor ontbijt. Daarna wandelen we via een 'easy hike' (zei de vrouw van de campsite registratie) naar de Radium Hot Springs. Het was een mooie wandeling maar om deze nou easy te noemen gaat een beetje ver. Het zit hem niet in de afstand van ongeveer 2,5 km maar wel in het hoogteverschil. De beloning komt van het sudderen in de hot pool, die 39 graden is. Na een tijdje voel je je vermoeide spieren helemaal niet meer, alsof je geen benen meer hebt. Enige beweging in dit bad lijkt onmogelijk, zwemmen is gekkenwerk. Maar gelukkig is er ook een 'cool pool', die als zwembad gebruikt wordt. Cool is relatief, want het water is 31 graden. Zou bij ons niet kunnen als zwembadwater, maar eigenlijk is het wel heel lekker. Zeker na die kookbeurt in de hot pool. Het hele complex ligt prachtig tussen hoge rotswanden, aan het begin van Kootenay National Park. We houden het er een paar uur uit maar als blijkt dat je hier nergens iets te eten kunt kopen vanwege een verbouwing, moeten we noodgedwongen terugkeren naar de bewoonde wereld. Iwan en Boris nemen het wandelpad terug naar de camping, halen de auto op, en komen Sandra en Tinka ophalen bij de hot springs. De 93 die hier langs loopt blijkt vandaag vanaf deze kant hier al afgesloten te zijn, bij de hot springs. We kunnen het park dus niet in. Hopelijk gaat de weg ergens de komende dagen weer open, anders kunnen we hele delen niet bezoeken en moeten we op weg naar Banff en Calgary een enorm eind omrijden.
Het is inmiddels drie uur en dringend tijd om te lunchen. We rijden naar Invermere, 15 km verderop, waar een lunchcafe op een strand moet zijn. En inderdaad, op een druk strand aan een groot meer bij een kanoverhuur kopen we iets te eten. Het is 30 graden en een paar uur in de brandende zon op het water zien we niet zitten, maar hier kun je ook kano's voor een uurtje huren. Dus zwemkleding aan, insmeren, petje op, verplichte zwemvesten aan en met twee dubbele kayaks het water op. Eerst gaat Iwan met Tinka en Sandra met Boris. Al gauw hebben we de slag te pakken alhoewel de boot van Boris en Sandra een vreemde afwijking naar rechts heeft. We varen een eindje, zien een hert langs de kant, en leggen even aan op een keienstrandje. Dan wordt er gewisseld, Boris en Tinka willen samen. Sandra vraagt zich nog af of dat een goed idee is maar we proberen het gewoon. Dan blijkt dat die twee samen als een speer gaan, en Iwan en Sandra wanhopig rondjes blijven draaien omdat als Sandra rechts peddelt de boot niet naar links maar juist naar rechts gaat. Heel vreemd, natuurkundig snappen we er niks van, maar het is wel onhandig. Dan komen we ook nog in een stroming naar rechts en zigzaggen we al rondjes draaiend richting strand, terwijl Boris en Tinka lachend op ons liggen te wachten bij een boei. Onderweg zijn ze vlak langs een bald eagle gevaren, die op een strandje zat en pas opvloog toen ze er heel dichtbij waren. Na ruim een uur peddelen komen we weer terug bij de kanoverhuur en zijn we blij dat we die kayaks niet twee uur gehuurd hebben. Er volgt nog enige discussie over wie of wat nou het probleem was (de boot, de stroming, Sandra?) en Sandra en Iwan vrezen eeuwig gepest te zullen worden met hun geklungel. Het is zes uur, het strand loopt leeg en we willen even onze natte kleren laten opdrogen terwijl we de leuke winkeltjes in Invermere bekijken. Die blijken echter allemaal al dicht te zijn. Grappig hoe je went aan de openingstijden in toeristische oorden, en dan verbaasd bent dat alles op een plek waar alleen Canadezen komen 'gewoon' om zes uur dicht gaat. Dan maar terug naar Radium. Bij onze tent stikt het van de wespen zodra je iets te eten te voorschijn haalt, dus we gaan maar niet koken op de camping. We komen bij een afhaalpizzeria terecht waar parmezaanse kaas in de tomatensaus blijkt te zitten. Bij Iwan lossen ze dat op door in plaats van tomatensaus bbq saus op de bodem te doen. Creatief en best lekker. Voor Sandra is een msg vrije pizza dus onmogelijk en maken ze een griekse pita met kip. Aan de overkant zit een ijssalon dus een toetje is zo geregeld. In de middenberm loopt een groot bighorn sheep, zo'n ram met gekrulde hoorns. Hij loopt erbij alsof het zijn thuis is, kuiert af en toe eens tussen de auto's door en loopt bijna het terras op. Iedereen vindt het hier doodnormaal, er is een kudde van 140 bighorn sheep die rondom het dorp leeft en 's avonds regelmatig het dorp bezoekt. Terug bij de tent douchen we het meerwater van ons af en gaan we lekker slapen. Het is hier heerlijk rustig, en het is afgekoeld tot onder de twintig graden. Lekker slaapweer!